Jerzy Golcz

Ur.3 września 1904 w Warszawie,zm.25 sierpnia 1965 w górach Cordillera de Mérida w Wenezueli inżynier elektryk,urzędnik konsularny,taternik i alpinista.Od 1925 r.studiował w Grenoble we Francji,a następnie pracował w polskiej służbie konsularnej w tym kraju.Po niemieckiej agresji na Francję w 1940 r.przedostał się do Anglii.Jesienią 1942 r.został przez polskie władze emigracyjne wysłany do Afryki,gdzie w Ugandzie,Kenii i Tanzanii opiekował się polskimi uchodźcami i uczył w polskim liceum.Po zakończeniu wojny pracował w tamtejszej firmie elektrotechnicznej.W 1959 r.wrócił do Warszawy,skąd wyjechał do Wenezueli.Taternictwo uprawiał w latach 1923–1927,dokonując wówczas szeregu pierwszych wejść.
Wśród nich należy wymienić przejścia:

• północno-wschodniej ściany Zawratowej Turni(w 1925 r.z Jarosławem Kuryłowiczem)
• północnej ściany Orlej Baszty(w 1925 r.z Kuryłowiczem)
• północnej ściany Jagnięcego Szczytu(1926 r.)
• dolnej części północnej ściany Żabiego Konia(w 1927 r.z Tadeuszem Krystkiem)
• północno-wschodniej ściany Rumanowego Szczytu(w 1927 r.z T.Krystkiem i Konstantym Narkiewiczem-Jodką)

Od 1928 r.w związku z podjętymi studiami w Grenoble i pracą w tym kraju wspinał się we francuskich Alpach,w dużej części samotnie.Był współzałożycielem Sekcji Alpejskiej Koła Studentów Polaków w Grenoble.Wszedł m.in.Granią Peuterey na Mont Blanc(1932 r.)oraz przeszedł wschodnią ścianę tego szczytu drogą przez Sentinelle Rouge(1938 r.)Największe sukcesy zanotował w grupie górskiej Écrins w Alpach Delfinackich,dokonując m.in.pierwszych wejść szczytowych na Pointe des Frères Chamois i na Tour Tatra(23 czerwca 1931,w towarzystwie Witolda Wyszyńskiego),na Tour Hanka i na Brèche Hanka(23 czerwca 1931,samotnie).Przy okazji III wejścia na Pointe Choisy Golcz wytyczył nową drogą na ten szczyt(18 lipca 1929 r.)Dokonał też I wejścia zimowego na Pointe des Chamois i na Brèche Emma(17 kwietnia 1931 r.samotnie).Największymi jego sukcesami były tu udział w 1931 r.w polskim przejściu(a III w historii)południowej ściany La Meije i samotne,pierwsze zimowe wejście na szczyt Le Pavé(3831 m n.p.m.)w 1933 r.zakończone 620-metrowym upadkiem na lodowiec Etançons.W 1934 r.Golcz uczestniczył w polskiej wyprawie w Atlas Wysoki,przechodząc tam szereg trudnych nowych dróg wspinaczkowych.Przebywając w czasie II wojny światowej we wschodniej Afryce,wszedł na szczyt Aleksandra(5098 m n.p.m.)w masywie Góry Stanleya w Ruwenzori i dokonał samotnie wejścia na najwyższy wierzchołek Kilimandżaro Uhuru(5895 m n.p.m.)Jest prawdopodobne,iż zdobył w tych latach również szczyt Kenia(5194 m n.p.m.)Po wyjeździe do Wenezueli Golcz dalej uprawiał turystykę górską i wspinaczkę.Zginął podczas samotnej wyprawy na lodowcu Glaciar de Los Timoncitos u stóp szczytu Bolívar(5007 m n.p.m.)w górach Cordillera de Mérida,prawdopodobnie podczas zejścia z tego szczytu.Pochowany został na cmentarzu w Mérida.