Jan Seweryn Sokołowski(ur.28 sierpnia 1904 we Lwowie,zm.2 grudnia 1953 w Warszawie)polski malarz,taternik.Syn zasłużonego dla leśnictwa polskiego Stanisława Sokołowskiego oraz Agnieszki z Walczaków,brat Mariana,Adama,Stanisława,Witolda i Zofii.
Biografia i twórczość
Do gimnazjum chodził w Zakopanem(matura 1924 r.)Malarstwo studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.Był uczniem Felicjana Kowarskiego.W 1946 r.sam został profesorem w warszawskiej ASP.Malował przede wszystkim pejzaże oraz portrety.Znaczna część jego twórczości łączy się z Zakopanem i Tatrami.Są to pejzaże,m.in.Dolina Jaworzynki(1941 r.) i cykl Krajobraz zakopiański(1943–44).Jego znanymi obrazami są także portret Karola Szymanowskiego(1952 r.) i kompozycja figuralna Kostka Napierski z góralami(1951 r.)Ponadto był twórcą mozaiki nad wejściem do restauracji hotelu„Giewont”w Zakopanem,a także polichromii wnętrza domu wczasowego„Halny”(dawna„Żychoniówka”).W Warszawie stworzył zegar mozaikowy na Mariensztacie oraz plafon w Teatrze Narodowym.Kierował także pracami nad polichromią Rynku Starego Miasta.W 1953 r.otrzymał nagrodę państwową II stopnia.Zmarł w stolicy,ale pochowany został na Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem.
Taternictwo
W latach 20 XX w.zaczął uprawiać taternictwo.Dokonał jednego z pierwszych powtórzeń przejścia północnej ściany Koziego Wierchu oraz pierwszego zimowego przejścia Orlich Turniczek i Buczynowych Czub w 1925 r.(z bratem Stanisławem).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz