Ur.3 kwietnia 1904 w Berlinie,zm.20 sierpnia 1984 w Gdańsku polski pedagog.Tytuł doktora filozofii uzyskał na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu(1950 r.)Od 1957 r.był docentem,a od 1961 r.profesorem tej uczelni.W 1965 r.został profesorem Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Gdańsku,a w latach 1961–1968 był rektorem tejże uczelni.W latach 1970–1974 był profesorem Uniwersytetu Gdańskiego.Był członkiem PZPR.Został odznaczony:Krzyżem Kawalerskim i Krzyżem Oficerskim Orderu odrodzenia Polski,Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz odznaką„Zasłużony nauczyciel PRL”(1966 r.)Zainteresowania naukowo-badawcze Ludwika Bandury koncentrowały się wokół procesu dydaktycznego i jego uwarunkowań oraz zagadnień związku teorii z praktyką w nauczaniu.Ponadto prowadził badania nad problemem trudności dydaktycznych oraz zagadnieniami studiów wyższych.
Publikacje(wybór)
- Szkoła uspołeczniona,1947 r.
- Poglądy pedagogiczne Stanisława Staszica,1956 r.
- Zagadnienie błędów uczniowskich,1963 r.
- Trudności w procesie uczenia się,1968 r.2 wyd.1970 r.
- O procesie uczenia się,1971 r.
- Wybrane problemy studiów dla pracujących,1974 r.
- Uczniowie zdolni i kierowanie ich kształceniem,1974 r.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz