Życiorys
Okres przed II wojną światową
We wczesnej młodości brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej.W drugiej połowie lat 20 studiował chemię na Uniwersytecie Jagiellońskim,który ukończył w 1930 r.Cztery lata później obronił pracę doktorską.Był asystentem na Uniwersytecie Jagiellońskim(1929–1936) i na Akademii Górniczej w Krakowie(1936–1939).
Opublikował kilka prac naukowych,m.in.:
- W.Gosławski,L.Marchlewski,The absorption of ultraviolet light by some organic substances(1931 r.)
- W.Gosławski,Studja nad ligniną(1934 r.)
- W.Gosławski,Influence of hydrogen ions on the dielectric potential and the surface cinchonine and cinchonidine solutions(1936 r.)
- W.Wilkosz,W.Gosławski,L.Staronka,Na nowych drogach nauki:drogi nauki,materia i energia,czas i przestrzeń(1938 r.)
Taternictwem zajął się dopiero w roku 1936.W 1938 r.wspinał się w Alpach.Zdobył wówczas,wspólnie z Wawrzyńcem Żuławskim,najwyższy szczyt Alp Berneńskich Finsteraarhorn.W latach 1938–1939 pełnił funkcję przewodniczącego Koła Krakowskiego Klubu Wysokogórskiego.
Okres II wojny światowej
W 1939 r.walczył w kampanii wrześniowej.Po kampanii udało mu się uciec z transportu jenieckiego,po czym spotkał Tadeusza Pawłowskiego,który z żoną i siostrą(Adą Kopczyńską)wracał ze Lwowa do Krakowa.We czworo zdecydowali się oni zaopiekować opuszczonym schroniskiem w Roztoce.Przez kilka miesięcy wspierali osoby przedostające się przez Tatry do Wojska Polskiego we Francji.W zimie z powodu tej działalności byli ścigani przez gestapo,zdecydowali się więc na ucieczkę na Węgry.Pierwsza próba ucieczki nie powiodła się zostali złapani w pociągu przez słowacką żandarmerię i odesłani do Polski.Włodzimierz Gosławski zmarł w czasie drugiej próby ucieczki,w kwietniu 1940 r.
Okoliczności śmierci
Ponowną próbę Gosławski podjął w marcu 1940 r.wraz z Adą Kopczyńską.Na dzień przed ucieczką udał się do Dzianisza,aby zakupić korony czechosłowackie.Tam w czasie noclegu zatruł się czadem,kolejnego dnia zdecydował się jednak nie porzucać planu.Gosławski i Kopczyńska wyruszyli w góry wraz z czterema innymi osobami mimo bardzo trudnych warunków atmosferycznych.Zatrzymali się oboje na Przełęczy pod Kopą Kondracką,podczas gdy reszta osób zbiegła do Dolinki Rozpadłej.Ponieważ towarzysze nie doczekali się Gosławskiego i Kopczyńskiej,wrócili w górę,gdzie znaleźli martwego już Gosławskiego i skrajnie wyczerpaną Kopczyńską,która zmarła po krótkiej chwili.Ich ciała pozostały w Tatrach odnaleźli je później wracający z Węgier kurierzy Czesław Wrześniak i Jan Bobowski,a Adę Kopczyńską rozpoznał Józef Krzeptowski.Oboje zostali pochowani na cmentarzu w Kokawie Liptowskiej.
Wybrane osiągnięcia wspinaczkowe
- 1939 r.droga środkiem południowo-zachodniej ściany Ciężkiej Turni, z Kazimierzem Paszuchą i Marianem Paullym
- 1939 r.droga wschodnią ścianą Ganku,z Paszuchą i Paullym
- 1939 r.droga zachodnią ścianą Pośredniej Śnieżnej Turni,z Paszuchą i Paullym
- kwiecień 1939 r.pierwsze wejście zimowe północno-zachodnią ścianą Galerii Gankowej,z Paszuchą
- lipiec 1939 r.pierwsze wejście środkiem północno-zachodniej ściany Galerii Gankowej, z Tadeuszem Orłowskim.Droga ta została uznana później za najtrudniejszą z pokonanych do tej pory w Tatrach
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz