Karol Hubert Rostworowski

Herbu Nałęcz(ur.3 listopada 1877 w Rybnej,zm.4 lutego 1938 w Krakowie)polski dramaturg i poeta,muzyk;publicysta,stronnik Obozu Wielkiej Polski.

Wywód genealogiczny

 

4 Stanisław Rostworowski stryjeczny wnuk Stanisława Małachowskiego
			2 Joachim Rostworowski
5 Urszula Potulicka wnuczka Eliasza Wodzickiego
						1 Karol Hubert Rostworowski
6 Piotr Stanisław Moszyński
			3 Helena Moszyńska
7 Anna Malinowska

Życiorys

Pochodził z rodziny ziemiańskiej o arystokratycznym statusie zarówno ze strony ojca jak i matki.W 1888 r.rozpoczął naukę w gimnazjum św.Anny w Krakowie,przerywając ją w 1894 r.Do 1898 r.uczył się w Szkole Praktycznej Gospodarstwa Wiejskiego w Czernichowie koło Krakowa,a następnie studiował rolnictwo w Halle.Studia te porzucił w 1900 r. i od 1901 r.rozpoczął naukę gry na fortepianie oraz kompozycji w konserwatorium w Lipsku.W 1907 r.wyjechał do Berlina studiować filozofię,a następnie podróżował po Europie.Do kraju powrócił w 1908 r.i zamieszkał w majątku krewnych w Czarkowach nad Nidą.Był członkiem Ligi Narodowej przed 1914 r.Po wybuchu I wojny światowej(1914 r.)przeniósł się do Krakowa.Po 1920 r.rozpoczął współpracę z dziennikiem„Głos Narodu”,a szerzej z Narodową Demokracją,w której aktywnie działał.W 1933 r.został powołany na członka Polskiej Akademii Literatury,z której to funkcji zrezygnował w 1937 r.w proteście przeciw polityce sanacji.W latach 1934-1937 był też radnym krakowskim,reprezentującym Stronnictwo Narodowe.Początkowo uprawiał twórczość poetycką.W 1901 r.opublikował debiutancki tom pesymistycznych i dekadenckich wierszy Tandeta,w latach 1907-1909 wydał filozoficzną tetralogię poetycką składającą się z tomików"Pre memoria","Maya","Ante lucis ortum","Saeculum solutum".W latach 1908-1911 powstały jego pierwsze dramaty psychologiczno-symboliczne:"Żeglarze"(1908 r.)"Pod górę"(1910 r.)"Echo"(1911 r.)Sławę przyniosła mu wystawiona w Krakowie w 1913 r.(z wybitną rolą tytułową Ludwika Solskiego,odwołująca się do Nowego Testamentu tragedia psychologiczna Judasz z Kariothu(1913 r.)Sztuka ta była świadectwem powrotu pisarza do katolicyzmu po dekadenckich doświadczeniach z okresu studiów w Lipsku.Szeroko komentowany był również dramat historyczno-psychologiczny Kajus Cezar Kaligula(1917 r.)będący wybitnym studium tyranii oraz dekadencji.Swym konserwatywnym i antyrewolucyjnym poglądom dał wyraz w szeregu artykułów i szkiców literackich oraz ekspresjonistycznym moralitecie"Miłosierdzie"(1920 r.)grotesce"Straszne dzieci"(1922 r.)Fantazji dramatycznej w czterech częściach ku czci Adama Mickiewicza"Zmartwychwstanie"(1923 r.)oraz nawiązującym do współczesności"Antychryście"(1925 r.)Rewolucyjne złudzenia rozwiewał też w opublikowanym w 1930 r."Czerwonym marszu",dramacie o rewolucji francuskiej.Do problematyki psychologicznej i konwencji realistycznej powrócił w tragedii współczesnej"Niespodzianka"(1929 r.)uważanej za jedno z jego największych osiągnięć oraz w jej kolejnych częściach:"Przeprowadzce"(1930 r.)oraz"U mety"(1932 r.)W 1936 r.napisał jedyną komedię"Don Kiszot za kulisami".W 1936 r.został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.Był pierwowzorem postaci Młodego Człowieka w dramacie„Brat Naszego Boga”(1979 r.)Karola Wojtyły.Z małżeństwa z Różą z Popielów(córką Jana i Jadwigi z hrabiów Dunin-Borkowskich)miał trzech synów:Jana(1919-1975,poetę),Marka(1921-1996,historyka sztuki,ministra kultury i sztuki) i Emanuela(1923-1989,historyka,redaktora naczelnego Polskiego Słownika Biograficznego).Zmarł 4 lutego 1938 po chorobie płucnej.Pochowany został na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie.