Maksymilian Iksal

Ur.7 kwietnia 1895 w Turzyczce dziś dzielnicy Wodzisławia Śląskiego,zm.1981 r.polski działacz niepodległościowy na Śląsku,uczestnik powstań 1919-21.W 1915 r.powołano go do służby w armii niemieckiej.Walczył w oddziałach 57 Pułku Piechoty na froncie francuskim,a następnie na froncie wschodnim w Warszawie i Kutnie.W grudniu 1918 r.wstąpił do organizacji wojskowej na terenie powiatu rybnickiego.Współtworzył pierwsze komórki POW Górnego Śląska,a potem pełnił funkcję dowódcy 4 kompanii w 2 Pułku Strzelców Rybnickich.W związku z grożącym mu aresztowaniem znalazł się w obozie uchodźców w Piotrowicach.Tam 14 sierpnia 1919 stanął na czele 5-osobowego komitetu i wydał rozkaz komendantom organizacji wojskowej w powiecie pszczyńskim i rybnickim o rozpoczęciu walki w nocy z 16 na 17 sierpnia.Sam na czele 40-osobowego oddziału uderzył na Gołkowice,zdobywając je.Następnie przekazał dowództwo Franciszkowi Marszolikowi,a sam wyruszył do Polski po pomoc.Przyjął go gen.Józef Haller w Krakowie oraz premier Ignacy Jan Paderewski i minister spraw wojskowych gen.Kazimierz Sosnkowski w Warszawie.Nie zdołał jednak uzyskać pomocy władz polskich.Nie udało się to także w Dowództwie Głównym Wojsk Wielkopolskich w Poznaniu.W czasie II powstania pełnił funkcję organizatora i zastępcy komendanta powstania POW Górnego Śląska w powiecie opolskim.Był tam też czynny w akcji plebiscytowej.Walczył w III powstaniu w rejonie Góry Św.Anny,w szeregach Podgrupy"Bogan".W okresie międzywojennym pracował jako urzędnik miejski w Rybniku.W latach 1923–1939 był członkiem Związku Powstańców Śląskich.W 1939 r.współorganizował Ochotnicze Oddziały Powstańcze w powiecie rybnickim.Pełnił funkcję zastępcy dowódcy 1 batalionu.W okresie okupacji ukrywał się w Otmęcie i Blachowni Śląskiej,a po jej zakończeniu powrócił do Rybnika.Odznaczony Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości,Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski i Srebrnym Krzyżem Zasługi.