Historia
Decyzję o budowie schroniska na Szyndzielni podjęła bielska sekcja niemieckiego Towarzystwa Beskidzkiego(Sektion Bielitz-Biala des Beskidenvereins)po pożarze schroniska"Klementynówka"nieopodal Klimczoka.Budowę rozpoczęto w 1896 roku,a zakończono w lipcu 1897 roku.Zbudowane przez firmę bielskiego architekta Karola Korna.Schronisko poświęcono 17,a uroczyście otwarto i oddano do użytku 18 lipca 1897 roku.W 1907 roku,z okazji dziesięciolecia schroniska,jego dzierżawca Weinhold,wybudował, pełniący rolę dodatkowego schronu,drewniany szwajcarski domek.Zainstalowano także sygnaturkę na dachu domku,która dźwiękiem wskazywała turystom drogę w czasie trudnych warunków atmosferycznych.W pokoju na wieży mieściła się stacja meteorologiczna,a na parterze winiarnia.W pobliżu obiektu wzniesiono niewielką skocznię narciarską.W czasie II wojny światowej obiekt służył głównie różnym celom paramilitarnym,m.in.odbywały się tu obozy organizacji Hitlerjugend.W roku 1940 Beskidenverein otrzymał na własność parcelę,na której stał budynek.Wkrótce też doprowadzono do niego istniejącą do dziś leśną drogę z Dębowca.Ostatnim niemieckim gospodarzem był Eugen Kutschera,który został wcielony do armii niemieckiej.Później schroniskiem zarządzała jego żona Karolina.Z końcem 1944 r.budynek został zajęty przez Wehrmacht i włączony w linię obrony Bielska-Białej.W obliczu zbliżającego się frontu i otoczenia Bielska-Białej przez Armię Czerwoną Karolina Kutscherowa wraz z dziećmi uciekła górami w stronę Skoczowa.Na początku lutego 1945 r.budynek został kilkakrotnie trafiony radzieckimi pociskami artyleryjskimi:jeden z nich przebił dach i eksplodował w kuchni,inny zniszczył klatkę schodową,a pozostałe zdemolowały charakterystyczną wieżyczkę.Po ustąpieniu wojska niemieckiego niezniszczone jeszcze wyposażenie zostało rozkradzione.Po zakończeniu działań wojennych II wojny światowej na terenie Bielska i Białej już 18 lutego 1945 r.reaktywowane zostały przedwojenne oddziały PTT w tych miastach już jako wspólny Oddział Bielsko-Bialski.Już następnego dnia miejscowe władze upoważniły przedwojennych działaczy PTT Tomasza Wróbla i Władysława Zajączka do przejęcia i zabezpieczenia majątku Beskidenvereinu oraz innych niemieckich związków turystycznych i narciarskich.Po prowizorycznym remoncie i niezbędnych naprawach w czerwcu 1945 roku schronisko ponownie oddano do użytku,a jego pierwszą polską kierowniczką została Anna Maciejna.W latach 1954–1957 przeprowadzono rozbudowę według projektu architektów Krystyny Tołłoczko-Różyskiej i Wandy Gengi.Dobudowano od południowo-wschodniej strony nowe skrzydło gastronomiczno-gospodarcze i przebudowano wieżę.8 października 1985 roku około godziny 8 rano w schronisku wybuchł pożar zapaliła się część krytego gontem dachu,w rejonie wieży.Straż pożarna walczyła z ogniem blisko 3 godziny.Całkowicie spłonął dach wieży,a także część dachu budynku głównego.
W pierwszych latach funkcjonowania frekwencja kształtowała się następująco:
- 1897 r.2894 osoby
- 1900 r.5381 osoby
- 1905 r.6735 osób
- 1909 r.6175 osób
Inne informacje
Schronisko murowano-drewniane,zbudowane na wzór schronisk alpejskich z charakterystyczną wieżyczką.Stoi na terenie lasów komunalnych miasta Bielska-Białej.Posiada 49 miejsc noclegowych w pokojach 2,3,4,6,8 i 10-osobowych.Stała dyżurka GOPR.Obok schroniska znajduje się alpinarium,założone w 1905 r.przez bielskiego muzealnika i przyrodnika Edwarda Schnacka.
Szlaki turystyczne ze schroniska
- szlak turystyczny żółty ok.2 godz.(powrót 2:30 godz.)Olszówka Dolna
- szlak turystyczny żółty ok.45 min.(powrót 45 min.)Klimczok
- szlak turystyczny zielony ok.1:30 godz.(powrót 2 godz.)Olszówka Górna
- szlak turystyczny czerwony ok.1:30 godz.(powrót 2 godz.)Olszówka Górna
- szlak turystyczny czerwony ok.45 min.(powrót 45 min.)Siodło pod Klimczokiem
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz