środa, 28 lutego 2018

Zdzisław Soczewiński

Ur.1 lutego 1931 w Tarłowie,zm.14 października 2016 polski bokser,startujący w kategorii piórkowej,trener.Był zawodnikiem,który reprezentował barwy klubów:Kolejarza Gdańsk,Legii Warszawa oraz Gedanii.Uczestniczył w mistrzostwach Europy w Berlinie Zachodnim 1955 r.przegrywając swoją walkę w ćwierćfinale wagi piórkowej.W latach 1952-1956 wystąpił 11 razy w reprezentacji Polski,gdzie 4 pojedynki wygrał i 7 przegrał.Pięściarstwa uczył się u samego Feliksa"Papy"Stamma.1 października 1975 został trenerem,uczył boksu m.in.Dariusza Michalczewskiego i Iwonę Guzowską.Pochowany na Cmentarzu Łostowickim.
Sukcesy
  • Mistrzostwo Polski(1955 r.)
  • Wicemistrzostwo Polski(1952 r.)
  • Trzykrotny brązowy medalista MP(1951,1953,1956 r.)
  • Trzykrotny drużynowy mistrz Polski(1948/49,1951/52,1952/53)
  • Były członek kadry narodowej

Antoni Pszoniak

Ur.1 lutego 1931 we Lwowie polski aktor filmowy i teatralny.Występował na deskach teatru im.Heleny Modrzejewskiej w Krakowie w latach 1959-69,później pracował w Warszawie Teatrze Ludowym(1969-72),następnie w Teatrze Studio(1972-76 i 1977-88),kolejno w Teatrze Ateneum(1976-77),Teatrze Narodowym(1988-90) i Teatrze na Woli(1990-91).
Filmografia
  • 1964 r."Koniec Naszego świata"
  • 1965 r."Obok prawdy"
  • 1972 r."Przeprowadzka"w roli Antoniego,brata Andrzeja
  • 1980 r."Gorączka.Dzieje jednego pocisku"jako aptekarz Kazimierz
Jest bratem Wojciecha Pszoniaka.

Włodzimierz Scisłowski

Ur.29 stycznia 1931 w Kościerzynie,zm.8 września 1994 w Poznaniu polski satyryk,autor utworów dla dzieci i młodzieży,szopek radiowych i telewizyjnych oraz tekstów piosenek.Ukończył Wydział Leśny WSR w Poznaniu.Debiutował w 1948 roku na łamach tygodnika"Szpilki"jako satyryk.Był redaktorem tygodnika satyrycznego"Kaktus"w latach 1957-1960,a następnie w latach 1960-1968"Gazety Poznańskiej".
Twórczość wybrana
  • "Bukiecik dla mamy"
  • "Chodzi mucha po suficie.Fraszki dla dzieci"
  • "Deficyt rymów"
  • "Dwa pstryki techniki"
  • "Dzień dobry drzewa!"
  • "Kim zostaniesz?Wybierz sam!"
  • "Kto spamięta te zwierzęta?"
  • "Ładne ziółka"
  • "Mały karierowicz"
  • "Plecie wiatr wiklinie"
  • "Pożegnanie lokomotywy"
  • "Przez lądy,morza i przestworza"
  • "Ryby mają głos"
  • "W moim aluzjonie"
  • "Zielone igraszki"
  • "Trójkątne kwadraty"

Marek Kabat

Marek Romuald Kabat(ur.29 stycznia 1931 w Rogoźnie Wielkopolskim,zm.13 sierpnia 2017 w Warszawie)polski polityk,poseł na Sejm PRL V,VI i IX kadencji.
Życiorys
W 1953 r.ukończył studia z filologii polskiej na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim i został kierownikiem oddziału redakcyjnego„Słowa Powszechnego”w Białymstoku,w 1954 r.był sekretarzem Komisji Duchownych i Świeckich Działaczy Katolickich przy Froncie Narodowym w Białymstoku,a w 1957 r.objął funkcję sekretarza Wojewódzkiego Stowarzyszenia PAX w Białymstoku,a od 1959 r.w Katowicach.W 1985 r.został sekretarzem zarządu głównego Stowarzyszenia PAX(w zarządzie zasiadał od 1962 r.)W 1969 r.uzyskał mandat posła na Sejm PRL V kadencji w okręgu Chorzów z ramienia Stowarzyszenia PAX.Zasiadał w Komisji Spraw Wewnętrznych oraz w Komisji Wymiaru sprawiedliwości.W 1972 i 1985 r.ponownie uzyskiwał mandat posła.Do Sejmu VI kadencji dostał się z okręgu Ostrów Wielkopolski,a do Sejmu IX kadencji z okręgu Łódź Śródmieście.W Sejmie VI kadencji zasiadał w Komisji Pracy i Spraw Socjalnych oraz w Komisji Spraw Wewnętrznych i Wymiaru Sprawiedliwości,a w Sejmie IX kadencji w Komisji Administracji,Spraw Wewnętrznych i Wymiaru Sprawiedliwości,Komisji Prac Ustawodawczych,Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektu ustawy o zmianach w organizacji naczelnych i centralnych organów administracji państwowej oraz w Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektu ustawy o zmianie Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.Radny Wojewódzkiej Rady Narodowej w Białymstoku i członek Rady Krajowej PRON.Pochowany na warszawskim cmentarzu w Pyrach.
Odznaczenia
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
  • Złoty Krzyż Zasługi
  • Medal 30-lecia Polski Ludowej
  • Medal 40-lecia Polski Ludowej
  • Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego

Mieczysław Dachowski

Ur.27 stycznia 1931 generał dywizji Wojska Polskiego.
Życiorys
Służbę wojskową rozpoczął w 1949 roku,jako podchorąży Oficerskiej Szkoły Broni Pancernej w Poznaniu,która w 1951 roku została przekształcona w Oficerską Szkołę Wojsk Pancernych i Zmechanizowanych).W 1952 roku został promowany na stopień podporucznika,przydzielony do 11 samodzielnego pułku czołgów w Krośnie Odrzańskim i wyznaczony na stanowisko dowódcy plutonu.W latach 1952-1953 dowódca plutonu w Technicznej Oficerskiej Szkole Wojsk Pancernych i Zmechanizowanych.Po ukończeniu w 1956 r.Akademii Sztabu Generalnego w Rembertowie został szefem sztabu 8 szkolnego batalionu czołgów 20 DPanc.W latach 1957-64 pomocnik szefa wydziału i szef wydziału sztabu 20 Dywizji Pancernej w Szczecinku.Od 1964 r.dowódca 68 pułku czołgów średnich w Budowie,a w okresie 1966-69 szef sztabu zastępca dowódcy 20 DPanc.W latach 1969-71 studiował w Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR w Moskwie.Od 1971 r.służył w Zarządzie Operacyjnym Sztabu Generalnego WP,jako szef Oddziału Planowania Operacyjnego.Przez trzy lata dowodził 16 DPanc w Elblągu.Na tym stanowisku w 1974 r.mianowany generałem brygady.Od 1976 r.szef sztabu zastępca dowódcy SOW we Wrocławiu.W 1979 r.wyznaczony na zastępcę szefa Sztabu Generalnego WP ds.systemów kierowania.W latach 1983-84 zastępca szefa Sztabu Generalnego WP ds.organizacyjno-mobilizacyjnych.W tym czasie ukończył Wyższy Kurs Akademicki dla Kierowniczej Kadry WP przy ASG Sił Zbrojnych ZSRR.W 1983 r.mianowany generałem dywizji.W okresie 1984-89 I zastępca szefa Sztabu Generalnego WP.W 1989 r.skierowany do Moskwy na stanowisko attaché wojskowego przy Ambasadzie PRL.Do kraju powrócił w 1991 r.Zawodową służbę wojskową zakończył 28 października 1991 r.W latach 2001-2004 prezes Klubu Generałów WP.Zapalony myśliwy.
Odznaczenia
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
  • Order Sztandaru Pracy I klasy
  • Order Sztandaru Pracy II klasy
  • Złoty Krzyż Zasługi
  • Srebrny Krzyż Zasługi
  • Medal 30-lecia Polski Ludowej
  • Medal 40-lecia Polski Ludowej
  • Złoty Medal„Za zasługi dla obronności kraju”
  • Srebrny Medal Za zasługi dla obronności kraju
  • Brązowy Medal Za zasługi dla obronności kraju
  • Złoty Medal„Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
  • Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
  • Brązowy Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny

Stanisław Królak

Ur.26 stycznia 1931 w Warszawie,zm.31 maja 2009 polski kolarz szosowy,trener kolarski.Pierwszy polski zwycięzca Wyścigu Pokoju w 1956 r.Syn Stanisława.W karierze sportowej reprezentował stołeczne kluby Sarmatę i Legię.W 1961 r.ukończył Studium Pomaturalne przy Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie.Początkowo pracował jako instruktor i trener kolarski w klubach Gwardia,Legia,Polonia,Sarmata,Spójnia.W 1949 r.pierwszy raz wziął udział w zawodach kolarskich i wygrał wyścig o„Puchar Życia Warszawy”.W 1952 r.wystartował pierwszy raz w Wyścigu Pokoju.15 maja 1956 na mecie w Pradze jako pierwszy Polak w historii wygrał ten wyścig(w jego trakcie triumfował w jednym etapie).
Inne osiągnięcia:
  • Dwukrotny indywidualny mistrz Polski w wyścigu ze startu wspólnego w latach 1952 i 1955,wicemistrz z 1953 r.brązowy medalista z 1958 r.
  • Czterokrotny drużynowy mistrz Polski w wyścigu ze startu wspólnego w latach 1950,1953,1954 i 1955
  • Indywidualny mistrz Polski w wyścigu górskim w 1952 r.
  • Indywidualny mistrz Polski w wyścigu przełajowym w 1955 r.
  • Dwukrotny drużynowy mistrz Polski na torze na 4000 m na dochodzenie w latach 1950 i 1954
  • Uczestnik mistrzostw świata w wyścigu szosowym w latach 1953,1955 i 1958
  • Siedmiokrotny uczestnik Wyścigu Pokoju:1952,1953,1954,1955,1956,1958 i 1961 r.
  • Pięciokrotny uczestnik Wyścigu Dookoła Polski:1953,1955,1956,1958,1960 r.
Po zakończeniu kariery sportowej prowadził w Warszawie przy ul.Marchlewskiego sklep rowerowy.
Ordery i odznaczenia
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski(2008 r.)
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski(2000 r.)
  • Złoty Krzyż Zasługi(1953 r.za zasługi i osiągnięcia w dziedzinie kultury fizycznej i sportu)
  • Tytuł Sportowca 30-lecia PRL
  • Odznaka Zasłużony Mistrz Sportu
Odniesienia w kulturze masowej
Odniesienia do Stanisława Królaka pojawiły się w odcinku 9 pt.„Po obu stronach muru”serialu telewizyjnego"Dom"z 1982 r.Wpierw został w nim wyemitowany fragment transmisji ze zwycięstwa w Wyścigu Pokoju 1956 r.a następnie główny bohater Andrzej Talar odwiedzając Ewę Szymosiuk wita ją słowami:Może wypijemy za zwycięstwo Królaka?

Jerzy Adam Marszałkowicz

Ur.19 stycznia 1931 w Zgłobicach pod Tarnowem polski duchowny katolicki,założyciel Towarzystwa Pomocy im.św.Brata Alberta.
Życiorys
Syn Adama Marszałkowicza(zarządcy komisarycznego Tarnowa) i Zofii z domu Turnau.W 1945 r.musiał uciekać przed prześladowaniami władzy komunistycznej ze Zgłobic do Wrocławia.W 1949 r.przyjęty na Uniwersytet Wrocławski.W lutym 1956 r.ukończył Seminarium przyjął niższe święcenia.Do wyższych święceń kapłańskich nie przystępował ze względu na słaby stan zdrowia.Rozpoczął prace w Instytucie Katolickim w Trzebnicy.W 1959 r.został bibliotekarzem w Wyższym Seminarium Duchowym we Wrocławiu.W 1962 r.powierzono mu funkcję głównego furtiana portierni seminaryjnej.W tym czasie zetknął się z ludźmi bezdomnymi,ubogimi,a zwłaszcza alkoholikami,którzy przychodzili i prosili o wsparcie.Zainspirowany postacią św.Brata Alberta zaczął im systematycznie pomagać.Nawiązał kontakt z opieką społeczną,poradnią odwykową i szpitalem psychiatrycznym.Oprócz wsparcia żywnościowego i odzieżowego,które dostarczali mu klerycy,prowadził bezdomnych i biednych do różnych instytucji,czy szpitali.W 1971 r.wystąpił do władz Wrocławia prosząc o udostępnienie budynku na dom noclegowy,ale spotkał się z odmową.Na wiosnę 1981 r.był inicjatorem,a następnie współzałożycielem dzisiejszego Towarzystwa Pomocy im.św.Brata Alberta,stowarzyszenia niosącego pomoc bezdomnym przez tworzenie dla nich schronisk.Towarzystwo zostało zarejestrowane 2 listopada 1981.W noc Wigilii Bożego Narodzenia 1981 r.za zgodą ks.kard.Henryka Gulbinowicza,opuścił Seminarium i zamieszkał z dziesięcioma bezdomnymi w pierwszym schronisku Towarzystwa przy ul.Lotniczej we Wrocławiu.Za pośrednictwem brata Jerzego powstało wiele innych schronisk m.in.w Bielicach,Klisinie,Gamowie,Jasienicy Górnej,Gliwicach–Bojkowie.Pracując w schroniskach korzysta tylko z tego,co jest dostępne mieszkańcom i nie pobiera wynagrodzenia.Jest autorem licznych homilii,przemówień okazjonalnych i tekstów o tematyce bezdomności.W 2006 r.został wydany"Mój Pamiętnik wspomnienia brata Jerzego z początku istnienia Towarzystwa Pomocy im.św.Brata Alberta".
Wyróżnienia
  1. Nagroda Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej 1995 r.(za wybitne osiągnięcia w zakresie pomocy społecznie)
  2. Medal św.Jerzego 1995 r.
  3. Nagroda Polskiego Komitetu Pomocy Społecznej"Człowiek Człowiekowi"1997 r.
  4. Nagroda TOTUS:"Promocja człowieka,praca charytatywna"2002 r.
  5. Pro Ecclesia et Pontifice 2002 r.
  6. Nagroda specjalna Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej"Dla dobra wspólnego"2016 r.

Zbigniew Landau

Zbigniew Władysław Landau(ur.18 stycznia 1931 w Warszawie)polski historyk i ekonomista,kierownik Katedry Historii Gospodarczej i Społecznej Szkoły Głównej Handlowej,prorektor ds.naukowych Uczelni Warszawskiej im.Marii Skłodowskiej-Curie,a wcześniej Wyższej Szkoły Działalności Gospodarczej w Warszawie.
Życiorys
W 1949 r.wstąpił na Wydział Planowania Finansowego Szkoły Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie.Profesor Z.Landau z tą uczelnią,która wróciła do swojej tradycyjnej nazwy w 1991 r.Szkoła Główna Handlowa,jest związany do chwili obecnej,gdzie studiował do 1 lipca 1955.Pracę dyplomową pt.„Pożyczka tytoniowa”napisał na seminarium dyplomowym na Wydziale Finansów w 1954 r.natomiast stopień magistra ekonomisty uzyskał 1 lipca 1955.Jeszcze jako młody uczeń,Z.Landau wstąpił w 1947 r.do OMTUR-u,gdzie pełnił funkcję sekretarza koła,członka prezydium KD OMTUR Warszawa Północ.Od września 1948 r.należał do ZMP,równocześnie pracując jako przewodniczący zespołu redakcyjnego biuletynu„Wasza Praca”.Prace redakcyjne kontynuował po wstąpieniu na SGPiS w gazetce dziennej ZMP,a później w ZSP.Napisał pracę doktorską pod ostatecznym tytułem„Pożyczki zagraniczne państwa polskiego 1918-1926”,obrona odbyła się 19 maja 1960.Praca doktorska stanowi cenny wkład do poznania i oceny polityki i gospodarki Polski międzywojennej.W 1955 r.ożenił się z Ireną Barską,absolwentką polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego,z którego to związku urodziła się córka Anna.Działalność dydaktyczną prowadził wykładając historię gospodarczą w SGPiS,a przez jeden semestr również w Wyższej Szkole Nauk Społecznych w Warszawie.Działalności dydaktycznej towarzyszyła intensywna praca nad habilitacją,na temat planu stabilizacyjnego.Ożywionej pracy dydaktycznej i naukowej towarzyszyła aktywność prof.Z.Landaua w działalności organizacyjnej uczelni.W latach 1965-1970 był kierownikiem Zakładu Najnowszej Historii Gospodarczej Polski w Katedrze Historii Gospodarczej SGPiS,w latach 1966-1967 dyrektorem Biblioteki SGPiS.Od roku 1975 do 1978 był prodziekanem do spraw nauki na Wydziale Ekonomiczno-Społecznym,a od 1978 r.wicedyrektorem Instytutu Ekonomii Politycznej.Został również współpracownikiem Polskiego Słownika Biograficznego.Był członkiem centralnej Komisji Oceny Akt Archiwalnych przy NDAP,gdzie kierował pracą podkomisji akt gospodarczych i bankowych.Był konsultantem ds.gospodarczych Pracowni Stosunków Polsko-Radzieckich PAN.Brał udział w Polskim Towarzystwie Ekonomicznym w pracach związanych z organizacją sekcji historii gospodarczej.Pełnił również funkcję doradczą do spraw historii finansów w Instytucie Finansów przy Ministerstwie Finansów.Zajmował się od 1974 r.poszukiwaniem srebra stanowiącego własność przedwojenną Funduszu Obrony Narodowej,które zostało z Polski wywiezione w 1939 r. i było uważane za zaginione.W wyniku poszukiwań ustalono,że srebro znajdowało się w depozycie Francji.Zgromadził również dokumentację,niezbędną dla rządu dla starań o rewindykację,która zakończyła się pełnym powodzeniem.Dnia 10 lipca 1980 nadano mu tytuł profesora zwyczajnego nauk ekonomicznych.Od 1 października 1987 jest kierownikiem Katedry Historii Gospodarczej i Społecznej Szkoły Głównej Handlowej.Powołany na przewodniczącego Rady Bibliotecznej SGH w 1993 r.funkcję tę pełni do dzisiaj.
Zainteresowania badawcze
Przedmiotem jego szczególnych zainteresowań była historia gospodarcza Polski międzywojennej,czego wynikiem było opublikowanie kilkudziesięciu opracowań.Zainteresowanie badawcze w problematyce historii gospodarczej Polski międzywojennej dotyczyły,jak pisał,kilku odrębnych grup zagadnień,problematyki kapitałów obcych,a w szczególności pożyczek zagranicznych dla państwa polskiego,przebiegu wielkiego kryzysu gospodarczego w latach 1930-1935,prób„nakręcania“koniunktury w okresie pokryzysowym,ogólnej oceny gospodarki Polski międzywojennej i publikacji źródeł.Specjalizuje się w zagadnieniach historii gospodarczej Polski i świata w XX wieku,ze specjalnym uwzględnieniem historii Drugiej Rzeczypospolitej.Jest autorem około 500 publikacji,w tym kilkudziesięciu książek.
Jest współautorem wielu skryptów oraz kilku podręczników akademickich historii gospodarczej Polski i świata:
  • Historia gospodarcza świata XIX i XX wieku
  • Dzieje gospodarcze świata do 1970 roku
  • Historia gospodarcza Polski XIX i XX wieku
  • Dzieje gospodarcze Polski do 1939 roku oraz napisana wspólnie z prof.Wojciechem Roszkowskim
  • Polityka gospodarcza II RP i PRL
  • Gospodarka Polski w XX wieku,napisana wspólnie z prof. J.Kalińskim
Profesor Z.Landau zainicjował wydawanie i redagowanie z prof.J.Kalińskim Materiałów do seminariów z najnowszej historii gospodarczej Polski.W latach 1974-1978 ukazały się cztery ich tomy.

Józef Iwiański

Józef Ludwik Iwiański(także Ibiański,ur.15 stycznia 1931 w Poznaniu)polski architekt.
Życiorys
Urodzony w rodzinie nauczyciela Mariana i Anny z domu Wallner.W 1939 r.ukończył dwie klasy szkoły powszechnej.Naukę kontynuował na tajnych kompletach w czasie okupacji hitlerowskiej.W 1945 r.rozpoczął naukę w gimnazjum Gotthilfa Bergera w Poznaniu.W latach 1945-1947 był członkiem Czarnej Trzynastki.Od 1947 r.przynależał do Związku Walki Młodych.W 1948 r.przeniósł się do Liceum Marii Magdaleny(matura w 1950 r.)W tym samym roku rozpoczął naukę na Wydziale Architektury Szkoły Inżynierskiej.W 1954 r.uzyskał dyplom architekta.Od 1 marca tego roku pracował w Biurze Projektowo-Badawczym Budownictwa Ogólnego Miastoprojekt,gdzie doszedł do stanowiska kierownika zespołu autorskiego.Realizował wówczas obiekty budownictwa plombowego,osiedlowego oraz towarzyszącego w Poznaniu i na terenie województw:poznańskiego,leszczyńskiego,konińskiego i kaliskiego.Zajmował się również rewaloryzacją zabytkowych układów urbanistycznych.W 1961 r.wstąpił do PZPR.W latach 1969-1979 był II sekretarzem organizacji partyjnej w Miastoprojekcie.W latach 1965-1966 studiował na Wieczorowym Uniwersytecie Marksizmu-Leninizmu.Uhonorowany m.in.Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi,Srebrną Odznaką Brygady Pracy Socjalistycznej XX-lecia PRL,Odznaką Honorową Miasta Poznania,Złotym Medalem Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej,Krzyżem Kawalerskim i Komandorskim Orderu Świętego Stanisława BM,Krzyżem Rycerskim I klasy ze Złotą Gwiazdą Unii Polskich Ugrupowań Monarchistycznych,Srebrnym Medalem Labor Omnia Vincit Towarzystwa im.Hipolita Cegielskiego i Medalem XL-lecia PRL.Był rzeczoznawcą Stowarzyszenia Architektów Polskich.Na emeryturze poświęcił się badaniom heraldycznym.
Osiągnięcia
Do jego największych osiągnięć zawodowych należało:
  • opracowanie projektu i realizacja odbudowy Piły
  • realizacja zespołu handlowo-mieszkaniowego przy ul.Grunwaldzkiej 29-35 w Poznaniu(1965 r.w zespole)
  • rewaloryzacja zabytkowego układu(i niektórych obiektów)w Gnieźnie(Stare Miasto,1983 r.) i Koninie
  • realizacja pomnika Armii Poznań(wespół z małżonką Anną Rodzińską)
  • konkursy architektoniczne na pomniki w Poznaniu,Bydgoszczy i Głogowie(z Anną Rodzińską)
Życie osobiste
Od 1963 r.w związku małżeńskim z Anną Rodzińską.

poniedziałek, 19 lutego 2018

Witold Tokarski

Ur.14 stycznia 1931 w Kielcach polski aktor,teatralny,filmowy i telewizyjny,przez 37 lat związany zawodowo ze sceną teatralną w Toruniu.
Kariera zawodowa
Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Aktorskiej w Krakowie(studia 1950-1954).Debiutem scenicznym była rola Filipa w"Dożywociu"Aleksandra Fredry na deskach Teatru im.Stefana Żeromskiego w Kielcach(premiera 3 sierpnia 1954).W tym teatrze pracował przez pięć lat,po czym przeniósł się do Teatrów Ziemi Pomorskiej(następnie pod nazwą Teatry Dramatyczne)w Toruniu.Po podziale tej instytucji w 1961 r.na Teatr Kameralny w Bydgoszczy i Teatr im.Wilama Horzycy w Toruniu,etatowy aktor sceny toruńskiej.W karierze teatralnej zagrał blisko 200 ról,m.in.główną rolę Naczelnego w sztuce"Ciemny grylaż"Jerzego Dobrowolskiego i Stanisława Tyma(premiera 25 kwietnia 1981).Kilkakrotnie był asystentem reżysera.Ze sceną i publicznością pożegnał się 14 czerwca 1996 rolą w"Zaczarowanym jeziorze"według Piotra Czajkowskiego.Już na emeryturze,w 1998 r.zagrał jeszcze kapitana Rykowa w inscenizacji"Pana Tadeusza".Nagrodzony m.in.na XI Festiwalu Teatrów Polski Północnej w 1969 r.za rolę Wielkiego Księcia Konstantego w"Kordianie".W 2006 r.z okazji Międzynarodowego Dnia Teatru i jubileuszu 75 urodzin wyróżniony nagrodą marszałka województwa kujawsko-pomorskiego.Epizodycznie pojawiał się również w spektaklach teatru telewizji i serialach telewizyjnych.W czasach PRL sekretarz POP PZPR w Teatrze im.Horzycy oraz działacz ORMO.
Życie prywatne
W młodości pływacki mistrz Kielc w stylu motylkowym.Kolekcjoner przedwojennych i wojennych polskich militariów,monet,orderów,odznaczeń i odznak.Jego zbiory kilkakrotnie prezentowane były w toruńskim Muzeum Okręgowym.Żonaty.
Odznaczenia,nagrody i wyróżnienia
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski(1983 r.)
  • Złoty Krzyż Zasługi(1976 r.)
  • Srebrny Krzyż Zasługi(1969 r.)
  • Medal 30-lecia Polski Ludowej(1976 r.)
  • Medal 40-lecia Polski Ludowej(1985 r.)
  • Brązowy Medal„Za Zasługi dla Obronności Kraju”(1971 r.)
  • Brązowy Medal„Zasłużony Kulturze Gloria Artis”(2010 r.)
  • Brązowa Odznaka„W Służbie Narodu”(1974 r.)
  • Brązowe odznaczenie im.Janka Krasickiego(1964 r.)
  • Odznaka„Zasłużony Działacz ORMO”(1972 r.)
  • Złota Odznaka ZNP(1978 r.)
  • Odznaka„Zasłużony Działacz Kultury”(1973 r.)
  • Odznaka„Za zasługi dla województwa bydgoskiego”(1970 r.)
  • Odznaka„Za zasługi dla województwa koszalińskiego”(1978 r.)
  • Odznaka„Za zasługi dla Kielecczyzny”(1979 r.)
  • Odznaka„Zasłużony dla województwa toruńskiego”(1979 r.)

Witold Filler

Ur.13 stycznia 1931,zm.11 lutego 2009 polski aktor,pisarz,dziennikarz,publicysta,specjalizujący się w krytyce teatralnej,historii polskiego teatru,szczególnie kabaretu i cyrku.Członek i działacz PZPR,uhonorowany wysokimi odznaczeniami państwowymi(m.in.Krzyż Oficerski i Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski),długoletni dyrektor warszawskiego Teatru Syrena(1978-1990).
Życiorys
Od trzeciego roku życia mieszkał w Warszawie.Ukończył VI Liceum Ogólnokształcące im.Tadeusza Reytana w Warszawie(1948 r.)wydział aktorski Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie(1952 r.)W latach 1952-1956 był aktorem Teatru Dramatycznego,a w latach 1956-1961 Teatru Narodowego.Od 1963 r.był redaktorem naczelnym redakcji rozrywki Telewizji Polskiej,a następnie redaktorem naczelnym dwutygodnika„Teatr” i tygodnika„Szpilki”.Był autorem biograficznej książki poświęconej Violetcie Villas"Tygrysica z Magdalenki".Zmarł 11 lutego 2009,został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.

Włodzimierz Dusiewicz

Włodzimierz Zbigniew Dusiewicz ps.Dusza(ur.13 stycznia 1931 w Nowej Wsi)polski reżyser i scenarzysta filmów dokumentalnych,aktor lalkowy,nauczyciel,Zawiszak,powstaniec warszawski,pisarz,podharcmistrz,członek Stowarzyszenia Filmowców Polskich,pracownik Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa,prezes Stowarzyszenia Rodzina Katyńska w Warszawie(1994-1995) i prezes Federacji Rodzin Katyńskich(1993-2006).Syn aspiranta Władysława Dusiewicza.
Życiorys
Dzieciństwo(1931-1944)
Urodził się 13 stycznia 1931 w Nowej Wsi(powiat Szamotuły)w rodzinie aspiranta straży więziennej Władysława Dusiewicza(1899-1939) i nauczycielki Jadwigi(pochodzącej z Warszawy).Przed wojną skończył dwie klasy szkoły publicznej w Grodzisku Wielkopolskim.W kwietniu 1941 r.razem z rodziną został wysiedlony do Łodzi,a następnie przez Konstantynów Łódzki trafił do Warszawy.Działał w harcerstwie.Jako Zawiszak wziął udział w powstaniu warszawskim.Zajmował się zdobywaniem informacji wywiadowczych i przenoszeniem meldunków.
W Polsce Ludowej(1945-1989)
Po wojnie został przeszkolony z zakresu skoków spadochronowych oraz na pilota szybowca.Zdał maturę(1948 r.)Absolwent Wydziału Filologii Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego.Pracował w Państwowym Teatrze Lalek i Aktora„Baj”w Warszawie(od 1951 r.)w Centrali Filmów Oświatowych„Filmos”(1963-1965)oraz w Wytwórni Filmowej Czołówka(w 1965 r.)W 1976 r.w Krakowie na Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Krótkometrażowych za film"Polacy w paradzie zwycięstwa"otrzymał Nagrodę Szefa Głównego Zarządu Politycznego Wojska Polskiego za najlepszy film o tematyce patriotycznej.
W III RP(po 1990 r.)
W 1993 r.został wybrany prezesem Zarządu Federacji Rodzin Katyńskich i pełnił tę funkcję do 2006 r.W tym czasie przez rok(1994-1995)był także prezesem Stowarzyszenia Rodzina Katyńska w Warszawie.W 1996 r.przeszedł na emeryturę.5 lutego 2002 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi.W 2003 r.wszedł w skład Rady Programowej Muzeum Policji.21 grudnia 2009 udzielił wywiadu Annie Bosiackiej dla Archiwum Historii Mówionej.W 2012 r.w Pałacu na Wodzie w Warszawie został odznaczony przez szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych doktora Jana Stanisława Ciechanowskiego Medalem„Pro Patria”w uznaniu szczególnych zasług w kultywowaniu pamięci o walce o niepodległość Polski.W 2015 r.w ambasadzie RFN w Warszawie został odznaczony przez ambasadora Rolfa Nikla przyznanym przez prezydenta Niemiec Joachima Gaucka Krzyżem Zasługi na Wstędze Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec w dowód uznania zasług na rzecz stosunków polsko-niemieckich.Główny bohater książeczki"Zaklęcie na W"Michała Rusinka.Działacz Stowarzyszenia Szarych Szeregów(pracuje m.in.w redakcji gazetki„Warszawskie Szare Szeregi”).
Filmografia
Reżyser
  1. 1972 r."Iłża ziemia walcząca"
  2. 1977 r."Przerwana pieśń ..."
  3. 1977 r."Za drutami"
  4. 1979 r."W moim obiektywie"
  5. 1981 r."Piłka Wodna"
  6. 1981 r.Dajmy im szansę
  7. 1983 r."Trauguttowcy"
  8. 1983 r."Łęczyckie bajanie o Borucie panie"
  9. 1984 r."Pałac tysiąca imion"
  10. 1985 r."Nasz dom ojczyzna Polska"
  11. 1986 r."Bojowe szkoły"
  12. 1987 r."Walczył na morzach i oceanach"
  13. 1992 r."Życiorys do protokołu.Rzecz o generale Leopoldzie Okulickim"
Scenarzysta
  1. 1977 r."Przerwana pieśń ..."
  2. 1977 r."Za drutami"
  3. 1981 r."Piłka Wodna"
  4. 1981 r."Dajmy im szansę"
  5. 1982 r."Zawiszacy"
  6. 1983 r."Trauguttowcy"
  7. 1983 r."Łęczyckie bajanie o Borucie –panie"
  8. 1984 r."Pałac tysiąca imion"
  9. 1985 r."Nasz dom ojczyzna Polska"
  10. 1986 r."Bojowe szkoły"
  11. 1987 r."Walczył na morzach i oceanach"
  12. 1989 r."Szesnastu"
  13. 1992 r."Życiorys do protokołu.Rzecz o generale Leopoldzie Okulickim"
  14. 1994 r."Grupy szturmowe.Szare Szeregi"
Życie prywatne
Ma dwie siostry:Mirosławę(1925-przed 2009) i Teresę(ur.1933 r.)

Henryk Kluba

Ur.9 stycznia 1931 w Przystajni koło Częstochowy,zm.11 czerwca 2005 w Koninie polski reżyser filmowy,aktor,producent filmowy,oraz pedagog i wieloletni rektor łódzkiej szkoły filmowej.
Życiorys
W 1951 r.ukończył studium teatralne przy Teatrze im.A.Mickiewicza w Częstochowie.Pracował jako dziennikarz i kierownik częstochowskiej mutacji„Dziennika Łódzkiego”.Studiował filologię klasyczną na Uniwersytecie we Wrocławiu.W latach 1951-1956 należał do ZMP,od 1978 r.należał do PZPR.W 1958 r.ukończył Studia na Wydziale Reżyserii w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej,Telewizyjnej i Teatralnej im.Leona Schillera w Łodzi;dyplom w 1969 r.Jako aktor debiutował w szkolnych filmach Romana Polańskiego.Grał również w większości filmów reżyserowanych przez siebie.Początkowo był asystentem reżysera.W 1966 r.zadebiutował jako reżyser filmów fabularnych filmem"Chudy i inni".W 1986 r.został przewodniczącym Zespołu Filmowego Narodowej Rady Kultury.W latach 1987-1989 był członkiem Komitetu Kinematografii.Od 1967 r.był pracownikiem naukowym PWSFTviT w Łodzi.W latach 1978-1981 i 1993-1996 był dziekanem wydziału reżyserii,w latach 1982(od 16 lutego)do 1990 r. i 1996-2002 był rektorem tej uczelni.W grudniu 1987 r.został mu nadany tytuł profesora nadzwyczajnego sztuki filmowej.Wykładowca w Wyższej Szkole Sztuki i Projektowania w Łodzi.Zmarł nagle w pokoju hotelowym podczas 51 edycji festiwalu Filmów Amatorskich OKFA,gdzie przewodniczył obradom jury.Spoczywa w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Komunalnym na Dołach w Łodzi(kwatera XI,rząd 35,grób 19).W 1998 r.w uznaniu wybitnych osiągnięć w działalności artystycznej oraz za zasługi w pracy dydaktycznej został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.W czasach PRL został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi,Medalem Komisji Edukacji Narodowej i odznaką Zasłużony Działacz Kultury.19 stycznia 2007 w łódzkiej Alei Gwiazd została odsłonięta jego gwiazda.W 2007 r.studenci Realizacji Programów Dziennikarskich w PWSFTviT wyprodukowali film zatytułowany"Było pięciu Klubów".Obraz jest zbiorem wspomnień o Henryku Klubie.W filmie wypowiadają się między innymi Jan Machulski,Jerzy Woźniak,Andrzej Mellin,Wanda Mirowska oraz rodzina artysty.Film pokazano na Festiwalu„Łodzią po Wiśle”w roku 2008.

Filmografia
  • Scenariusz:
    • 1978 r."Sowizdrzał świętokrzyski"
  • reżyser:
    • 1956 r."Trzy protokoły"
    • 1956 r."W pracowni scenografa".Część I
    • 1957 r."Ocalenie"
    • 1957 r."Proces"
    • 1966 r."Chudy i inni"
    • 1967 r."Słońce wschodzi raz na dzień"
    • 1969 r."Szkice warszawskie"
    • 1970 r."Doktor Ewa"
    • 1971 r."Pięć i pół bladego Józka"
    • 1974 r."Opowieść w czerwieni"
    • 1978 r."Sowizdrzał świętokrzyski"
    • 1988 r."Gwiazda Piołun"
  • Aktor:
    • 1957 r."Ewa chce spać"jako reżyser filmu"Ewa chce spać"(nie wymieniony w czołówce)
    • 1958 r."Kalosze szczęścia"jako klient Soni w domu publicznym
    • 1958 r."Dwaj ludzie z szafą"jako 2 mężczyzna z szafą
    • 1959 r."Gdy spadają anioły"jako żołnierz
    • 1959 r."Tysiąc talarów"jako Żyd/Szelest,pan od cielęciny w szpitalu psychiatrycznym(nie wymieniony w czołówce)
    • 1961 r."Ssaki"
    • 1963 r."Niezawodny sposób"
    • 1963 r."Zacne grzechy"jako sługa Krasnopolskiego (nie wymieniony w czołówce)
    • 1965 r."Walkower"jako trener Rogala
    • 1967 r."Słońce wschodzi raz na dzień"jako biskup
    • 1974 r."Nie ma róży bez ognia"jako sąsiad Boguś Poganek
    • 1978 r."Zielona ziemia"jako ogrodnik
    • 1980 r."Urodziny młodego warszawiaka"
    • 1996 r."Filmówka"jako on sam
    • 2000 r."Ja jestem Jurek"jako niecierpliwy gość
    • 2001 r."Eukaliptus"jako pastor
  • Producent:
    • 2002 r."Kontroler"