wtorek, 22 sierpnia 2017

Stanisław Gałoński

Ur.6 maja 1930 w Ostrowczyku polski dyrygent i muzykolog,współorganizator i pierwszy kierownik artystyczny Capelli Bydgostiensis w latach 1961-1970,współtwórca i wieloletni dyrektor orkiestry Capella Cracoviensis oraz festiwalu Muzyka w Starym Krakowie.
Życiorys
Urodził się 6 maja 1930 r.we wsi Ostrowczyk(dziś Ukraina)w rodzinie wiejskiej.Jako chłopiec nauczył się grać na skrzypcach,a jeden z muzyków wiejskich nauczył go grania z nut.Jako 12-letni młodzieniec został kościelnym organistą.W 1948 r.w wieku 18 lat przyjechał do Krakowa,gdzie studiował muzykologię na Uniwersytecie Jagiellońskim(1949-1953),a potem dyrygenturę pod kierunkiem Witolda Krzemieńskiego i Bohdana Wodiczki w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie.W 1955 r.uzyskał dyplom tej uczelni.Związany z krakowskim środowiskiem muzycznym,pracował początkowo jako organista,a potem jako dyrygent chóru miejscowej filharmonii(1955-1958).W latach 1958-1961 kierował chórem Teatru Muzycznego w Krakowie.Na początku lat 60 na zaproszenie dyrektora Filharmonii Pomorskiej Andrzeja Szwalbe,podjął się stworzenia w Bydgoszczy zespołu specjalizującego się w prezentowaniu muzyki dawnej.W 1962 r.jako stypendysta,przebywał przez kilka tygodni we Włoszech,gdzie zetknął się z renomowanymi zespołami wykonującymi muzykę minionych wieków.Zdobyte doświadczenia pomogły mu w organizacji i kierowaniu Capellą Bydgostiensis pro Musica Antiqua i Zespołem Madrygalistów,działającymi przy Filharmonii Pomorskiej im.I.J.Paderewskiego.Krytycy artystyczni cenili go za autorskie,twórcze podejście i pełnienie roli prekursora w prezentacji na nowo odkrywanych i interpretowanych utworów polskiej i europejskiej muzyki dawnej.Źródłem jego sukcesów był osobisty talent,intuicja i pracowitość.Po 10 latach spędzonych w Bydgoszczy,w 1970 r.oddał kierownictwo Capelli Bydgostiensis swemu asystentowi Włodzimierzowi Szymańskiemu i wrócił do Krakowa.Tam,wykorzystując swoje doświadczenia,poprowadził do międzynarodowych sukcesów Capellę Cracoviensis.Z jego inicjatywy narodziły się dwie duże imprezy muzyczne:Starosądecki Festiwal Muzyki Dawnej i Muzyka w Starym Krakowie.Komponował również muzykę do sztuk teatralnych i filmów oraz dokonywał licznych nagrań.W 2005 r.znalazł się wśród 78 osób związanych z Krakowem,którzy zostali odznaczeni Medalem„Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi,Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,Order papieski za zasługi w dziedzinie muzyki kościelnej Pro Ecclesia et Pontifice,Srebrny Medal„Zasłużony Kulturze Gloria Artis”,Zasłużony Działacz Kultury,Medal Cracoviae Merenti,Złota Odznaka Miasta Krakowa,Złota Odznaka za zasługi dla Województwa Nowosądeckiego.
Nagrody
  • Nagroda Wydziału Kultury i Sztuki Kraków
  • Nagroda Miasta Krakowa
  • Nagroda im.Brata Alberta
Stanisław Gałoński jest Honorowym Obywatelem Miasta Stary Sącz.

niedziela, 13 sierpnia 2017

Marek Skwarnicki

Ur.30 kwietnia 1930 w Grodnie,zm.12 marca 2013 w Krakowie polski poeta,publicysta,prozaik,felietonista,tłumacz.Wydawał pod pseudonimami:Don Kopyto;EMES;Jerzy Patkiewicz;Kij;M.S.Marek;ms;MS;Patyk,najczęściej jednak podpisywał się jako Spodek.Urodził się jako drugie dziecko Józefa Skwarnickiego,oficera zawodowego, i Teodozji z Barańskich 30 kwietnia 1930 roku w Grodnie.Ze względu na służbę wojskową ojca w 1936 r.przeniósł się wraz z rodziną do Ostroga nad Horyniem,a od 1937 r.mieszkał w Kutnie przy ulicy Tadeusza Kościuszki 14.Po wybuchu II wojny światowej przebywał w zaprzyjaźnionym z rodziną dworze Księżostany na Zamojszczyźnie,następnie w majątku pp.Brudzyńskich Pniewy koło Żychlina i u krewnych w Błoniu pod Warszawą.Od 1940 r.mieszkał w Warszawie,od 1942 r.w internacie dla chłopców prowadzonym formalnie przez Radę Główną Opiekuńczą,a w rzeczywistości przez konspiracyjne Opiekuńcze Pogotowie Harcerek Armii Krajowej.Uczęszczał do Średniej Szkoły Handlowej i jednocześnie uczył się na tajnych kompletach gimnazjalnych.Był członkiem Szarych Szeregów.Po upadku powstania warszawskiego przeszedł przez obóz w Pruszkowie,skąd wywieziono go z matką do obozu w Mauthausen,a następnie skierowano do przymusowej pracy w gospodarstwie rolnym we wsi Schlamersdorf pod Linzem.Zwolniony z powodu choroby matki,w grudniu 1944 r.powrócił do kraju.Od lutego 1945 r.mieszkał w Kutnie i uczęszczał do Gimnazjum i Liceum im.Jana Henryka Dąbrowskiego.Wiosną 1946 r.przeniósł się wraz z rodziną do Szczecina,gdzie kontynuował naukę w Gimnazjum i Liceum im.Henryka Pobożnego;w 1949 r.zdał maturę.Następnie do 1952 r.studiował bibliotekoznawstwo na Wydziale Polonistycznym Uniwersytetu Warszawskiego.Ukończył je po pierwszym stopniu(licencjat),ponieważ władze nie pozwoliły na jego kontynuacje studiów na poziomie magisterskim.Jednocześnie w 1950-1951 był zatrudniony na pracach zleconych początkowo w Centralnym Urzędzie Pomiarów Kraju,później z ramienia Ministerstwa Oświaty przy porządkowaniu centralnego katalogu zaopatrzenia bibliotek publicznych w kraju.Debiutował w 1951 r.na łamach„Tygodnika Powszechnego”artykułem pt."O optymizmie wiary",będącym głosem w dyskusji na temat powieści katolickiej(nr 49,podpisał się jako Jerzy Patkiewicz).W 1952 r.podjął pracę w Bibliotece Narodowej w Warszawie,początkowo w Biurze Katalogowym,następnie w Dziale Uzupełniania Zbiorów.Zimą 1953 roku podczas wycieczki do Torunia poznał pracownicę tamtejszej biblioteki, repatriantkę z Wilna,studentkę polonistyki Zofię Korbutt.Od 1954 r.pracował w nowo powstałym Instytucie Książki i Czytelnictwa Biblioteki Narodowej.21 lipca 1954 zawarł cywilny związek małżeński z Zofią Korbutt,a 8 sierpnia ślub kościelny w kościele Najświętszej Maryi Panny w Toruniu.W 1955 r.został współredaktorem pism"Bibliotekarz" i "Poradnik Bibliotekarza".14 kwietnia 1956 roku w Toruniu przyszło na świat pierwsze dziecko państwa Skwarnickich Maria.W tym samym roku Skwarnicki uczestniczył w zebraniach Klubu Krzywego Koła.W tym okresie rozpoczął twórczość poetycką;pierwsze wiersze pt."Lustro","Rok 1952" i "W telewizorze ściany"opublikował w"Tygodniku Powszechnym"w 1957 roku.W tymże roku redaktor naczelny"Tygodnika Powszechnego"zaproponował Skwarnickiemu napisanie recenzji z książki kardynała Stefana Wyszyńskiego pt."Duch pracy ludzkiej".Po ukazaniu się recenzji cała PRL-owska prasa napadła na jej autora i na"Tygodnik".W noc sylwestrową 1957/1958 przyszło na świat w Warszawie drugie dziecko syn Tomasz.W lutym 1958 r.przeniósł się wraz z rodziną do Krakowa,by podjąć pracę w redakcji"Tygodnika Powszechnego".Początkowo redagował rubrykę interwencyjno-satyryczną pt.„Bez ogródek",w której umieszczał felietony pod pseudonimem Spodek,przekształconą w latach późniejszych w stałą rubrykę pt."Felietony Spodka".Wśród otrzymywanych od czytelniczek listów,jego uwagę zwróciły te podpisane"Filiżanka”.16 maja 1959 roku w Krakowie przyszedł na świat syn Krzysztof.W latach 1969-1971 Marek Skwarnicki zamieszczał cykl recenzji pt."Tele-oko"(podpisując się jako Marek,M.S.MS).Rozwijając twórczość literacką i publicystyczną,ogłaszał wiersze,fragmenty prozy,artykuły i recenzje literackie w miesięcznikach katolickich"Znak" i "Więź".Publikował także w"Pomeranii"Biuletynie Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego(1969 r.)W latach 1960-1961 był członkiem grupy poetyckiej Muszyna,związanej z wychodzącym od stycznia 1957 r.studenckim dwutygodnikiem"graficzno-literackim""Czarno na białym"od 3 numeru ukazującym się jako"Zebra".Od 1962 r.należał do Związku Literatów Polskich(do rozwiązania Związku w 1983 r.)Na początku lat 60-tych poznał metropolitę krakowskiego Karola Wojtyłę,który zjawił się w redakcji Tygodnika Powszechnego chcąc opublikować swoje poezje.Marek Skwarnicki zajął się redakcją tych tekstów i do końca Jego życia współpracował z Karolem Wojtyłą przy publikowaniu twórczości poetyckiej,jeżdżąc w tym celu również do Rzymu i znajdując w Nim doskonałego rozmówcę na tematy związane ze znaczeniem słowa i poezji.W swoich rozmawach o poezji poruszali często problem komunikowania się ludzi za pośrednictwem poezji,której nie może zastąpić ani język nauk ścisłych,ani filozofia czy literatura.W 1964 r.Marek Skwarnicki odbył pierwszą kilkumiesięczną podróż do Stanów Zjednoczonych;opublikował wówczas w"Tygodniku Powszechnym"cykl reportaży pt."Amerykańskie wakacje".W 1968 r.otrzymał nagrodę Fundacji im.Kościelskich w Genewie,a w 1969 r.nagrodę poetycką im.Andrzeja Bursy,przyznawaną przez Krakowską Grupę Literacką"Barbarus".W 1969 r.przebywał we Fryburgu w Szwajcarii,gdzie podjął pracę w sekretariacie Rady Międzynarodowego Ruchu Intelektualistów Katolickich"PAX Romana"(Mouvement International des Intellectueles Catholiques);w 1970 r.został członkiem Rady,a w 1975 r.wiceprezesem tej organizacji.Kontynuował twórczość literacką,publikował wiersze,prozę i przekłady z poezji angielskiej,m.in.w"Poezji","Życiu Literackim” i „Twórczości”.W 1969 r.wszedł w skład kolegium redakcyjnego„Znaku”.W 1971-1972 był stypendystą International Writing Program University of Iowa w USA.Od 1976 r.był członkiem polskiego PEN Clubu.W 1975 r.został członkiem Komitetu Łączności Forum Europejskiego Narodowych Komisji Apostolstwa Świeckich(Laikatu),gdzie pracował do 1984 roku.W latach 1977-1984 był członkiem Papieskiej Rady do Spraw Laikatu.W 1977 r.otrzymał odznakę„Za Pracę Społeczną dla miasta Krakowa".W latach 1979-1990 pracował w Komisji ds.Apostolstwa Świeckich Episkopatu Polski.W latach 80 i 90 pełnił funkcję członka Rady Duszpasterstwa Archidiecezji Krakowskiej.W 1978-2000 odbył pięć międzykontynentalnych(do Meksyku,Filipin,Japonii,Kanady i Australii) i pięć europejskich podróży z papieżem Janem Pawłem II jako redaktor Tygodnika Powszechnego,akredytowany przy Biurze Prasy Watykanu.W 1980 r.został wiceprezesem Oddziału Krakowskiego Związku Literatów Polskich.W 1982 r.otrzymał nagrodę Premio International di Poesia,przyznawaną we włoskim mieście Marineo.W 1989 r.wchodził w skład komitetu założycielskiego Stowarzyszenia Pisarzy Polskich,którego następnie został członkiem.W 1990 r.otrzymał nagrodę Fundacji Nelli i Władysława Turzańskich z Toronto za całokształt twórczości ze szczególnym uwzględnieniem poezji.Po przejściu na emeryturę w 1992 r.kontynuował współpracę z Tygodnikiem Powszechnym.Drukował także w„Więzi"oraz w"Znaku".Ponadto redagował stałe rubryki w czasopismach"Pielgrzym" i "Związkowiec",ukazujących się w Toronto.Do śmierci mieszkał w Krakowie.W latach 1970-75 Marek Skwarnicki opracował na podstawie tłumaczenia filologiczno-naukowego poetycki przekład psalmów na potrzeby posoborowej reformy liturgicznej.Przekład ten został zatwierdzony przez Konferencję Episkopatu Polski i wprowadzony do liturgii mszalnej w postaci psalmów responsoryjnych,a także do Liturgii Godzin.W kwietniu 2006 r.za tom poezji"Wygnani z raju",który ukazał się nakładem krakowskiego wydawnictwa Biały Kruk,został uhonorowany Nagrodą Krakowska Książka Miesiąca.
Marek Skwarnicki wydał następujące zbiory poezji:
  • "Papierowy dzwon"1961 r.
  • "Rdza"1967 r.
  • "Cierń"1971 r.
  • "Wiersze wybrane"1974 r.zawiera wiersze z tomów poprzednich oraz nowe z lat 1971-1973
  • "Zmierzch"1979 r.
  • "Poza czasem"1982 r.zawiera m.in.cykle:Pieśni pokutne,Hymny do Matki Bożej Kalwaryjskiej oraz Akathistos polski.Hymn ku czci Bogurodzicy
  • "Spotkamy się w słońcu.Wiersze z lat 1956-1985"1989 r.
  • "Intensywna terapia"1993 r.
  • "Pieśni"1993 r.zawiera cykle"Za mało kochałem Cię Panie...Idziemy za Tobą Matko...Pieśni świętych,Pieśni mszalne;Pieśni pokutne;Akathistos polski
  • "Początek świata"1997 r.
  • "Wiersze Warszawskie powstałe 1956-1957"2000 r.
  • "Ptaki"2002 r.
Dorobek prozatorski Skwarnickiego
Powieści i opowiadania:
  • "Marcin"z 1967 roku,wyróżniona przez M.Danielewiczową,K.Jeleńskiego,T.Nowakowskiego,R.Palestra i K.Wierzyńskiego na antenie Radia Wolna Europa jako trzecia książka roku 1967
  • "Wesele w Sioux City"1974 r.
  • "Spotkanie w Lozannie"1977 r.
Utwory dramatyczne dla dzieci:
  • Skarby króla Dropsa(prapremiera Teatr Lalki i Aktora"Baj pomorski"Toruń 1962 r.)
  • W krainie Filatelii(prapremiera teatralna Teatr Lalki i Aktora"Kaperek"Rzeszów 1972 r.)
  • Czarny rycerz Zawisza(prapremiera Teatr Lalki i Aktora"Baj pomorski"Toruń 1970 r.)
Felietony:
  • Szkoła mędrców 1972 r.
  • Co trwa,co przemija 1995 r.
Dzienniki:
  • "Dziś ciężka noc.Dziennik 1982"1989 r.
  • "Dzienniki 1982-1990"1998 r.
Wspomnienia:
  • "Minione a bliskie"1999 r.
  • "Mój Miłosz"2004 r.
  • "Czas ucieka,wieczność czeka"2007 r.
  • "Sen o wolności"2009 r.
Publicystyczne książki o Janie Pawle II i jego pontyfikacie:
  • "Podróże po Kościele" 1983,1990 r.
  • "Australijska wiosna"1988 r.Reportaże z pielgrzymki Jana Pawła II do Australii
  • "Papież w górach"1998 r.
  • "Listy do Ojca Świętego"2001 r.
  • "Jan Paweł II"2002 r. monografia
  • "Niezapomniane lata 1978-2003"2003 r.
  • "Czas bólu i radości.Listy do Ojca Świętego część II"2003 r.
  • "Z papieżem po świecie"2005 r.
  • "Requiem dla Jana Pawła II"2005 r.
  • "Namiot Karola Wojtyły"2009 r.
  • "Ogród wiary.Listy do Ojca Świętego"2010 r.
Utwory o tematyce religijnej:
  • "Franciszek z Asyżu"oratorium 1976 r.
  • "Misterium utwór dramatyczny w trzech częściach z epilogiem"1982 r.
  • "Wśród kalwaryjskich tajemnic.Hymny.Pieśni.Rozmyślania"1987 r.
  • "Myśli Maryjne"1994 r.rozmyślania religijne
  • "Kościół żywy"1997 r.teksty pogadanek wygłoszonych na antenie Polskiego Radia w latach 1992-94
  • "Tajemnice Ziemi Świętej"wraz z Adamem Bujakiem,2005 r.
  • "Przyciskam krzyż do serca.Drogi krzyżowe i pasyjne medytacje"wraz z Leszkiem Aleksandrem Moczulskim,2006 r.
  • "Tajemnica różańca"2007 r.
  • "Wysławiajmy Pana.Hymny pieśni oratoria"2008 r.
  • "Księga pociechy:Modlitwy dla chorych"2011 r.
Skwarnicki jest autorem opublikowanej w 2002 roku książki biograficznej"Jan Paweł II",której pierwszy egzemplarz przesłał Papieżowi.Otrzymał wówczas od niego list,w którym znalazły się m.in.te słowa:"...Bardzo dziękuje Autorowi książki Jan Paweł II za ten ciepły jeszcze egzemplarz,którego niestety nie mógł sam wręczyć osobiście(po ciężkiej operacji Skwarnicki przebywał w szpitalu).Chętnie porozmawiałbym na interesujące Nas tematy,np.o poezji...".Wielką przygodą współpracy poetyckiej Skwarnickiego i Ojca Świętego stała się praca nad wydaniem poezji Jana Pawła II,która ukazała się pt."Tryptyk Rzymski".Zaczęła się,kiedy ten pierwszy otrzymał ręcznie napisany list z Watykanu z datą 30 września 2002 r.do którego Papież dołączył tekst swoich poezji.W liście czytamy m.in."Drogi Panie Marku!Niech Pan będzie łaskaw rzucić okiem na teksty,które mu zostaną przekazane.Nie wiem czy ma to coś wspólnego z poezją,od której właściwie odszedłem,ale która od czasu do czasu wciąż mnie kusi".Marek Skwarnicki został zaproszony do Rzymu,gdzie znalazł się 19 listopada 2002 roku.Wcześniej przesłał coś w rodzaju recenzji o tekstach poetyckich przesłanych przez Papieża.W Watykanie sześć razy rozmawiali o poezji,przeważnie przy posiłkach,a spotkania te nie trwały krótko.W czasie pierwszego spotkania Skwarnicki otrzymał nieznane mu wcześniej"Posłowie"z dramatycznymi słowami skierowanymi do kardynałów przyszłego konklawe,które się zbierze w Kaplicy Sykstyńskiej na tle Sądu Ostatecznego,"...wizji,którą Michał Anioł pozostawił.Tak było w sierpniu,a potem w październiku pamiętnego roku dwóch konklawe i tak będzie znów,gdy zajdzie potrzeba,po mojej śmierci.Trzeba,by przemawiała do nich wizja Michała Anioła".To wspaniałe dzieło malarskie musiało wywrzeć na Papieżu wielkie wrażenie,skoro powołał się na nie w apelu do kardynałów.Podczas następnego spotkania padło pytanie pod adresem gościa z Polski:"No i co dalej robimy?""Drukujemy"odpowiedział stanowczym tonem Marek Skwarnicki,co go samego zdziwiło.Później Papież dodał jeszcze fragment tekstu łacińskiego znad bramy wadowickiego gimnazjum.Na koniec uzgodniono pełny tytuł,a dodatek rzymski to propozycja Skwarnickiego,by odróżnić poezje poprzednie,głównie tworzone w Polsce,od Tryptyku powstałego w Rzymie.Skwarnicki zastrzega,że był tylko redaktorem tekstu Papieża.Z okazji 30-lecia powstania PRL został odznaczony w 1974 roku.Pośmiertnie w marcu 2013 r.za wybitne zasługi dla polskiej kultury,za osiągnięcia poetyckie i prozatorskie,za wieloletnią pracę dziennikarską w„Tygodniku Powszechnym” i „Znaku”oraz krzewienie wartości chrześcijańskich związanych z myślą i nauczaniem Jana Pawła II został postanowieniem prezydenta Bronisława Komorowskiego odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Marek Kwiatkowski(historyk sztuki)

Ur.25 kwietnia 1930 w Caen,zm.10 sierpnia 2016 w Warszawie polski historyk sztuki,profesor nauk humanistycznych(1992 r.)muzealnik,varsavianista,w latach 1960–2008 kustosz i następnie pierwszy dyrektor(1970 r.)Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie;członek Towarzystwa Naukowego Warszawskiego(1983 r.)honorowy obywatel m.st.Warszawy(2003 r.)
Życiorys
Ukończył studia w zakresie historii sztuki w Uniwersytecie Warszawskim.W 1960 r.został kuratorem,a w 1970 r.kustoszem Pałacu w Łazienkach Królewskich w Warszawie,gdzie m.in.zorganizował pierwszą w Polsce Galerię Rzeźby Polskiej.Był wieloletnim dyrektorem zespołu pałacowo-ogrodowego w Łazienkach do października 2008 r.W 1992 r.uzyskał tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych.W pobliżu swojego XVIII-wiecznego dworu w Suchej utworzył skansen budownictwa staropolskiego prywatne Muzeum Architektury Drewnianej Regionu Siedleckiego.W 1983 r.został członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego.Był również działaczem Stronnictwa Demokratycznego.W wyborach w 1988 r.ubiegał się o mandat radnego Stołecznej Rady Narodowej.Od 2003 r.był Wielkim Mistrzem Kapituły Orderu Świętego Stanisława(z ramienia Stowarzyszenia Dam i Kawalerów Orderu św.Stanisława w Polsce).Był Kawalerem Orderu Uśmiechu,a od lipca 2003 r.Honorowym Obywatelem m.st.Warszawy.W 2005 r.został odznaczony przez ministra kultury Waldemara Dąbrowskiego Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.Został pochowany 17 sierpnia 2016 na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Halina Dobrowolska(aktorka)

Ur.25 kwietnia 1930 w Wilnie,zm.13 października 1999 w Warszawie polska aktorka.
Życiorys
Absolwentka PWST w Krakowie(1955 r.).W latach 1951-52 występowała w Teatrze Ziemi Opolskiej,w latach 1955-61 w Teatrze Dramatycznym we Wrocławiu.W latach 1961-92 była aktorką w Teatrze Dramatycznym w Warszawie.Była także autorką czterech sztuk teatralnych.Zmarła 13 października 1999,po długiej chorobie.Została pochowana na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
Filmografia
  • 1956 r."Nikodem Dyzma"jako córka Kunickiego
  • 1997–1999:"Klan"jako Maria Lubicz