Życiorys
Urodziła się na Wołyniu,w rodzinie legionisty i osadnika wojskowego.Prawdopodobnie w 1939 r.jej ojciec zginął z rąk ukraińskich nacjonalistów.Ona sama wraz z całą rodziną została w lutym 1940 r.deportowana przez władze sowieckie na Syberię.Na wygnaniu pracowała przy wyrębie lasów.W sierpniu 1943 r.zgłosiła się ochotniczo w szeregi Armii Berlinga.Początkowo służyła w szeregach batalionu kobiecego im.Emilii Plater.Pod koniec 1943 roku rozpoczęła pięciomiesięczną naukę w szkole oficerskiej w Riazaniu,którą ukończyła z pierwszą,a według innych źródeł z trzecią lokatą.W stopniu podporucznika objęła dowództwo nad 3 kompanią moździerzy 9 pułku piechoty 3 Dywizji Piechoty im.Romualda Traugutta.Pododdział ten był największą pierwszoliniową jednostką WP,jaką dowodziła kobieta w czasie II wojny światowej.W sierpniu 1944 r.brała udział w walkach na przyczółku warecko-magnuszewskim.Miesiąc później wraz ze swoim pułkiem uczestniczyła w walkach o Pragę,a następnie w nieudanej próbie odsieczy dla powstańczej Warszawy.Po klęsce na przyczółku czerniakowskim została uznana za poległą i pośmiertnie odznaczona orderem Virtuti Militari.W rzeczywistości,będąc dwukrotnie ranną,trafiła do niemieckiej niewoli.Przy pomocy członków AK zdołała uciec ze szpitala w Skierniewicach.Pod opieką rodziny kolejarskiej ukrywała się do lutego 1945 r.W latach 1945–1946 wykładała w szkole oficerskiej w Łodzi(prowadziła zajęcia z zakresu obsługi broni).W 1946 r.została zdemobilizowana.Po zakończeniu służby wojskowej wybrała zawód ekonomistki.Od 1951 r.żyła i pracowała w Zielonej Górze.Była działaczem ZBoWiD.Zmarła w grudniu 2010 r.Spoczywa na cmentarzu komunalnym przy ul.Wrocławskiej w Zielonej Górze.W 1946 r.poślubiła Józefa Wolanina,z którym doczekała się dwójki dzieci.
Tytuły i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Honorowa obywatelka Zielonej Góry(tytuł nadany 2 września 2003)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz