poniedziałek, 31 października 2016

Kazimierz Paulo

Ur.17 stycznia 1925 w Dobrzanach,pow.Gródek Jagielloński dowódca 5 kompanii Zgrupowania Partyzanckiego„Błyskawica”mjra Józefa Kurasia"Ognia",pułkownik.

Życiorys
Rodzina Kazimierza Paulo pochodzi z okolic Gródka Jagiellońskiego.Dziadek walczył w I Brygadzie Legionów Polskich,ojciec Józef był leśniczym w Fundacji Lasów Państwowych.Kazimierz Paulo urodził się 17 stycznia 1925 roku w Dobrzanach pow.Gródek Jagielloński.Rodzice,by zapewnić mu lepszą przyszłość oddali go na wychowanie bezdzietnemu małżeństwu.W wieku 5 lat trafił do siostry matki,Ludwiki,która mieszkała w Turaszówce pod Krosnem.Mężem ciotki był Austriak Hugo Czapp,budowniczy i kierownik miejscowej gazoliniarni.Kazimierz uczęszczał do siedmioklasowej szkoły w Potoku.Wstąpił też do harcerstwa.We wrześniu 1939 r.wraz z kolegami nadsłuchiwał warkotu samolotów.Gdy zbliżały się niemieckie maszyny,telefonował na lotnisko w Krośnie z informacją o nalocie.Edukacją Paulo zajmował się wuj,który był doktorem chemii i poliglotą.W 1940 roku Paulo przyjęty został do pracy w gazoliniarni w Turaszówce.W sąsiedztwie mieszkał pilot por.Józef Domaniecki,który w czasie wojny obronnej 1939 roku został ranny.W 1941 roku,gdy wybuchła wojna III Rzeszy z ZSRR,porucznik zaproponował Paulo udział w konspiracji.Pierwszą misją było dostarczenie przesyłki do Mostów Wielkich.Kilka miesięcy później doszło do drugiej wyprawy,tym razem nieudanej.W Stajach Ukraińska Policja Pomocnicza przeprowadziła rewizję.Policjant odkrył ukrytą w wagonie amunicję a jako,że Paulo był jedynym mężczyzną w wagonie,Ukraińcy wysadzili go i oddali w ręce Niemców.Został wywieziony na przymusowe roboty do Bitterfeld w Saksonii.Od tego czasu aż do zakończenia wojny nie miał kontaktu z rodziną.W Niemczech pracował w zakładzie położonym w lesie,ukrytym pod ziemią.Warunki były bardzo ciężkie.Przymusowi robotnicy umierali z głodu i wycieńczenia.Jeden ze strażników sprzedał go niemieckiemu bauerowi.W gospodarstwie w Kessen pracowali sami jeńcy wojenni;on też był tak traktowany.W 1945 r.po zajęciu Kessen przez wojska amerykańskie opuścił gospodarstwo.Na drogę dostał od gospodarzy ubranie i kolaskę.Razem z nim w podróż na wschód wyruszył Rosjanin kolega z robót.Napotkani jeńcy francuscy ostrzegali,by nie jechać dalej,gdyż tam są już żołnierze Armii Czerwonej.Niedługo potem wędrowcy natknęli się na żołnierzy,którzy zabrali im konia i kolaskę,a gdy Rosjanin zaczął protestować został zastrzelony przez żołnierza NKWD.Rosjanie zabrali buty Paulo i puścili wolno.Piechotą dotarł do domu wujostwa w Turaszówce.Dom wujostwa był pusty i rozszabrowany,gdyż ciotka z wujem uciekli przed sowietami do Austrii.Paulo zwrócił się o pomoc do Zdzisława Bajgera,który był naczelnym inżynierem w Towarzystwie Naftowym„Karpaty”.Inżynier kazał mu się zgłosić na komendę MO,żeby tam dalej nim pokierowali.Milicjanci zaoferowali mu pracę.Paulo wkrótce objął funkcję szefa posterunku MO w Węglówce.Kierownikiem miejscowej kopalni był Zygmunt Dąbski,związany z antykomunistycznym podziemiem.Wkrótce Dąbski nabrał do Paulo zaufania.Jesienią 1945 roku zwrócił się do niego z prośbą o przewiezienie w okolice Zakopanego przedwojennego majora.W trakcie podróży pociągiem NKWD sprawdzało ich kilka razy.Wysiedli na stacji w Lasku i konwojowani przez kolejarzy dotarli do Ochotnicy Górnej.Na spotkanie ich wyszli trzej żołnierze.Jednym z nich był„Ogień".Wymienili hasło.Major pozostał z„Ogniem”,a Paulo wrócił do Węglówki.Na pożegnanie„Ogień”powiedział do Paulo,że się jeszcze spotkają.W Węglówce dozorował budowę leśnego szpitala na Małej Krasnej.W tym czasie Józef Zadzierski„Wołyniak”nadał mi pseudonim„Żar”.W 1946 roku oddział mjra Antoniego Żubryda spacyfikował posterunki MO w Korczynie i okolicy,ale Węglówkę oszczędził.Paulo otrzymał wezwanie na UB w Krośnie.UB dociekało,dlaczego wszystkie komisariaty w okolicy zostały rozbite,z wyjątkiem tego w Węglówce.Paulo znalazł się w kręgu podejrzanych.Wkrótce został ostrzeżony przed aresztowaniem.Uprzedzając fakty zabrał wszystkie karabiny maszynowe z posterunku.Zaproponował kolegom,by się do niego przyłączyli.Wraz z pięcioma z nich w tym z Józefem Tarnawskim przyłączył się do oddziału Wojciech Lisa ps.„Mściciel”.Zimą z 1945 na 1946 roku oddział„Mściciela”został okrążony przez NKWD.Paulo wraz z 12 ludźmi wydostał się z okrążenia.W obliczu zagrożenia postanowił wyruszyć na Podhale.Dotarł do Lasku,a stamtąd do„Ognia”(znał hasło z poprzedniej wizyty).Ogień mianował go dowódcą 5 kompani Zgrupowania Partyzanckiego„Błyskawica" i nadał mu pseudonim„Skała”.Kompania„Skały”działała samodzielnie pod Limanową, ale we współpracy z„Ogniem”.Po ciężkich bojach pod Limanową,nie mając już żadnych szans na obronę,oddział wycofał się pod Maków Podhalański.Tam Paulo został ranny.Wydawało się,że trzeba będzie mu amputować nogę,ale ten odmówił.Zwrócił się do„Ognia”,z pytaniem,co robić.Ogień przekazał mu informację:Niech Cię niosą,ale wyprowadź ludzi z tego kotła.Zdołał się przebić i połączył się z oddziałem„Tarzana”.Wspólnie przedarli się w kierunku Gorców.Partyzantom dano wolną rękę;czy chcą przejść przez„zieloną granicę”czy walczyć dalej.Paulo doradzał„Ogniowi”aby ten uciekał,ale Kuraś ciągle powtarzał,że trzeba dotrwać do wyborów,bo one odbędą się pod kontrolą świata.Na leczenie dowódca 5 kompanii wrócił do leśnego szpitala.Po wyzdrowieniu,w obliczu śmierci"Ognia"(22 lutego 1947 r.) i ogłoszonej przez komunistów amnestii(tego samego dnia),większość partyzantów ujawniła się w tym Kazimierz Paulo.Paulo po powrocie w rodzinne strony dostał pracę na kopalni i ożenił się.Dwa dni po narodzinach córki do jego domu przyjechali funkcjonariusze NKWD.Aresztowany,rok przebywał w areszcie.Przeszedł wyjątkowo brutalne śledztwo;funkcjonariusze UB wybili mu wszystkie zęby i powyrywali paznokcie.Został skazany na karę śmierci.Górnicy z Kopalni Węglówka wystąpili jednak z petycją do prezydenta Bolesława Bieruta,aby ten ułaskawił skazańca.Podpisali się wszyscy.W następstwie petycji odbyła się rewizja nadzwyczajna.Karę śmierci zamieniono na karę 15 lat więzienia,którą odbywał w więzieniu we Wronkach.W 1956 roku w wyniku amnestii wyszedł na wolność,choć na okres kolejnych pięciu lat pozbawiono go praw obywatelskich.Dzięki pomocy inż.Ireneusza Malarskiego dostał pracę na kopalni.Pracował w nowej kopalni Węglówka 1.W 1982 roku przeszedł na emeryturę.Aktywnie uczestniczy w wydarzeniach upamiętniających towarzyszy broni.Jest ostatnim z żyjących zastępców mjra Józefa Kurasia"Ognia".Kazimierz Paulo był m.in.gościem honorowym organizowanego przez Związek Strzelecki Rzeczypospolitej IV Rajdu Pieszego śladami Żołnierzy Wyklętych Samodzielnego Batalionu Operacyjnego Narodowych Sił Zbrojnych mjra Antoniego Żubryda.
Ordery i odznaczenia
  • „Weteran o Wolność i Niepodległość Ojczyzny”wraz listem gratulacyjnym nadany przez premiera RP Leszka Millera w 2001 r. 
    • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski nadany 3 maja 2006 roku przez prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego

Jarema Stępowski

Jarema Junosza-Stępowski(ur.15 stycznia 1925 w Warszawie,zm.11 stycznia 2001 tamże)polski aktor i piosenkarz.Wystąpił w ponad 20 filmach.Występował w Kabarecie Starszych Panów,gdzie zaśpiewał m.in.piosenki"Odrażający drab"(z Jeremim Przyborą) i "Zimy żal".Znany jest z wykonań wielu piosenek nawiązujących tematycznie i językowo do gwary i folkloru warszawskiego.Występował w serialu"Wojna domowa",gdzie wcielił się w charakterystyczną postać mężczyzny zbierającego suchy chleb dla konia.Bratanek Kazimierza Junoszy-Stępowskiego.

Filmografia
Piosenki
  • "A jak zjeść to i wypić"
  • "Bez Ciebie nie ma życia,Warszawo ma"
  • "Bo mój dziadzio miał kolejkę w lunaparku"
  • "Bomba w górę"
  • "Chłopak z Woli"
  • "Chodźmy Felek na kufelek"
  • "Cyrk na Ordynackiej"
  • "Cztery mile za Warszawą"
  • "Dola jednego artysty fotografika"
  • "Feluś,kankana"
  • "Gdzie ta harmoszka"
  • "Gorąca miłość na Chłodnej"
  • "Herbowa zwierzyna"
  • "Jadziem na Bielany"
  • "Kłaniaj się Pradze"
  • "Księżyc frajer"
  • "Kto na Pragie!"
  • "Mariensztat polkę gra"
  • "Milionerzy"
  • "Na ludziach trzeba się znać"
  • "Na moim podwórku"
  • "Na wiślanym brzegu"
  • "O jednej Wiśniewskiej"
  • "Odrażający drab"
  • "Pan Walenty"
  • "Panno Warszawo"
  • "Po kieliszku"
  • "Przedziałek"
  • "Przy poleczce zgubisz smutki"
  • "Ruda Mańka"
  • "Statek do Młocin"
  • "Stąd do niepodległości"
  • "Strażak"
  • "Szemrane tango"
  • "Szlifierz warszawski"
  • "Taksówkarz warszawski"
  • "Tango andrusowskie"
  • "Walczyk Szwajcarskiej Doliny"
  • "Warszawska nasza straż"
  • "Zielona Warszawa"
  • "Złoty kciuk"

Lidia Babiuch

Ur.14 stycznia 1925 w Zagórzu polska lekarka chorób zakaźnych,profesorka nauk medycznych,organizatorka pierwszej w Polsce kliniki dla chorych na AIDS,żona premiera Edwarda Babiucha.

Życiorys
Przed wybuchem II wojny światowej rozpoczęła naukę w sosnowieckim gimnazjum.W 1943 r.została aresztowana przez gestapo i do zakończenia wojny przebywała w obozie koncentracyjnym w Ravensbrück.Po zakończeniu wojny powróciła do kraju,gdzie zdała maturę.W 1955 r.ukończyła Akademię Medyczną w Odessie.
Praca zawodowa i naukowa
W latach 1955-1958 jako epidemiolożka pracowała w Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Warszawie.Następnie jako asystentka,a od 1959 do 1968 r.starsza asystentka pracowała na Oddziale Obserwacyjnym w Szpitalu Zakaźnym nr 1.Była asystentką w Akademii Medycznej w Warszawie,a w latach 1968-1976 adiunktem Kliniki Chorób Zakaźnych,a następnie była kierowniczką Kliniki Hepatologii Zakaźnej.W 1986 r.Ministerstwo Zdrowia ową klinikę wyznaczyło do nadzoru nad zakażonymi wirusem HIV,a w 1991 r.została ona przekształcona w Klinikę Nabytych Niedoborów Immunologicznych,która wyłącznie zajmuje się wyłącznie leczeniem chorych na AIDS i obserwacją zakażonych wirusem HIV.Prof.Lidia Babiuchowa kierowała kliniką do 1995 r.Od 1976 r.była również zastępczynią dyrektora,a od 1978 do 1986 r.dyrektorką Instytutu Chorób Zakaźnych i Pasożytniczych.W 1972 r.została doktorką nauk medycznych,w 1977 r.habilitowała się,a od 1993 r.jest profesorką.Lidia Babiuch odbyła staże naukowe i szkolenia w ZSRR,Holandii,Belgii,w WHO w Austrii i RFN w Klinikach Chorób Zakaźnych(1976 r.)Szwecji(1991 r.)Wielkiej Brytanii(1992 r.)Stanach Zjednoczonych(1995 r.)Jest autorką i współautorką przeszło 100 prac,członkiem ZBOWiD.
Życie prywatne
Jest żoną Edwarda Babiucha,który w 1980 r.był premierem.
Nagrody i wyróżnienia
  • Czerwona Kokardka(1996 r.)
  • Nagroda Rektora AM w Warszawie
  • Nagroda specjalna Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej za pracę nad AIDS

Florian Siwicki

Ur.10 stycznia 1925 w Łucku,zm.11 marca 2013 w Warszawie żołnierz Armii Czerwonej, generał armii Ludowego Wojska Polskiego,najbliższy współpracownik gen.Wojciecha Jaruzelskiego,minister obrony narodowej,poseł na Sejm PRL VII,VIII i IX kadencji,członek WRON,brał udział w przygotowaniu i wprowadzeniu stanu wojennego w 1981 r.

Życiorys
Młodość
Był synem Elżbiety i Eugeniusza,podoficera 24 Pułku Piechoty w Łucku,który w kwietniu 1940 r.został aresztowany przez funkcjonariuszy NKWD.W maju tego samego roku razem z matką został deportowany do Północnej Tajgi koło Archangielska.
II wojna światowa
Powołany do Armii Czerwonej,w okresie od grudnia 1942 do 1 maja 1943 służył w 105 Samodzielnym Batalionie Saperskim.Od 1943 r.w ludowym Wojsku Polskim sformowanym w ZSRR:od 2 maja 1943 do 17 grudnia 1943 w 1 Dywizji Piechoty im.Tadeusza Kościuszki,od 18 grudnia 1943 do 1 września 1944 w Centrum Szkolenia Podchorążych,od 2 września 1944 do 2 listopada 1945 w Oficerskiej Szkole Piechoty i Kawalerii.22 maja 1945 rozpoczął zawodową służbę wojskową.Absolwent Szkoły Podoficerów Piechoty 1 Dywizji Piechoty(od 2 maja 1943 do 14 września 1943),Oficerskiej Szkoły Piechoty 1 DP(od 15 września 1943 do 17 grudnia 1943),Kursu Dowódców Baonów w Centrum Wyszkolenia Piechoty(od 3 marca 1947 do 30 listopada 1947),Wyższej Akademii Wojskowej im.Klimienta Woroszyłowa w Riazaniu(od 30 listopada 1954 do 27 października 1956),Kursu Operacyjno-Strategicznego w ZSRR(od 1 marca do 30 września 1970).
Polska Rzeczpospolita Ludowa
W okresie PRL kolejno od 8 listopada 1952 do 8 stycznia 1954 był szefem Wydziału Szkolenia i Kursów Oficerskich Piechoty Zarządu Szkół Oficerskich w Głównym Zarządzie Wyszkolenia Bojowego,od 7 grudnia 1956 do 31 października 1957 dowódcą 5 Dywizji Piechoty,następnie od 22 grudnia 1956 do 15 marca 1961 dowódcą 3 Dywizji Piechoty.W życiorysie z 29 października 1953 podał,że w czasie od 1945 do 1946 r.uczestniczył w likwidowaniu oddziału Józefa Kurasia,ps.„Ogień”.W latach 1954–1956 był słuchaczem Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR w Moskwie.Od 15 kwietnia 1961 do 31 grudnia 1963 był attaché wojskowym lotniczym i morskim przy ambasadzie PRL w Chińskiej Republice Ludowej.Od 1964 do 1965 r.dowódca 1 Warszawskiej Dywizji Zmechanizowanej i innych związków taktycznych.Generał brygady od 1962 r.generał dywizji od 1968 r.generał broni od 1974 r.generał armii od 27 września 1984.Od 13 stycznia 1966 był szefem sztabu zastępcą dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego,a od 11 kwietnia 1968 do 18 maja 1971 dowódcą ŚOW.W sierpniu 1968 r.w czasie operacji„Dunaj”,we wrześniu 1968 r.dowodził 2 Armią WP.Od 21 maja 1971 do 12 stycznia 1973 I zastępca Szefa Sztabu Generalnego WP,od 13 stycznia 1973 do 21 listopada 1983 szef Sztabu Generalnego WP i wiceminister obrony narodowej.W latach 1965–1967 był prezesem klubu sportowego Śląsk Wrocław.Poseł na Sejm PRL w latach 1976–1989.Od 22 listopada 1983 do 6 lipca 1990 minister obrony narodowej w rządach Wojciecha Jaruzelskiego,Zbigniewa Messnera,Mieczysława Rakowskiego i Tadeusza Mazowieckiego.W kadencji 1985–1990 wiceprezes Rady Naczelnej ZBoWiD.W latach 1986–1989 był członkiem Ogólnopolskiego Komitetu Grunwaldzkiego.W latach 80 pełnił funkcję przewodniczącego Rady Głównej Przyjaciół Harcerstwa.
Działacz PPR,później PZPR
Od 5 maja 1948 działacz PPR i następnie PZPR.Do marca 1961 r.funkcjonował jako członek Komitetu Politycznego i Komisji Kontroli Partyjnej PZPR w Warszawskim Okręgu Wojskowym.Od 17 listopada 1968 do 12 grudnia 1971 zastępca członka,a od 12 grudnia 1971 do stycznia 1990 członek KC PZPR.Od 28 października 1981 do 3 lipca 1986 zastępca członka Biura Politycznego KC PZPR,a 3 lipca 1986 do 29 stycznia 1990 członek Biura Politycznego KC PZPR.Od 1991 r.w stanie spoczynku.
Stan wojenny
Uczestniczył w przygotowaniu i wprowadzeniu stanu wojennego.W czasie jego trwania od 13 grudnia 1981 do 21 lipca 1983 członek Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego.
Procesy karne
W marcu 2006 r.Główna Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu IPN postawiła go w stan oskarżenia za popełnienie zbrodni komunistycznej polegającej na uczestnictwie w zorganizowanym związku przestępczym o charakterze zbrojnym mającym na celu popełnianie przestępstw polegających na pozbawianiu wolności poprzez internowanie i wykonywanie kar pozbawienia wolności orzeczonych za czyny wcześniej niekaralne oraz innych przestępstw przeciwko wolności,a nadto naruszaniu nietykalności cielesnej,tajemnicy korespondencji oraz praw pracowniczych obywateli polskich.Postanowieniem z dnia 14 września 2009 Sąd Okręgowy w Warszawie zawiesił postępowanie wobec oskarżonego z uwagi stan zdrowia.Po śmierci oskarżonego postępowanie umorzono.W uzasadnieniu wyroku skazującego Czesława Kiszczaka,(który był sądzony w tym samym postępowaniu)w dniu 12 stycznia 2012 warszawski Sąd Okręgowy uznał,że stan wojenny przygotowano i wprowadzono niezgodnie z ówczesną konstytucją,a dokonała tego„grupa przestępcza o charakterze zbrojnym”złożona z ludzi na najwyższych stanowiskach,wśród których wymieniono m.in.Floriana Siwickiego.W 2012 r.rozpoczął się jego proces w sprawie akcji„Jesień 82”,polegającej na powoływaniu opozycjonistów wytypowanych przez SB na fikcyjne ćwiczenia wojskowe.
Pogrzeb zmarłego
Pochowany 18 marca 2013 z honorową asystą wojskową na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w kwaterze FIII.W pogrzebie wzięli udział m.in.były minister obrony Janusz Onyszkiewicz,gen.dyw.Zbigniew Blechman,gen.bryg.pil.Roman Harmoza i gen.broni Józef Użycki,który odczytał kondolencje przesłane przez nieobecnego na pogrzebie gen.Wojciecha Jaruzelskiego.
Życie prywatne
Miał żonę Krystynę(zm.2012 r.)oraz dwóch synów Jerzego(zm.2011 r.) i Ryszarda.
Ordery i odznaczenia

Andrzej Nikodemowicz

Ur.2 stycznia 1925 we Lwowie polski kompozytor,pianista i pedagog.Był najmłodszym synem Mariana Nikodemowicza(1890-1952)znanego lwowskiego architekta,wykładowcy Politechniki Lwowskiej.W latach 1943-1946 studiował chemię,zaś po wojnie odbywał studia muzyczne w lwowskim konserwatorium muzycznym:kompozycję(u Adama Sołtysa) i grę na fortepianie(u Tadeusza Majerskiego).W czasie okupacji był karmicielem wszy w Instytucie Badań nad Tyfusem Plamistym i Wirusami prof.Rudolfa Weigla.W latach 1951-1973 był wykładowcą w konserwatorium lwowskim(kompozycja,teoria muzyki i gra na fortepianie).W 1973 r.usunięty z pracy z powodów politycznych przez władze komunistyczne.W 1980 r.opuścił Lwów i zamieszkał w Lublinie.Został wykładowcą na Uniwersytecie im.Marii Curie-Skłodowskiej i na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.W latach 1982-1992 był dyrygentem chóru w Wyższym Seminarium Duchownym.Karierę pianistyczną uniemożliwiła mu choroba ręki.W 1992 r.otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego,a w 1995 r.tytuł profesora zwyczajnego.Od 1989 r.jest prezesem Lubelskiego Oddziału Związku Kompozytorów Polskich.

Twórczość
Skomponował szereg utworów na fortepian i orkiestrę,a także utworów chóralnych.Dużą część jego twórczości zajmuje muzyka religijna(kantaty,oratoria,suity,psalmy).
Nagrody
  • III nagroda Wszechzwiązkowego Konkursu Kompozytorskiego w Moskwie(1961 r.)
  • Nagroda im.Św.Brata Alberta za całokształt twórczości(1981 r.)
  • Nagroda Prezydenta miasta Lublina(1999 r.)
  • Nagroda Związku Kompozytorów Polskich(2000 r.)
  • Nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego(2000 r.)
  • Honorowe obywatelstwo Lublina(2009 r.)

Rachel Grynfeld

Z d.Grynglas,ur.2 stycznia 1925 w Łodzi przeżyła Holocaust;wychowawczyni w przedszkolu.Od 1957 roku mieszka w Izraelu,tam upamiętnia dzieje Żydów łódzkich.Jest współautorką autobiograficznej książki"Gwizd życia".

Życiorys
Dzieciństwo i młodość
Mieszkała przy Starym Rynku 3,ale rodzice byli też właścicielami kamienicy przy al.T.Kościuszki 26.Po ukończeniu szkoły powszechnej uczęszczała do żeńskiego Gimnazjum Towarzystwa Żydowskich Szkół Średnich przy ul.G.Piramowicza 6.Ukończyła tam dwie klasy i zdała do III,ale po wybuchu wojny szkołę zamknięto;naukę kontynuowała prywatnie.
W Litzmannstadt Getto
Dom,w którym mieszkała z rodzicami,znalazł się w granicach getta stworzonego przez hitlerowców na terenie dzielnicy Bałuty w kwietniu 1940 r.Zamknięta w getcie,początkowo kontynuowała naukę w gimnazjum.Po zamknięciu gimnazjum zmuszona była pracować, najpierw w fabryce(tzw.resorcie)dywanów,następnie w pracowni kapeluszy,a potem w resorcie metalowym.W sierpniu 1944 r.getto było likwidowane i została wywieziona wraz z 70000 jego mieszkańców do obozów koncentracyjnych.Trafiła do Birkenau,należącego do hitlerowskiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau.W październiku 1944 roku została wywieziona do obozu Halbstadt,podobozu Groß-Rosen.Pracowała przy produkcji broni aż do wyzwolenia obozu w maju 1945 r.przez wojska radzieckie.
W Łodzi po wojnie
W czerwcu 1945 r.wróciła do Łodzi.Dom przy Starym Rynku 3 był zburzony,zamieszkała przy al.T.Kościuszki 26.Zapisała się do szkoły,równocześnie uczyła się księgowości,szkoły jednak nie ukończyła,matury nie otrzymała.Na jednym ze spotkań organizacji syjonistycznej poznała swojego przyszłego męża Eliezera Grynfelda.Pobrali się 26 marca 1946 i wkrótce wyjechali do Niemiec,z zamiarem dotarcia do Izraela przez obóz UNRRA w Leipheim.Eliezer zachorował i z matką wrócił do Łodzi,ona natomiast jeszcze rok mieszkała w Niemczech i w 1947 r.wróciła do Łodzi,do męża.Ponieważ znała język hebrajski,pracowała ucząc tego języka najpierw na koloniach letnich przygotowujących dzieci do wyjazdu do Izraela,potem w żydowskim przedszkolu,domu dziecka,a na koniec w szkole.Wraz z mężem mieszkała w małym po sklepowym pomieszczeniu i dopiero po kilku latach,gdy już mieli dwójkę dzieci,przenieśli się do większego mieszkania.W Łodzi mieszkali z mężem prawie 10 lat,w październiku 1956 r.wyjechali do Izraela.
W Izraelu
Do Izraela dotarli 21 października 1956 roku.Po przyjeździe do Izraela pracowała przez wiele lat w przedszkolu WIZO,do przejścia na emeryturę 1 września 1985 września.Na emeryturze nadal działa społecznie w WIZO i Instytucie Jad Waszem.Mieszkają z mężem w Holonie w Izraelu,w domu,który razem zbudowali.
Kontakty z miastem rodzinnym
Kilkakrotnie odwiedziła z mężem Łódź,uczestniczyli oboje w obchodach 60 i 65 rocznicy likwidacji Litzmannstadt Getto.Ma swoje drzewko w Parku Ocalałych w Łodzi.

Westerplatte

Uformowany w latach 1845-47 półwysep(wcześniej wyspa)w Gdańsku,przy ujściu Martwej Wisły do Zatoki Gdańskiej.W latach 1926-1939 eksklawa Rzeczypospolitej Polskiej wewnątrz terytorium Wolnego Miasta Gdańska,symbol wybuchu II wojny światowej.W okresie tym na terenie Westerplatte funkcjonowała Wojskowa Składnica Tranzytowa,której obrona we wrześniu 1939 r.stała się symbolicznym początkiem II wojny światowej oraz polskiego oporu przeciw agresji niemieckiej.Miejsca związane z polem bitwy o Westerplatte zostały wpisane 1 września 2003 roku na listę Pomników historii.

Położenie
Westerplatte położone jest w północno-wschodniej części Gdańska,na Wyspie Portowej.Jest to niezamieszkały,zalesiony półwysep pomiędzy Zatoką Gdańską i zakolem Martwej Wisły,tzw.Zakrętem Pięciu Gwizdków.Szerokość półwyspu waha się od ok.200 do ok.500 metrów,długość wynosi ok.2 kilometrów.Według podziału administracyjnego Westerplatte należy do dzielnicy Przeróbka.Zostało przyłączone do Gdańska w 1814 roku.Graniczy od południa z Wisłoujściem i Portem Północnym,a przez Martwą Wisłę z dzielnicą mieszkaniowo-przemysłową Nowy Port.
Nazwa
Nazwa Westerplatte(d.West Platte)pochodzi z języka niemieckiego.Wester to„zachodni”,a platte„płyta”(w znaczeniu:„wyspa”).Westerplatte oznacza więc„zachodnią wyspę”.Zgodnie z nazwą Westerplatte w XIX wieku było jeszcze wyspą,natomiast określenie„zachodnia”służyło do odróżnienia wyspy od istniejącej wtedy również Ost Platte(„wyspy wschodniej”),która z czasem połączyła się z lądem.Westerplatte to jedyna nazwa o niemieckojęzycznym brzmieniu zachowana na terenie Gdańska.Nazwę zachowano,gdyż stała się symbolem walki o wolność.
Historia Westerplatte
W maju 1734 r.wylądował tu 2,5 tysięczny francuski korpus interwencyjny hrabiego Ludwika de Plélo,(który sam tam zginął),próbujący przełamać oblężenie Gdańska przez Rosjan w czasie wojny o sukcesję polską.W roku 1835 powstał pierwszy zakład kąpielowy z restauracją.Powstanie półwyspu(pierwotnie była to wyspa,która połączyła się ze stałym lądem wskutek sedymentujących nanosów,transportowanych nurtami Wisły)przyczyniło się do szybkiego rozwoju kurortu.Było to najkrócej działające gdańskie kąpielisko.Przestało funkcjonować przed II wojną światową.Z rąk niemieckich terenów półwyspu Westerplatte udało się wykupić jesienią 1919 roku za sprawą Mieczysława Jałowieckiego(1876-1962),pierwszego przedstawiciela rządu Rzeczypospolitej w Wolnym Mieście Gdańsku.14 marca 1924 roku Rada Ligi Narodów przyznała Polsce teren na półwyspie Westerplatte,u ujścia kanału portowego do morza,naprzeciw przedmieścia Nowy Port.31 października 1925 roku obszar na terenie Wolnego Miasta Gdańska na półwyspie Westerplatte został oficjalnie przekazany w bezterminowe i bezpłatne użytkowanie Polsce.7 grudnia 1925 roku Liga Narodów przyznała Polsce prawo do utrzymania straży wojskowej na Westerplatte.Już dnia 18 stycznia 1926 roku o godz.14.00 przybył na trałowcu ORP Mewa pierwszy oddział i rozpoczął pełnienie służby wartowniczej.W latach 1926-39 na terenie półwyspu funkcjonowała Wojskowa Składnica Tranzytowa.25 sierpnia 1939 roku przybył do Gdańska z rzekomo kurtuazyjną wizytą(pod pretekstem awarii zapowiedzianego wcześniej innego,mniejszego okrętu)niemiecki pancernik szkolny Schleswig-Holstein(mimo przestarzałej konstrukcji był to bardzo silnie uzbrojony okręt przygotowany do ataku na Westerplatte,pod pokładem przewożący kompanię szturmową Kriegsmarine).W dniach 1-7 września 1939 roku miała miejsce obrona półwyspu pod dowództwem mjr. Henryka Sucharskiego(1-2 września) i jego zastępcy kpt.Franciszka Dąbrowskiego(2-7 września).W trakcie tych walk garnizon walczył samotnie i w okrążeniu wobec przeważających sił wroga.Po kapitulacji już 10 października 1939 roku hitlerowcy przewieźli na Westerplatte polskich więźniów w celu uporządkowania terenu po walkach.W marcu 1940 roku formalnie utworzono na Westerplatte podobóz(Abteilung Aussenstelle)obozu koncentracyjnego w Stutthofie.Jego komendantami byli:SS-Hauptsturmführer Franz Christoffel,SS-Untersturmführer Paul Ehle i SS-Untersturmführer Kurt Mathesius.W maju 1941 roku zakończono prace rozbiórkowe na Westerplatte(częściowe rozebranie koszar)przez ostatnią grupę więźniów i rozwiązano obóz.Po wojnie jesienią 1946 roku rozpoczęto rozminowywanie terenu półwyspu.W tymże roku na miejscu Wartowni nr 5 ustawiono krzyż i tablicę z nazwiskami poległych tworząc symboliczny cmentarz.Jednocześnie w budynku koszar detonowano niewybuchy,przyczyniając się do dewastacji obiektu.Od zakończenia wojny na terenie Westerplatte stacjonują jednostki WP.2 lipca 1962 roku krzyż usunięto i postawiono na jego miejscu czołg T-34 z 1945 roku.9 października 1966 roku odsłonięto tu 25-metrowy Pomnik Obrońców Wybrzeża autorstwa prof.Adama Haupta,ustawiony na 20-metrowym kopcu.Pomnik ten,swoim kształtem przypomina wyszczerbiony bagnet wbity w ziemię.W czasie przebudowy terenu wyburzono znaczącą część ruin koszar;w 1967 roku przy poszerzaniu kanału portowego przesunięto na szynach w całości Wartownię nr 1.12 czerwca 1987 roku miało tu miejsce spotkanie papieża Jana Pawła II z 38 westerplatczykami i młodzieżą.W ostatnich latach usunięto czołg T-34.W maju 2011 roku,podczas prac przy budowie Trasy Sucharskiego,został odkryty nieznany,betonowy falochron albo pirs,który jest obecnie oddalony od brzegu o kilkadziesiąt metrów.
Obiekty
Westerplatte w kulturze
Dojazd
Połączenie z centrum Gdańska umożliwiają autobusy komunikacji miejskiej(linia nr 106,138 i sezonowa 606)oraz tramwaje wodne linii F5.

Romuald Jałbrzykowski

Ur.7 lutego 1876 w Łętowie-Dębie,zm.19 czerwca 1955 w Białymstoku polski duchowny rzymskokatolicki,biskup pomocniczy sejneński w latach 1918–1925,sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski w latach 1925–1926,biskup diecezjalny łomżyński w 1926 r.arcybiskup metropolita wileński w latach 1926–1955.

Życiorys
Urodził się 7 lutego 1876 w Łętowie-Dębie.W latach 1886–1893 kształcił się w Klasycznym Gimnazjum Męskim w Łomży.Od 1893 r.studiował w seminarium duchownym w Sejnach.Święcenia subdiakonatu i diakonatu przyjął w 1898 r.W latach 1898–1902 kontynuował studia w Akademii Duchownej w Petersburgu,uzyskując magisterium z teologii.Święcenia prezbiteriatu otrzymał 9 marca 1901 w Petersburgu.Powróciwszy do diecezji sejneńskiej,został ustanowiony wikariuszem parafii Wąsosz.Nie objął jednak tej funkcji,gdyż został mianowany kapelanem biskupa Baranowskiego.W 1902 r.został wykładowcą seminarium duchownego w Sejnach.Prowadził zajęcia z Pisma Świętego,a także z języków łacińskiego,polskiego i rosyjskiego,homiletyki,teologii moralnej i patrologii.W 1908 r.objął urząd wicerektora seminarium.Był działaczem społeczno-narodowym,założył stowarzyszenie„Gospodarz”,Związek Katolicki,Koło Macierzy Polskie.W 1910 r.został kanonikiem sejneńskiej kapituły katedralnej.Podczas I wojny światowej przebywał w Mohylewie,dokąd przeniesiono seminarium duchowne,a później w Mińsku.Należał do Polskiego Komitetu Pomocy Ofiarom Wojny.Założył cztery szkoły powszechne i trzy katolickie sklepy spółdzielcze.W 1917 r.przez Szwecję powrócił do Polski.Objął probostwo w Radziwiłańcach i został wikariuszem generalnym części diecezji sejneńskiej znajdującej się w granicach Polski.29 lipca 1918 został mianowany biskupem pomocniczym diecezji sejneńskiej ze stolicą tytularną Cusae.Święcenia biskupie otrzymał 30 listopada 1918 w Łomży.Konsekrował go Aleksander Kakowski,arcybiskup metropolita warszawski,w asyście Antoniego Juliana Nowowiejskiego,biskupa diecezjalnego płockiego i Stanisława Galla,biskupa pomocniczego warszawskiego.Administrował polskimi terenami diecezji sejneńskiej,rezydując w Łomży,gdzie zorganizował kurię biskupią i seminarium duchowne, zniósł pałac biskupi,a także założył drukarnię i wydawał czasopismo„Życie i praca”.Przyczynił się do powstania Gimnazjum Męskiego Prywatnego im.Ks.Piotra Skargi i Szkoły Rzemiosł.Wspierał działalność charytatywną,patronując Komitetowi Opieki Społecznej,Towarzystwu Dobroczynności,ponadto założył kuchnię dla najbiedniejszych.W czasie wojny polsko-bolszewickiej w 1920 r.kierował Komitetem Obrony Łomży.Po zajęciu miasta przez Armię Czerwoną przez kilka dni przebywał w areszcie.W latach 1925–1926 pełnił funkcję sekretarza generalnego Episkopatu Polski.14 grudnia 1925 został przeniesiony na urząd biskupa diecezjalnego nowo erygowanej diecezji łomżyńskiej,którą kanonicznie przejął 26 stycznia 1926.W czasie krótkich rządów w diecezji doprowadził do wybudowania gmachu przeznaczonego na siedzibę biskupa i kurii oraz uzyskał godność kolegiaty dla kościoła w Sejnach.24 czerwca 1926 został mianowany arcybiskupem metropolitą wileńskim.Rządy w archidiecezji objął 8 września 1926.W 1927 r.przeprowadził koronację obrazu Matki Boskiej Ostrobramskiej,w 1931 r.synod archidiecezjalny,a w 1939 r.synod prowincjonalny.Zorganizował także kongres eucharystyczny i kongres maryjny.Do 1939 r.dokonał trzykrotnej wizytacji wszystkich parafii archidiecezji.Dbał o podniesienie poziomu wykształcenia kleru,wspierał rozwój organizacji społecznych i stowarzyszeń katolickich.Założył drukarnię archidiecezjalną.Zajął się rewindykacją obiektów utraconych przez Kościół w czasie zaborów.Zalecił,aby w wileńskim seminarium duchownym wprowadzono lektorat języka litewskiego.Po zajęciu Wilna przez Litwinów w październiku 1939 r.popadł z nimi w ostry konflikt na tle działalności narodowościowej.W grudniu 1939 r.rząd litewski wystosował notę do Watykanu,domagając się odwołania go i powołania w jego miejsce administratora apostolskiego.W marcu 1942 r.aresztowany przez funkcjonariuszy gestapo,do lata 1944 r.przebywał na internowaniu w domu Księży Marianów w Mariampolu.Do Wilna powrócił w sierpniu 1944 r.po zajęciu miasta przez wojska radzieckie.Wznowił działalność instytucji archidiecezjalnych,reaktywował seminarium duchowne,obsadził parafie,w których brakowało księży,wysłał kapłanów do pracy na Białorusi.W styczniu 1945 r.został aresztowany przez funkcjonariuszy NKWD i umieszczony w więzieniu na Łukiszkach.Po miesiącu zwolniono go ze względu na stan zdrowia i konieczność podjęcia specjalnego leczenia.W maju 1945 r.zakończono śledztwo i sformułowano wobec niego akt oskarżenia,zarzucając inspirowanie działalności podziemnej polskiej antysowieckiej organizacji Związek Walki Zbrojnej w latach 1940–1941,współpracę z Delegaturą Rządu na Kraj i Armią Krajową,a od 1944 r.popieranie antysowieckiego polskiego podziemia.W czerwcu 1945 r.Kolegium Specjalne w Moskwie wydało nakaz deportowania go do Polski.O nakazie wyjazdu z Wilna został poinformowany na początku lipca 1945 r.Do Białegostoku przybył w połowie miesiąca.Z tego miasta zarządzał częścią archidiecezji wileńskiej leżącej na terenie Polski.Tam ustanowił sąd biskupi,odtworzył kapitułę metropolitalną.Założył oddziały Unii Apostolskiej Kleru i Ligi Świętości Kapłańskiej.Prowadził starania o zalegalizowanie w Białymstoku Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Stefana Batorego.Konsekrował biskupów łomżyńskich:diecezjalnego Czesława Falkowskiego(1949 r.) i pomocniczego Aleksandra Mościckiego(1952 r.)Był współkonsekratorem podczas sakry biskupa diecezjalnego siedleckiego Ignacego Świrskiego(1946 r.)biskupa diecezjalnego łódzkiego Michała Klepacza(1947 r.) i biskupa pomocniczego wileńskiego Władysława Suszyńskiego(1948 r.)Zmarł 19 czerwca 1955 w Białymstoku.Został pochowany w kaplicy Matki Bożej Miłosierdzia w prokatedrze białostockiej.
Odznaczenia,tytuły
11 listopada 1937„za wybitne zasługi na polu pracy społecznej”został odznaczony Wielką Wstęgą Orderu Odrodzenia Polski.Wcześniej 2 maja 1924 został uhonorowany Krzyżem Komandorskim tego orderu.W 1922 r.został odznaczony Krzyżem Walecznych,a w 1938 r.Złotym Krzyżem Zasługi.Komenda Okręgu Wileńskiego Armii Krajowej przyznała mu Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami.Otrzymał również rosyjski Order Oficerski św.Jerzego za pomoc żołnierzom rosyjskim aresztowanym przez Niemców w Sejnach podczas I wojny światowej.W 1924 r.nadano mu honorowe obywatelstwo Łomży.

Port lotniczy Łódź-Lublinek

Port Lotniczy Łódź im.Władysława Reymonta(dawniej i nadal oficjalnie toponimicznie:Port lotniczy Łódź-Lublinek,kod IATA:LCJ,kod ICAO:EPLL)międzynarodowy port lotniczy,zlokalizowany 6 km od centrum Łodzi.Działał nieprzerwanie od września 1925 r.Do końca lat 50 był ważnym węzłem komunikacyjnym w Polsce lecz z bliżej nieokreślonych powodów został zamknięty.Pod koniec lat 90 lotnisko zostało ponownie otwarte do użytku publicznego.Łódzki port lotniczy jest 11 najruchliwszym portem lotniczym w Polsce.
Lotnisko posiada trzy terminale:
  • Terminal I(w czasie budowy pod roboczą nazwą Terminal III)oficjalnie otwarty 1 czerwca 2012 r.po trzyletniej budowie.Całkowite przeniesienie ruchu nastąpiło 30 czerwca 2012
  • Terminal General Aviation(dawniej Terminal I)zmodernizowany w 1997 r.obsługuje obecnie lotnictwo ogólne(ang.general aviation) i loty VIP-ów.Ulokowane tu są m.in.lotnicze firmy usługowe,pomieszczenia wypoczynkowe dla pilotów,Lotniskowe Biuro Meteorologiczne
  • Terminal Cargo otwarty 16 września 2009 przeznaczony jest do obsługi połączeń samolotów towarowych

Współczesne dane techniczne
Główna droga startowa 07L/25R (067°,247°),asfalt 2500×60 m,PCN 48 F/B/X/T
System świateł SALS,RTHL,REDL,Na kierunku 07 światła PAPI
Procedura podejścia do lądowania VOR/DME"LOZ"+ILS/DME(pas 25),czest.110,5 MHz
Paliwo JET-A1,AVGAS-100LL usługa tankowania:Petrolot
Strefa kontrolowana lotniska (CTR)
Urządzenia radionawigacyjne LOZ 112.4 MHz VOR/DME;ILS/DME 110,5 MHz
Częstotliwości radiowe Łódź Wieża(w czasie pracy CTR)124.225 MHz
Wzniesienie lotniska 185 m(n.p.m.)
Port lotniczy w Łodzi spełnia wszystkie normy bezpieczeństwa oraz ochrony środowiska.
Historia
Przed rokiem 2005
  • 13 września 1925 w pobliżu miasta Łodzi otwarto lotnisko Lublinek.Obecnie znajduje się ono w jego granicach administracyjnych
  • W 1927 r.uruchomiono regularne połączenia z Poznaniem i Warszawą,później również ze Lwowem i Wilnem
  • W czasie II wojny światowej Niemcy zmodernizowali lotnisko dla celów wojskowych,budując 1200-metrowy betonowy pas startowy
  • Po zakończeniu wojny w latach 1945-1958 lotnisko stało się ważnym węzłem komunikacyjnym w Polsce.Uruchomiono loty na trasie Warszawa Łódź Kraków Rzeszów Lublin Poznań Katowice Łódź Warszawa.Potem ruszyły już bezpośrednie loty do Gdańska,Katowic,Krakowa,Warszawy,Wrocławia,Poznania.W tym okresie ruch pasażerski w Łodzi stanowi ponad 20% przewozów krajowych.Do 1958 r.Lublinek stał się drugim portem lotniczym po Okęciu w kraju,z 40 tys.pasażerów
  • Pod koniec lat 50 z bliżej nieokreślonych powodów,mimo iż łódzkie lotnisko obsługiwało bardzo dużą część polskiego ruchu lotniczego,zlikwidowano regularne połączenia pasażerskie z Lublinka.Prawdopodobnie port lotniczy nie pasował do robotniczego wizerunku miasta i władze komunistyczne wyszły z założenia,że ludzie mogą latać przez Okęcie.Od tego czasu lotnisko było wykorzystywane jedynie przez Aeroklub Łódzki oraz do celów ratunkowych.W kolejnych latach planowano zlikwidować lotnisko.Później były również plany stworzenia z Lublinka głównego węzła lotniczego w Europie z dwoma pasami startowymi.Ostatecznie zdecydowano się na kategorię lotniska miejskiego o zasięgu regionalno-międzynarodowym
  • Dużym wydarzeniem związanym z lotniskiem było odprawienie na jego płycie 13 czerwca 1987 uroczystej mszy świętej podczas III podróży apostolskiej do Polski papieża Jana Pawła II
  • Na początku lat 90 XX wieku rozpoczęto starania o ponowne przywrócenie na Lublinku regularnego ruchu pasażerskiego.Decyzją prezydenta Grzegorza Palki utworzono lotnisko dyspozycyjne,obsługujące mały ruch pasażerski(awionetki,taksówki powietrzne).Wybudowano terminal pasażerski przy ul.gen.Maczka(wcześniej dworzec znajdował się przy ul.Dubois)
  • W 1996 r.po niezbędnej modernizacji(wybudowany zostaje terminal 1 przy ul.Gen.S.Maczka,przebudowany pas startowy,droga kołowania,płyta postojowa,instalacje świateł nawigacyjnych i instalacji zasilających)oraz spełnieniu wymogów bezpieczeństwa krajowego i międzynarodowego ruchu lotniczego(w tym utworzenie Lotniskowej Straży Pożarnej)lotnisko otrzymało status międzynarodowego portu lotniczego
  • Koniec lat 90 to dla Lublinka lata kilku ważnych inwestycji:kapitalny remont i wydłużenie drogi startowej do 1440 metrów,drogi kołowania i płyty postojowej,przebudowa i modernizacja budynku portu lotniczego,stworzenie Lotniskowej Straży Pożarnej.Umożliwiło to przyjmowanie samolotów typu ATR 42,ATR 72,Jak-40,C-130 Hercules,BAe 146,Cessna Citation,Falcon 2000,Bombardier BD700 itp.Oprócz terminalu oddano do użytku hotel,restaurację i wypożyczalnię samochodów
  • 19 kwietnia 1999 planowano pierwszy regularny lot do portu lotniczego Warszawa-Okęcie.Z powodu złej pogody(nie było jeszcze ILS-u)lot nie odbył się,a pasażerów dowieziono na Okęcie taksówkami.Loty wystartowały dopiero 21 kwietnia 1999.Jednak źle dobrana pora lotów,brak ILS-u oraz za krótka droga startowa były przyczyną zawieszenia lotów.7 maja 2001 powróciły loty do Warszawy,tym razem 3 razy dziennie.Jednak z powodu niskiej frekwencji i braku ILS-u loty zawieszono.W maju 2002 r.rozpoczęto instalację ILS-u
  • 29 marca 2004 linia lotnicza European Air Express(EAE)uruchomiła pierwsze międzynarodowe połączenie powietrzne z Łodzi.Były to loty do Kolonii.Jednak wysokie ceny(200 euro) i liczne ograniczenia w rezerwacji biletów,w obliczu konkurencji tanich linii startujących z innych miast,spowodowały zawieszenie lotów po 6 miesiącach
  • W 2004 r.lotnisko Łódź-Lublinek,jako jedyne w kraju,zostało wpisane do traktatu akcesyjnego jako lotnisko miejskie,co nałożyło na nie spore ograniczenia. ULC może ograniczyć liczbę startów,np.do jednej maszyny dziennie,co praktycznie uniemożliwi rozwój portu.Co ciekawe,za tą poprawką głosowała większość łódzkich posłów.Do dzisiaj nie wiadomo czy było to działanie celowe,czy wynik roztargnienia i nieświadomości,co do zapisów w przegłosowywanych w parlamencie uchwał
  • Od 2004 do marca 2005 r.funkcjonowały połączenia do Kopenhagi z Cimber Air
Rok 2005
  • Od marca do sierpnia 2005 r.trwała rozbudowa drogi startowej z 1443 m do 2100 m,co umożliwiło przyjmowanie samolotów jakimi latają tanie linie lotnicze,np.Boeing 737 czy Airbus A320.Rozbudowano także płytę postojową
  • W lipcu 2005 r.Zarząd Województwa Łódzkiego przeznaczył 1,5 mln zł na dofinansowanie rozbudowy lotniska
  • Na początku sierpnia 2005 r.zapadła decyzja o postawieniu nowego,tymczasowego terminalu
  • W październiku 2005 r.Zarząd Województwa Łódzkiego zdecydował o przekazaniu miliona zł na zakup specjalistycznego wozu strażackiego.Wydatek zostanie sfinansowany z kontraktu wojewódzkiego dla województwa łódzkiego na lata 2005–2006
  • 20 października 2005,na zlecenie techników przewoźnika Ryanair,przemontowano oświetlenie z krawędzi pasa na trawę,co poszerzyło pas startowy z 30 do 45 m
  • 29 października 2005 o godz.12.00,dzień przed uruchomieniem połączenia Łódź-Londyn,odbyło się uroczyste otwarcie Terminalu II.Zbudowano go w rekordowym czasie 70 dni.Budynek został zaprojektowany przez Biuro Projektowe Piotra Bilińskiego,a wykonawcą była firma Remo-Bud(ta sama,która przedłużyła pas startowy).Obiekt ma konstrukcję modułową,przenośną,nietrwale związaną z gruntem.Przeznaczony jest do obsługi pasażerów oraz zawiera pomieszczenia przeznaczone dla służb specjalistycznych,sale odlotów i przylotów,pomieszczenia biurowe,wydzieloną część handlowo usługową.Jest zdolny obsłużyć dziesięciokrotnie większą liczbę pasażerów niż dotychczas,czyli 500 tys.osób rocznie.Hala ma niecałe 2 tys.m² powierzchni,kubaturę 9327,0 m³,a sala odlotów może pomieścić 200 osób(w tym 160 siedzących).Koszt budowy wyniósł 5917000 zł
  • 30 października 2005 zostały uruchomione regularne loty do Londynu liniami Ryanair(największa tania linia lotnicza w Europie).O godzinie 9:20 ponad 3 tys.łodzian zgromadzonych wokół lotniska,przywitało pierwszego boeinga 737-800(rejs FR 2468).Spośród przylatujących 174 pasażerów większość stanowili mieszkańcy Łodzi.Czterdzieści minut później,o godzinie 10:00,samolot wystartował w rejs powrotny do Londynu,zabierając 172 pasażerów
    Na trasie Lotnisko-Dworzec Centralny(autobusowy) i Fabryczny(kolejowy)uruchomiono też pospieszną autobusową linię lotniskową L,skorelowaną z godzinami lotów oraz PKS i Polski Express z Warszawy obsługiwaną przez MPK Łódź.Powstało także bezpłatne mikrobusowe połączenie MZK Pabianice z Pabianicami
  • 13 grudnia 2005 uruchomiono loty na linii Łódź-Warszawa.Wprowadzono dziewięć rejsów tygodniowo,obsługiwanych dla LOT-u przez 18-miejscowe samoloty Jetstream J32 linii Jet Air
Rok 2006
  • 5 stycznia 2006 pojawił się długo oczekiwany drugi specjalistyczny wóz bojowy dla Lotniskowej Straży Pożarnej.Nowa jednostka to Mercedes o mocy 456 KM dostarczony przez polską firmę Moto Truck z Kielc
  • 9 stycznia 2006 Gazeta Wyborcza poinformowała,że nazwa portu lotniczego Lublinek zostanie zmieniona na Łódzki Port lotniczy im.Władysława Reymonta lub Lotnisko im.Władysława Reymonta w Łodzi.Ostatecznie nowa oficjalną nazwą zostało Port lotniczy Łódź im.Władysława Reymonta
  • 9 lutego 2006 uruchomiono regularne loty do portu lotniczego East Midlands koło miast Nottingham,Leicester i Derby liniami Ryanair.Wprowadzono trzy rejsy tygodniowo we wtorki,czwartki i soboty
  • 27 marca 2006 tani przewoźnik Centralwings uruchomił połączenia z Dublinem.Jego Boeing zabierał łodzian trzy razy w tygodniu,w poniedziałki,środy i piątki.Jednak,w połowie maja przewoźnik wycofał się z Lublinka
  • 4 kwietnia 2006 ruszyły loty Ryanair do Dublina
  • 14 kwietnia 2006 z lotami z Łodzi do Berlina wystartowała linia Direct Fly.Niestety,niedługo potem zbankrutowała
  • 17 maja 2006 łódzcy radni podjęli decyzję o nabyciu przez miasto nieruchomości położonych w rejonie łódzkiego portu lotniczego w celu wydłużenia pasa startowego do 2500 metrów,powiększenia płyty postojowej i poszerzenia drogi kołowania z 12 do 32 metrów
  • 20 czerwca 2006 Rada Ministrów zdecydowała o przekazaniu z budżetu państwa 25 mln zł dla łódzkiego lotniska prosto do kasy portu.Rządowa dotacja zapewniła wydłużenie drogi startowej do 2500 m oraz budowę strażnicy dla lotniskowej straży pożarnej
  • 12 października 2006 zakończono rozbudowę Terminalu II.Powiększono hale przylotów i odlotów.W hali odlotów utworzono salon VIP(executive lounge)dla pasażerów klasy biznes oraz sklep,na bazie którego powstanie strefa wolnocłowa.W hali przylotów stworzono dodatkowe pomieszczenia dla Straży Granicznej,Służby Ochrony Lotniska oraz Urzędu Celnego.Inwestycja,o wartości miliona złotych,została finansowana ze środków własnych portu
  • 27 października 2006 władze województwa podwyższyły o 1,5 mln zł kapitał spółki zwiększając udział województwa z 6 do 8%
  • 2 grudnia 2006 zakończono przedłużanie pasa startowego do 2500 m,a 19 stycznia 2007 nastąpiło jego oficjalne zatwierdzenie przez Agencję Ruchu Lotniczego.Wydłużenie pasa i instalacja nowego oświetlenia kosztowały 21 mln złotych
Rok 2007
  • 11 stycznia 2007 Senat RP uchwalił poprawkę o przyznaniu dla łódzkiego portu 37 mln złotych,co umożliwi rozpoczęcie budowy Nowego Terminala Pasażerskiego
  • 7 lutego 2007 oddano do użytku strażnicę lotniskowych służb ratowniczych.Budynek usytuowano w połowie pasa startowego,żeby wozy bojowe i ratownicze mogły w jak najkrótszym czasie dotrzeć do skrajnych części lotniska.Wieża obserwacyjna ma 14 metrów wysokości,w budynku zainstalowano niezależne źródło energii elektrycznej i 4 zbiorniki wody gaśniczej,każdy o pojemności 54 m³.Strażnica kosztowała prawie 7 mln zł.
  • 19 lutego 2007 ruszyły połączenia linii Centralwings do Paryża i Rzymu
  • W lipcu 2007 r.rozpoczęły się prace nad powiększaniem płyty postojowej.Po przebudowie będzie mogła pomieścić jednocześnie 8 samolotów Boeing 737.Do powiększonej płyty ma być dostawiony w przyszłości Nowy Terminal I na 1 mln pasażerów.Równocześnie rozbudowywany jest Terminal II,z powodu wejścia Polski do układu z Schengen
Rok 2008
  • 29 marca 2008 wylądował na Lublinku pierwszy raz Boeing 757-200 Izraelskich linii lotniczych El Al inaugurując tym samym połączenia z Łodzi do Tel Awiwu
  • 12 czerwca 2008 otwarto nową płytę postojową.Płyta dla samolotów ma kształt trapezu o powierzchni 31 tys.m².Jej budowa trwała osiem miesięcy i kosztowała 31 mln zł.W uroczystości otwarcia wziął udział Prezydent Polski Lech Kaczyński
  • We wrześniu 2008 r.Port Lotniczy Łódź zakupił dwa niskopodłogowe autobusy Solaris Urbino 12 do przewozu pasażerów.Wyposażone są one w opuszczaną w trakcje postoju podłogę(do poziomu 25 cm),pochylnie dla wózków inwalidzkich,klimatyzację,półki na bagaż podręczny i elektroniczne tablice informacyjne.Każdy z pojazdów może zabrać 82 pasażerów
  • 24 października 2008 oddano do użytku nowy parking na 215 samochodów.Parking jest ogrodzony,dozorowany za pomocą kamer i wyposażony w automatyczny system pobierania opłat.Koszt budowy,łącznie z drogami dojazdowymi od strony ulic Maczka i Pienistej,wraz z instalacjami podziemnymi wyniósł 13,3 mln zł
  • 29 października 2008 ruszyły połączenia linii Ryanair do Sztokholmu.Rejsy do Szwecji to pierwsze połączenie Ryanair z Łodzi poza Wyspy Brytyjskie
Rok 2009
  • W maju 2009 r.rozpoczęto przebudowę dawnego hangaru należącego do Aeroklubu Łódzkiego na terminal Cargo.Będzie on obsługiwał samoloty towarowe,do czasu wybudowania profesjonalnego terminalu
  • 5 czerwca 2009 początek budowy stacji paliw
  • 16 września 2009 uruchomiono terminal cargo obsługiwany przez firmę Air Cargo Service
  • 26 października 2009 powrót połączenia do Nottingham/East Midlands z linią Ryanair
  • 3 listopada 2009 linia lotnicza Ryanair połączyła ponownie Łódź ze Skandynawią.Tym razem z Oslo Trop
  • 24 listopada 2009 podpisano umowę z konsorcjum firm Hochtief Polska,Warbud SA,Hochtief Construction AG w sprawie budowy Nowego Terminala Pasażerskiego.Prace budowlane mają rozpocząć się 7 grudnia 2009 i potrwać 18 miesięcy.Budynek będzie miał 137 m długości,do 80 m szerokości i 15 m wysokości i pozwoli obsłużyć cztery samoloty typu Boeing 737-800 w ciągu jednej godziny i ok.2 mln pasażerów rocznie.W terminalu znajdować się będą pomieszczenia centralnej sortowni bagażu,hale odpraw pasażerskich,pomieszczenia techniczne,garaż dla służb lotniska,pomieszczenia socjalne,biura z zapleczem oraz centrum monitoringu.Koszt budowy to 200 mln zł.Głównym architektem jest Leszek Szostak,który projektował terminale lotnicze w Goleniowie i Wrocławiu
  • 16 grudnia 2009 węgierskie tanie linie lotnicze Wizz Air ogłosiły rozpoczęcie lotów z Łodzi.Na początek będzie to połączenie z Dortmundem(DTM)
Rok 2010
  • 8 stycznia 2010 oficjalnie rozpoczęto budowę Nowego Terminala Pasażerskiego poprzez wmurowanie aktu erekcyjnego podpisanego przez prezydenta Łodzi Jerzego Kropiwnickiego,marszałka województwa Włodzimierza Fisiaka,wojewodę Jolantę Chełmińską,prezesa lotniska Leszka Krawczyka i byłego dyrektora lotniska Michała Marca
  • 30 marca 2010 nastąpiła inauguracja połączenia z Dortmundem(DTM)realizowanego przez węgierskie tanie linie lotnicze Wizz Air.Pierwszym samolotem przyleciało do Łodzi 147 pasażerów,zaś w drogę powrotną wybrało się ich 100
  • 12 kwietnia 2010 z Mediolanu po włoskich kibiców siatkarskich(Final Four)przyleciał Boeing 767 200ER największy w dotychczasowej historii lotniska samolot pasażerski
  • 28 czerwca 2010 zawieszono kursowanie specjalnej,pospiesznej linii autobusowej„L”
  • 8 lipca 2010 podpisano umowę na budowę nowej wieży kontroli lotów.Wieża będzie miała wysokość 40 m i powierzchnię użytkową 1442 m² zaś inwestycja ma kosztować ponad 11 mln zł
  • 11 sierpnia 2010 tania linia lotnicza Ryanair ogłosiła uruchomienie lotów do Mediolanu-Bergamo.Mediolan Bergamo jest szóstą trasą proponowaną przez irlandzkiego przewoźnika z Łodzi
  • 25 sierpnia 2010 węgierskie tanie linie lotnicze Wizz Air ogłosiły rozpoczęcie lotów z Łodzi do Sztokholmu.Jest to drugi kierunek realizowany przez Wizz Air z Łodzi po Dortmundzie
  • 3-6,10-13 i 17-20 wrzesień 2010 w związku z remontem pasa startowego przejęcie części ruchu lotniczego z Portu Lotniczego im.F.Chopina(linie lotnicze WizzAir,Norwegian Air Shuttle,LOT Charters,Air Italy Polska,Travel Service Airlines,Eurocypria Airlines,Israir).Na ten czas uruchomiono autobusową linię L ponownie.Za sprawnie przejęcie ruchu Port Lotniczy otrzymał nagrodę„Awionetka 2010” i tytuł Najlepszego Portu Lotniczego Roku 2010 oraz zwyciężył w plebiscycie„Łódź sukcesu”,w kategorii wydarzenie miesiąca
  • 13 września 2010 nastąpiło oficjalne rozpoczęcie budowy nowej wieży kontroli ruchu lotniczego poprzez wmurowanie aktu erekcyjnego.W uroczystości wzięli udział m.in.minister infrastruktury Cezary Grabarczyk,p.o.prezydent Łodzi Tomasz Sadzyński,marszałek województwa łódzkiego Włodzimierz Fisiak oraz wojewoda łódzki Jolanta Chełmińska.
  • 30 października 2010 minęło 5 lat od inauguracji połączeń linii Ryanair pomiędzy Londynem i Łodzią.Przez ten czas linie te przewiozły z i na Lublinek 1230689 pasażerów
  • 31 października 2010 Ryanair uruchomił połączenie z Mediolanem(Bergamo)
  • W październiku 2010 r.rozpoczęto budowę drogi patrolowo–pożarowej o długości 1920 m,szerokości 6 m
  • 5 listopada 2010 zakończyły się prace konstrukcyjne przy Nowym Terminalu Pasażerskim.Fakt ten został uczczony zawieszeniem wiechy na liczącej 20 metrów wieży dyżurnych operacyjnych portu,która jest najwyższym elementem konstrukcji budynku
  • 15 listopada 2010,w związku z likwidacją linii L,firma Plus Tour uruchomiła linię mikrobusową,która bezpośrednio połączyła lotnisko z centrum Łodzi i dworcami Łódź Kaliska i Łódź Fabryczna
Rok 2011
  • 10 kwietnia 2011 rozpoczął się 2 etap modernizacji pasa startowego(odcinek 600-1020 metrów).Prowadzone prace mają na celu m.in.zwiększenie jego nośności
  • Średnie obłożenie(load factor)w kwietniu 2011 wynosiło:
    • Łódź Dublin Łódź 90%
    • Łódź Dortmund Łódź 80%
    • Łódź Liverpool Łódź 80%
    • Dublin Łódź 94%
    • Londyn(STN)Łódź 91%
    • Dortmund Łódź 82%
    • Łódź Mediolan(Bergamo)71%.
  • 16 czerwca 2011 decyzją Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego Port Lotniczy Łódź otrzymał status zarejestrowanego agenta cargo
  • 28 czerwca 2011 tania linia lotnicza Wizz Air ogłosiła,że od 13 września 2011 uruchomi połączenie na trasie Łódź-Londyn Luton
  • 13 września 2011 tania linia lotnicza Wizz Air uruchomiła połączenie z Łodzi do Londyn-Luton
  • 1 listopada 2011 tania linia lotnicza Ryanair podczas konferencji prasowej w Norwegii ogłosiła,że od 25 marca 2012 uruchamia połączenie na trasie Łódź-Oslo Rygge
  • 15 grudnia 2011 tania linia lotnicza Ryanair ogłosiła,że od 28 marca 2012 uruchamia połączenie na trasie Łódź-Brema
Rok 2012
  • 24 stycznia 2012 tania linia lotnicza Ryanair ogłosiła,że od 26 marca 2012 uruchamia połączenie na trasie Łódź-Bristol
  • 15 lutego 2012 linia lotnicza OLT Express ogłosiła,że od 2 kwietnia 2012 uruchamia dwa nowe krajowe połączenia na trasie Łódź-Wrocław oraz Łódź-Gdańsk
  • 26 marca 2012 tania linia lotnicza Ryanair uruchomiła połączenie z Łodzi do Bristolu
  • 2 kwietnia 2012 linia lotnicza OLT Express uruchomiła połączenie na trasie Łódź-Wrocław oraz Łódź-Gdańsk
  • 11 kwietnia 2012 linia lotnicza OLT Express ogłosiła,że od 1 lipca 2012 uruchamia połączenie do Krakowa
  • 20 kwietnia 2012 linia lotnicza OLT Express ogłosiła,że od końca października 2012 r.uruchamia połączenia do Barcelony,Edynburga,Frankfurtu,Paryża,Rzymu i Warszawy
  • 24 maja 2012 Port Lotniczy Łódź ogłosił,iż oddanie do użytku dla pasażerów Nowego Terminala Pasażerskiego ma nastąpić 6 czerwca 2012
  • 29 maja 2012 Skandynawskie Linie Lotnicze SAS ogłosiły,że od 29 października 2012 uruchamiają połączenie do Kopenhagi
  • 1 czerwca 2012 odbyło się oficjalne otwarcie Terminala I w którym uczestniczyli tylko VIPy. Nowy terminal w liczbach:
    • 25.600 metrów2
    • 4 kondygnacje
    • 15 stanowisk check in
    • 1,5–2 mln pasażerów rocznie
    • 1.300 pasażerów na godzinę
  • 2 czerwca 2012 otwarcie Terminala I dla wszystkich osób
  • 5 czerwca 2012 linia lotnicze OLT Express ogłosiła,że w zimę 2012/2013 na lotnisku będzie zbazowany jeden samolot ATR 72
  • 6 czerwca 2012 w Terminalu I zostali obsłużeni pierwsi pasażerowie(OLT Express z Gdańska)
  • 19 czerwca 2012 Port lotniczy Łódź ogłosił,że w sobotę 30 czerwca 2012 nastąpi całkowite przeniesienie ruchu pasażerskiego do Nowego Terminala.Zamknięta zostanie droga prowadząca do II Terminala,a w związku z tym przeniesione zostaną przystanki MPK oraz miejsca przeznaczone dla taksówek
  • 29 czerwca 2012 upłynął termin składania ofert w przetargu na sprzedaż terminala nr 2.Jedyną i zwycięską ofertę złożył port lotniczy w Radomiu.
  • 31 lipca 2012 linia OLT Express ogłosiła upadłość i tym samym Łódź straciła wszystkie planowane połączenia tej linii
  • 15 listopada 2012 faktyczne otwarcie nowej wieży kontroli lotów
  • 20 listopada 2012 tania linia lotnicza Wizz Air ogłosiła,że likwiduje połączenie do Dormundu.Loty będą się odbywały do 12 stycznia 2013 roku
  • 15 grudnia 2012 na terenie portu lotniczego odsłonięto tablicę upamiętniającą gen.Andrzeja Błasika(1962–2010),który zginął w katastrofie polskiego samolotu Tu-154M w Smoleńsku,a w tym miejscu przechodził podstawowy kurs latania
  • Rekordowa liczba pasażerów w dotychczasowej historii 462,9 tys.pasażerów
Rok 2013
  • 12 stycznia 2013 po prawie 3 latach od inauguracji zostały wstrzymane loty do Dortmundu(DTM)realizowane przez linie lotnicze Wizz Air
  • 17 stycznia 2013 otwarcie nowej bazy Lotniczego Pogotowia Ratunkowego
  • 24 stycznia 2013 do rozkładu lotów powróciło połączenie do Edynburg,po zimowej przerwie
  • 15 marca 2013 do rozkładu lotów powróciło połączenie do Bristol,po zimowej przerwie
Rok 2014
Rok 2015
  • 29 marca 2015 Adria Airways otworzyła swoją bazę lotniczą na łódzkim lotnisku wraz z otwarciem nowego połączenia lotniczego do Amsterdamu,które odbywa się 6 razy w tygodniu.Również od tego dnia połączenia do Monachium odbywają się 2 razy dziennie
  • 15 czerwca 2015 Czeski narodowy przewoźnik Czech Airlines ogłosi,że od 14 lipca uruchomi nowe połączenia do Pragi i Edynburga.Połączenia będą odbywały się 2 razy w tygodniu
  • 14 lipca 2015 Wystartowały nowe połączenia lotnicze do Pragi i Edynburga,obsługiwane przez czeskiego narodowego przewoźnika Czech Airlines
Rok 2016
  • 27 stycznia 2016 Czeski narodowy przewoźnik Czech Airlines poinformował,że wycofuje się z łódzkiego lotniska.Oznacza to,że zawieszone do 23 lutego 2016 loty nie powrócą do rozkładu
  • 31 marca 2016 Adria Airways ogłosiły,że od 2 czerwca uruchomi nowe połączenie do Paryża.Połączenie będzie odbywać się 3 razy w tygodniu(we wtorki,czwartki i soboty)
  • 2 czerwca 2016 wystartowały połączenia do Paryża obsługiwane przez Adria Airways.Połączenia odbywają się we wtorki,czwartki i soboty)
Kierunki lotów i linie lotnicze
Połączenia stałe
Linia lotnicza Kierunek
Adria Airways
  1. Amsterdam
  2. Monachium
  3. Paryż-Charles de Gaulle
Ryanair
  1. Dublin
  2. East Midlands
  3. Londyn-Stansted
Razem:6 kierunków w 5 krajach
Kierunki czarterowe lato 2016 r.
Państwo Kierunek
Bułgaria
  1. Burgas
Grecja
  1. Chania
  2. Heraklion
  3. Zakhyntos
  4. Kos
  5. Korfu
Tunezja
  1. Enfidha
Turcja
  1. Antalya
Razem:8 kierunków w 4 krajach
Statystyki ruchu lotniczego
Rok Ruch I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII Razem
1997 ruch pasażerski











1720
cargo t











0
operacje lotnicze











b.d.
1998 ruch pasażerski











1757
cargo t











3
operacje lotnicze











1434
1999 ruch pasażerski











2534
cargo t











6
operacje lotnicze











1412
2000 ruch pasażerski











794
cargo t











0
operacje lotnicze











851
2001 ruch pasażerski











2652
cargo t











0
operacje lotnicze











1164
2002 ruch pasażerski











1936
cargo t











0
operacje lotnicze











1252
2003 ruch pasażerski











7320
cargo t











0
operacje lotnicze











1424
2004 ruch pasażerski











6226
cargo t











nie dot.
operacje lotnicze











1633
2005 ruch pasażerski











18063
cargo t











nie dot.
operacje lotnicze











1456
2006 ruch pasażerski











204718
cargo t











nie dot.
operacje lotnicze











3256
2007 ruch pasażerski











312365
cargo t











nie dot.
operacje lotnicze











7225
2008 ruch regularny 21143 20622 22545 24252 26274 23537 23051 23306 24036 25131 29255 31762 294914
ruch czarterowy 328 308 552 1925 2167 3766 10527 9770 9284 3631 2074 158 44490
cargo t












operacje lotnicze











4194
2009 ruch regularny 26744(26,49%) 22335(8,31%) 23725(5,23%) 14484(-40,28%) 15146(-42,35%) 21096(-10,37%) 20474(-11,18%) 21613(-7,26%) 22148(-7,85%) 23723(-5,60%) 19028(-34,96%) 28341(-10,77%) 258857(-12,23%)
ruch czarterowy 991 1346 857 486 1034 5435 12202 13309 9992 2941 775 475 49843
cargo t



4,6






4,6
operacje lotnicze











4281
Rok Ruch I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII Razem
2010 ruch regularny 21178(-20,81%) 18924(-15,27%) 21723(-8,44%) 19926(37,57%) 27312(80,32%) 29036(37,64%) 31955(56,08%) 30834(42,66%) 27364(23,55%) 29061(22,50%) 21764(14,38%) 25001(-11,79%) 304078(17,47%)
ruch czarterowy
926 1762 1314 1658 7840 15345 14517 39837 4024 1402 1239 89864
cargo t


0,2







0,2
operacje lotnicze












2011 ruch regularny 25452(20,18%) 23125(22,20%) 23793(9,53%) 25331(27,13%) 29433(7,77%) 31093(7,08%) 30909(-3,27%) 30987(1,00%) 31116(13,71%) 31988(10,07%) 28687(31,81%) 28281(13,12%) 340195(11,88%)
ruch czarterowy 389 1074(15,98%) 977(-44,55%) 1135(-13,62%) 1333(-19,60%) 6245(-20,36%) 11821(-22,97%) 12322(-15,12%) 9947(-75,03%) 1697(-42,17%) 2111(50,57%)
49091(-45,37%)
cargo t





1 6 1 15 139 137 299
operacje lotnicze 224 193 214 202 226 288 299 303 309 270 284 232 3044
2012 ruch regularny 29009(13,98%) 25765(11,42%) 31088(31,56%) 39384(55,48%) 42557(44,58%) 41516(42,98%) 44604(44,31%) 40386(30,33%) 36291(16,63%) 36534(14,21%) 21884(-22,62%) 23722(-16,12%) 409777(20,45%)
ruch czarterowy 347(-19,11%) 1070(-0,37%) 1499(53,43%) 844(-25,64%) 765(-42,61%) 5249(-15,95%) 12481(5,58%) 12996(5,47%) 8152(-18,05%) 1581(-6,84%) 500(-76,31%)
45735(-6,84%)
cargo t 75 25 34 39 81 99 44 150 137 70 119 182 1055
operacje lotnicze 212 186 228 441 436 414 438 368 328 281 216 231 3779
2013 ruch regularny 22006(-24,14%) 21797(-15,40%) 25930(-16,59%) 29547(-24,98%) 33224(-21,93%) 29743(-28,36%) 32550(-27,02%) 32013(-20,73%) 29333(-19,17%) 28858(-21,01%) 15826(-27,68%) 16769(-29,46%) 317596(-23,06%)
ruch czarterowy
370(-65,42%) 236(-84,26%) 44(-94,79%) 98(-97,19%) 5158(-1,62%) 10513(-15,77%) 10155(-21,86%) 6422(-21,22%) 1527(-3,42%)

34523(-24,52%)
cargo t 165(120%) 234(836%) 222(552,94%) 244(525,64%) 272(235,80%) 259(161,62%) 269(511,36%) 194(29,33%) 353(157,66%) 299(327,14%) 296(148,74%) 355(95,05%) 3162(199,72%)
operacje lotnicze 192(-9,43%) 195(4,84%) 236(3,51%) 228(-48,30%) 241(-44,72%) 294(-28,99%) 286(-34,70%) 291(-20,92%) 293(-10,67%) 241(-14,23%) 145(-32,87%) 121(-47,62%) 2763(-26,89)
2014 ruch regularny 15747(-28,44%) 13369(-38,67%) 15135(-41,63%) 19198(-35,03%) 13147(-60,43%) 20475(-31,16%) 22825(-29,88%) 20768(-35,13%) 21422(-26,97%) 20974(-27,32%) 14992(-5,27%) 16181(-3,51%) 214233(-32,55%)
ruch czarterowy
25(-93,24%)
8(-81,82%)
5553(7,66%) 12861(22,33%) 11465(12,90%) 6494(1,12%) 1223(-19,91%)

37629(9%)
cargo t 370(124,24%) 401(71,37%) 408(83,78%) 421(72,54) 389(43,01%) 402(55,21%) 464(72,49%) 492(153,61%) 463(31,16%) 622(108,03%) 582(96,62%) 666(87,61%) 5680(79,63%)
operacje lotnicze 121(-36,98%) 88(-54,87%) 102(-56,78%) 168(-26,32%) 112(-53,53%) 225(-23,47%) 270(-5,59%) 252(-13,40%) 244(-16,72%) 184(-23,65%) 134(-7,59%) 136(12,40%) 2036(-26,31%)
Rok Ruch I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII Razem
W nawiasach podano zmianę w stosunku do analogicznego okresu w poprzednim roku.
Połączenia komunikacyjne 
Połączenia autobusowe
Lotnisko jest skomunikowane z centrum Łodzi autobusami komunikacji miejskiej linii:
Połączenie kolejowe
Planowane jest doprowadzenie do nowo otwartego terminala 1 linii kolejowej,która umożliwi połączenie z dworcem Łódź Kaliska,a także,po wybudowaniu tunelu pod Łodzią,również ze ścisłym centrum(dworcem Łódź Fabryczna i stacjami pośrednimi).
Połączenie drogowe
Dojazd samochodem możliwy jest ul.gen.Stanisława Maczka lub ul.Franciszka Plocka.Lotnisko dysponuje dużym parkingiem,na którym postój do 10 minut jest bezpłatny.
Planowane inwestycje
W najbliższych latach lotnisko będzie dalej modernizowane.
Planowane są:
  • połączenie dwóch płyt postojowych na terenie gdzie stał terminal tymczasowy(obecnie w realizacji)
  • zakończenie modernizacji i przebudowy starego odcinka Głównej Drogi Startowej(zrealizowano)
  • budowa Zaplecza Technicznego obsługi i zaopatrzenia samolotów(zrealizowano)
  • rozbudowa świateł Głównej Drogi Startowej G-DS do II kat.oraz budowa świateł podejścia na kierunku"25"kat.II(obecnie w realizacji)
  • budowa równoległej drogi kołowania samolotów DK-R wraz z drogą kołowania szybkiego zjazdu oraz wydzielonym miejscem postoju samolotów
  • budowa wodociągu w ul.Zamiejskiej do Portu Lotniczego będącego drugostronnym zasilaniem w wodę Portu
  • budowa dróg patrolowych(zrealizowano)
  • instalacja systemu D-VOR(zrealizowano)
  • rozbudowa terminalu Cargo
Przyszłość łódzkiego portu zależy od skutecznego przyciągnięcia i utrzymania przewoźników,poszerzenia oferty kierunków lotów,w tym czarterowych,co oznacza prowadzenie skutecznej konkurencji z pobliskimi portami lotniczymi Warszawy,czyli Okęciem i Modlinem,jak i innymi polskimi lotniskami regionalnymi.Najbardziej potrzebne są codzienne połączenia do przesiadkowych lotnisk europejskich,co poprawiłoby atrakcyjność miasta jako centrum biznesowo-konferencyjno-wystawienniczego.Rozwinięcie przewozów towarowych(ang.cargo)jest innym ważnym perspektywicznym źródłem dochodów dla portu.