środa, 30 marca 2016

Czesław Bobrowski

Ur.17 lutego 1904 w Sarnach,zm.18 maja 1996 w Warszawie polski ekonomista,prawnik,politolog i polityk.
Życiorys
Syn Adolfa Korolko-Bobrowskiego i Jadwigi z Około-Kułaków pochodzących z okolic Mścisławia na Białorusi.Jako ochotnik(starszy strzelec)uczestniczył w wojnie polsko-radzieckiej 1920 roku.Absolwent gimnazjum w Lublinie(1921 r.)Wydziału Prawa Uniwersytetu Warszawskiego z 1925 r.W latach 1925–1926 referent prawny Konsulatu Generalnego w Pradze.Stażysta paryskiej Szkoły Nauk Politycznych(Ecole des Sciences Politiques)z 1927 r.W okresie 1927–1929 pracował w departamencie ekonomicznym Ministerstwa Przemysłu i Handlu RP,pełniąc między innymi funkcje zastępcy komisarza Polskiego Towarzystwa Handlu z Rosją"Polros".W latach 1931–1932 był dyrektorem radziecko-polskiej spółki handlowej"Sowpoltorg"w Moskwie,następnie w okresie 1935–1939 dyrektorem departamentu ekonomicznego w Ministerstwie Rolnictwa i Reform Rolnych.W latach 30 założył i został redaktorem naczelnym czasopisma"Gospodarka Narodowa",gromadząc wokół siebie grupę młodych ekonomistów.Po wybuchu wojny ewakuował się do Rumunii.Stamtąd przez Jugosławię i Włochy udał się do Francji,gdzie w 1940 r.wstąpił do Wojska Polskiego.Po klęsce Francji w wojnie z Niemcami został internowany w Szwajcarii.Następnie uciekł z obozu internowania do Francji,gdzie zajął się działalnością najpierw w Czerwonym Krzyżu,potem w Towarzystwie Opieki nad Polakami we Francji.Zajmował się pomocą dla uchodźców z Polski i uwięzionych w obozach.W 1943 r.unikając aresztowania przez gestapo,opuścił okupowaną Francję,przez Hiszpanię i Portugalię dotarł go Gibraltaru,skąd udał się Londynu.W latach 1944–1945 ponownie zajmował się pomocą uchodźcom we Francji.Do Polski powrócił w 1945 r.Został Prezesem Centralnego Urzędu Planowania(1945–1948),gdzie powstał m.in.trzyletni Plan Odbudowy Gospodarczej.Odsunięty od polityki gospodarczej w wyniku sporu wokół planowania i CUP.W okresie 1948–1950 pełnił funkcję posła w Sztokholmie.W obawie przed aresztowaniem udał się na emigrację do Francji.Od 1952 do 1956 r.pracownik naukowy w Instytucie Nauk Politycznych i Narodowym Centrum Badań Naukowych w Paryżu(Centre Nationale de la Recherche Scientifique).Po październiku 1956 r.powrócił do Polski,został pracownikiem naukowym Uniwersytetu Warszawskiego i wiceprzewodniczącym Rady Ekonomicznej przy Radzie Ministrów(1957–1963).W 1958 r.otrzymał tytuł profesora zwyczajnego Uniwersytetu Warszawskiego,skąd odszedł po wydarzeniach marca 1968 roku.W okresie 1967–1971 był wykładowcą na Uniwersytecie Paris I La Sorbonne.W latach 70 był ekspertem ONZ,doradzając w Algierii,Ghanie,Iraku i Syrii.Przewodniczący Konsultacyjnej Rady Gospodarczej w latach 1981–1987.Członek Rady Konsultacyjnej przy Przewodniczącym Rady Państwa PRL Wojciechu Jaruzelskim w latach 1986–1990.Honorowy Prezes Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego w 1986 r.Poseł do KRN i na Sejm Ustawodawczy.Członek PPS,następnie PZPR.Autor szeregu prac ekonomicznych,publikowanych w kraju i za granicą.
Publikacje

  • Warunki i drogi rozwoju gospodarczego wsi(1936 r.)
  • Polityka społeczna na tle gospodarczym(1944 r.)
  • U źródeł planowania socjalistycznego(1956 r.)
  • Jugosławia socjalistyczna(1957 r.)
  • Modele gospodarki socjalistycznej(1957 r.)
  • Planowanie gospodarcze.Problemy podstawowe(1965 r.)
  • O gospodarce mieszanej w krajach Trzeciego Świata(1967 r.)
  • Źródła,problemy i tendencje przemian planowania gospodarczego(1981 r.)
  • Wspomnienia ze stulecia(1985 r.)

Odznaczenia
Odznaczony m.in.Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami,Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945 r.Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski(1946 r.)Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Białego Lwa(Czechosłowacja),Krzyżem Komandorski z Gwiazdą OOP i Orderem Budowniczych Polski Ludowej.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz