Franciszek Jóźwiak

Pseudonim Witold(ur.20 października 1895 we wsi Huta w pow.puławskim,zm.23 października 1966 w Warszawie)działacz komunistyczny,komendant główny Milicji Obywatelskiej,od marca 1946 r.członek Państwowej Komisji Bezpieczeństwa,generał dywizji Wojska Polskiego.
Życiorys
W 1912 r.wstąpił do PPS,a w 1914 r.do Legionów Polskich.Po kryzysie przysięgowym internowany został w obozie w Szczypiornie.W 1920 r.był podoficerem Wojska Polskiego.W 1921 r.wstąpił do Komunistycznej Partii Robotniczej Polski.Rok później został po raz pierwszy zatrzymany i aresztowany na 18 miesięcy w Lublinie.W grudniu 1924 r.aresztowany po raz drugi.Więzienie opuścił w grudniu 1926 r. i kierował pracą komitetów okręgowych KPP:lubelskim,radomsko-kieleckim i poznańsko-pomorskim.W 1931 r.został szefem Wydziału Wojskowego Komitetu Centralnego KPP.W kwietniu tego roku aresztowany po raz trzeci i skazany na sześć lat pozbawienia wolności.W styczniu 1937 r.osadzony został w Berezie Kartuskiej.W tym samym roku skazany został na karę dziesięciu lat pozbawienia wolności.Do wybuchu II wojny światowej odbywał karę w zakładzie karnym w Tarnowie.W czasie kampanii wrześniowej 1939 r.uwolniony został z więzienia.Łącznie,w okresie międzywojennym,w więzieniach spędził 12 lat.Od 1939 do 1942 r.przebywał na terenach okupowanych przez ZSRR.Od lata 1941 r.walczył w partyzantce radzieckiej.Na początku 1942 r.powrócił do kraju.W maju tego roku został członkiem Komitetu Centralnego Polskiej Partii Robotniczej,w sierpniu szefem Sztabu Głównego Gwardii Ludowej,a w listopadzie członkiem Sekretariatu KC PPR.Franciszek„Witold”Jóźwiak do warszawskiego getta przyniósł rewolwer,z którego 18 stycznia 1943 padł pierwszy strzał przeciw oddziałom niemieckim w trakcie akcji likwidacyjnej.1 stycznia 1944 mianowany został szefem Sztabu Głównego zastępcą naczelnego dowódcy Armii Ludowej.W latach 1944–1949 pełnił obowiązki pierwszego komendanta głównego Milicji Obywatelskiej i od 1945 r.równocześnie wiceministra bezpieczeństwa publicznego.Następnie był prezesem Najwyższej Izby Kontroli,a w latach 1952–1955 ministrem kontroli państwowej.Równocześnie,w latach 1949–1952,był członkiem Rady Państwa.W latach 1955–1957 był wicepremierem.W latach 1948–1956 był członkiem Biura Politycznego KC Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej i przewodniczącym Centralnej Komisji Kontroli Partyjnej.Był posłem na Sejm Ustawodawczy i Sejm PRL I kadencji.Był patronem milicyjnej Wyższej Szkoły Oficerskiej w Szczytnie(1972–1989) i 18 Brygady Artylerii w Bolesławcu(1972–1991)oraz Szkoły Podstawowej nr 146 w Warszawie,Szkoły Podstawowej nr 7 w Koninie,Szkoły podstawowej nr 36(obecnie Gimnazjum nr 17)w Lublinie,Szkoły Podstawowej nr 5 w Ełku,Zespołu Szkół Budowlanych w Koszalinie i Zespołu Szkół Samochodowych w Radomiu.W latach 1942–1956 był mężem Heleny Wolińskiej,prokuratora wojskowego w stalinowskich procesach politycznych,która zostawiła go dla Włodzimierza Brusa.Brat Franciszka,Józef Jóźwiak,był żołnierzem armii Andersa,walczył pod Monte Cassino i zdeklarowanym antykomunistą.W latach 1984-1989 w Wojewódzkim Urzędzie Spraw Wewnętrznych w Lublinie stało popiersie generała dłuta Sławomira Mieleszki.Obecnie znajduje się ono w Galerii Sztuki Socrealizmu w zespole pałacowo-parkowym w Kozłówce.
Ordery i odznaczenia

• Order Budowniczych Polski Ludowej
• Order Sztandaru Pracy I klasy
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski(1946 r.)
• Order Krzyża Grunwaldu I klasy
• Krzyż Partyzancki(12 czerwca 1946)