środa, 30 marca 2016

Józef Kuropieska

Ur.25 maja 1904 w Jedlni,zm.31 sierpnia 1998 w Warszawie polski wojskowy i polityk,generał broni Wojska Polskiego,poseł na Sejm PRL II i III kadencji z ramienia PZPR.
Życiorys
Czas przedwojenny
W 1923 roku wstąpił do Oficerskiej Szkoły Piechoty w Warszawie.Jako podchorąży wziął udział w wydarzeniach majowych po stronie rządowej.Szkołę ukończył w stopniu podporucznika 15 sierpnia 1926 z drugą lokatą(prymusem został Franciszek Herman).Do 1934 roku pełnił służbę w 36 Pułku Piechoty Legii Akademickiej w Warszawie,a następnie po dłuższych staraniach został przyjęty do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie.Po ukończeniu Wyższej Szkoły Wojennej w 1936 roku,w stopniu kapitana,został pierwszym oficerem sztabu 22 Dywizji Piechoty Górskiej w Przemyślu.W listopadzie 1938 roku został przeniesiony do Warszawy do Wojskowego Biura Historycznego.W marcu 1939 roku przydzielony został na stanowisko szefa Oddziału Operacyjnego Sztabu Grupy Operacyjnej„Bielsko”gen.bryg.Mieczysława Boruty-Spiechowicza.
II wojna światowa
W składzie GO„Bielsko”Armii„Kraków”wziął udział w kampanii wrześniowej.W dniu 20 września 1939 roku pod Cieszanowem dostał się do niewoli niemieckiej.Początkowo przebywał w oficerskim obozie jenieckim w Brunszwiku,następnie od czerwca 1940 roku w Oflag II C Woldenberg(obecnie Dobiegniew w woj.lubuskim).Po ewakuacji oflagu w głąb Niemiec został w Lubece oswobodzony przez aliantów.
Służba powojenna
Po zakończeniu II wojny światowej powrócił 12 maja 1945 roku do Warszawy.Między czerwcem a lipcem 1945 roku pełnił obowiązki dowódcy kompanii honorowej ludowego Wojska Polskiego,z którą w dniu 24 czerwca 1945 roku defilował w moskiewskiej paradzie zwycięstwa.15 października 1945 roku wyjechał do Wielkiej Brytanii w składzie Specjalnej Misji Wojskowej.Od lutego 1946 roku do 3 kwietnia 1947 roku pełnił funkcję Attaché wojskowego przy Ambasadzie RP w Londynie.Po powrocie z placówki w Londynie pełnił następujące funkcje:Dowódcy 15 Dywizji Piechoty w Olsztynie,dyrektora nauk w Akademii Sztabu Generalnego,zastępcy szefa Sztabu Generalnego(1948–1949)oraz szefa Sztabu Warszawskiego Okręgu Wojskowego,w stopniu generała brygady.W okresie stalinowskim w 1950 roku został aresztowany i oskarżony przez Stanisława Zarakowskiego o szpiegostwo i organizowanie spisku w wojsku.(tzw.spisek w wojsku),a w roku 1952 skazany na karę śmierci,pozbawienie praw publicznych i honorowych praw obywatelskich na zawsze oraz przepadek całego mienia.Wyrok wydano na niejawnym(bez udziału obrony)posiedzeniu Najwyższego Sądu Wojskowego.Jako jeden z niewielu oskarżonych oficerów tzw.spisku w wojsku nigdy nie przyznał się do winy.Przez ponad rok przebywał w celi śmierci,oczekując egzekucji.W 1954 roku wyrok uchylono,a sprawę przekazano do ponownego rozpatrzenia.W grudniu 1955 roku został zwolniony z więzienia,ze statusem„więźnia na przepustce”.W styczniu 1956 roku wyrok został uchylony,a w marcu został zrehabilitowany.Komisja Mazura stwierdziła wiele nieprawidłowości w przebiegu procesu Kuropieski.W czerwcu 1956 roku powrócił do czynnej służby wojskowej,jako naczelny redaktor Wojskowego Przeglądu Historycznego.W latach 1957–1964 dowódca Warszawskiego Okręgu Wojskowego.W tych latach był jednym z głównych twórców pierwszej w powojennej Polsce dywizji spadochronowej(6 Pomorskiej Dywizji Powietrznodesantowej).W tworzeniu dywizji nie bał się korzystać z doświadczeń żołnierzy Samodzielnej Brygady Spadochronowej gen.Stanisława Sosabowskiego,co nie było dobrze widziane przez ówczesne władze.Poseł na Sejm II i III kadencji w latach 1957–1965.W latach 1963–1968 był komendantem Akademii Sztabu Generalnego.Był autorem i propagatorem szeregu nowatorskich koncepcji w nauczaniu słuchaczy ASG(często wzorował się na przedwojennej WSWoj.)co przysparzało mu wielu przeciwników w gronie wyższej kadry dowódczej wywodzącej się z sił zbrojnych formowanych w ZSRR,Armii Czerwonej bądź Armii Ludowej.W 1968 roku został przeniesiony w stan spoczynku decyzją Ministra ON Marszałka Polski Mariana Spychalskiego.Po zakończeniu czynnej służby wojskowej poświęcił się pisarstwu(wspomnienia) i podróżowaniu.Był wieloletnim członkiem Komitetu Redakcyjnego kwartalnika Wojskowy Przegląd Historyczny oraz Rady Naczelnej ZBoWiD.W latach 1988–1990 członek Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa.11 listopada 1988 r.wszedł w skład Honorowego Komitetu Obchodów 70 rocznicy Odzyskania Niepodległości przez Polskę,którego przewodnictwo objął I sekretarz KC PZPR gen.armii Wojciech Jaruzelski.W wyborach czerwcowych 1989 r.w wieku 85 lat został kandydatem na senatora z ramienia PZPR,pomimo przegranej uzyskał najwięcej głosów ze wszystkich kandydatów strony rządowej w województwie radomskim.Zmarł 31 sierpnia 1998 roku.Pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.Był członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.Decyzją Nr 145/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 czerwca 2002 roku imię generała otrzymał 6 Batalion Dowodzenia 6 Brygady Desantowo-Szturmowej w Krakowie.
Przebieg służby
Szkoły i kursy

  • Szkoła Powszechna w Jedlni k.Radomia 1911–1918
  • Seminarium Nauczycielskie w Radomiu 1923 r.
  • Kurs unifikacyjny do Oficerskiej Szkoły Piechoty 1923 r.
  • Oficerska Szkoła Piechoty w Warszawie 1924–1926
  • Studia ekonomiczne w Wolnej Wszechnicy w Warszawie 1928–1932
  • Kurs obserwatorów lotniczych w 1 pułku lotniczym w Warszawie 1930 r.
  • Matura państwowa w trybie eksternistycznym w Liceum im.Władysława IV w Warszawie 1934 r.
  • Studia w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie 1934–1936

Stanowiska służbowe i funkcje w WP

  • 1924–1926 podchorąży Oficerskiej Szkoły Piechoty w Warszawie
  • 1926 r.dowódca plutonu w 36 pp
  • 1927–1934 dowódca kompanii w 36 pp
  • 1934–1936 słuchacz Wyższej Szkoły Wojennej
  • 1936–1938 I oficer sztabu 22 Dywizji Piechoty Górskiej w Przemyślu
  • 1938–1939 praca w Wojskowym Biurze Historycznym w Warszawie
  • 1939 r.szef oddziału operacyjnego grupy„Bielsko”
  • 1945 r.dowódca kompanii honorowej LWP
  • 1945 r.oficer oddziału operacyjnego Sztabu Generalnego
  • 1945–1947 członek Polskiej Misji Wojskowej przy ambasadzie RP w Londynie
  • 1947 r.dowódca 15 Dywizji Piechoty w Olsztynie
  • 1948 r.dyrektor nauk Akademii Sztabu Generalnego
  • 1948 r.zastępca szefa Sztabu Generalnego WP
  • 1949–1950 szef sztabu Warszawskiego Okręgu Wojskowego
  • 1956 r.redaktor naczelny„Wojskowego Przeglądu Historycznego”
  • 1956–1963 dowódca Warszawskiego Okręgu Wojskowego
  • 1963–1968 komendant Akademii Sztabu Generalnego

Awanse

  • podporucznik 1926 r.
  • porucznik 1928 r.
  • kapitan 27 czerwca 1935 roku ze starszeństwem z 1 stycznia 1939 roku i 198 lokatą w korpusie oficerów piechoty
  • major maj 1945 r.(zweryfikowany ze starszeństwem od 30 czerwca 1944)
  • podpułkownik czerwiec 1945 r.
  • pułkownik 1946 r.
  • generał brygady 1948 r.
  • generał dywizji 1958 r.
  • generał broni 1988 r.(w stanie spoczynku)

Odznaczenia

  • Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari(za kampanię wrześniową)
  • Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski(pośmiertnie,2 września 1998)
  • Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski(1994 r.)
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski(1958 r.)
  • Order Sztandaru Pracy I klasy(1964 r.)
  • Order Krzyża Grunwaldu III klasy(15 lipca 1945)
  • Złoty Krzyż Zasługi(1947 r.)
  • Medal 30-lecia Polski Ludowej
  • Medal 40-lecia Polski Ludowej
  • Złoty Medal„Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
  • Srebrny Medal„Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
  • Brązowy Medal„Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
  • Złoty Medal„Za zasługi dla obronności kraju”
  • Srebrny Medal„Za zasługi dla obronności kraju”
  • Brązowy Medal„Za zasługi dla obronności kraju”

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz