środa, 27 stycznia 2016

Alojzy Kaczmarczyk

Ur.31 maja 1896 w Paczółtowicach,zm.13 listopada 1947 w Krakowie podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys
Od 1913 roku był członkiem Związku Strzeleckiego.Był żołnierzem IV batalionu I Brygady,a następnie 5 Pułku Piechoty Legionów.W czasie kryzysu przysięgowego opuścił koszary.W 1919 roku mianowany podporucznikiem i przydzielony do batalionu zapasowego 5 Pułku Piechoty Legionów.W jego składzie odbył kampanię lat 1919-1920,za którą został kilkukrotnie odznaczony.W lutym 1923 roku został awansowany na stopień kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku w korpusie oficerów piechoty i na własną prośbę zwolniony do rezerwy.Posiadał przydział mobilizacyjny do 85 Pułku Piechoty w Nowej Wilejce.Pracę zawodową podjął w Banku Polskim w Wilnie.W 1928 roku został naczelnikiem jednego z wydziałów urzędu wojewódzkiego w Wilnie,potem był starostą białostockim,wołkowyskim i suwalskim,a następnie wicewojewodą stanisławowskim do lutego 1937 r. i od tego czasu nowogródzkim.W 1937 roku został starostą puławskim.W 1939 roku został przez okupantów niemieckich aresztowany i osadzony na zamku lubelskim.Zwolniony w styczniu 1940 roku,wyjechał do Krakowa,gdzie podjął pracę jako księgowy sklepu.W 1940 roku rozpoczął działalność konspiracyjną,otrzymując stopień majora.W latach 1940-1943 był szefem administracji zastępczej dla okręgu ZWZ-AK Kraków,co odpowiadało funkcji wojewody.W 1943 roku został awansowany do stopnia podpułkownika i objął stanowisko szefa wydziału wojskowego Okręgu Kraków Armii Krajowej.W lecie 1944 roku przebywał w Warszawie,po upadku powstania jako cywil został wywieziony do Gross-Rosen,a następnie Mauthausen-Gusen,gdzie był więziony do końca wojny.W 1945 roku został członkiem WiN.We wrześniu 1946 roku został aresztowany.Wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Krakowie z dnia 10 września 1947(sygn.akt Sr 978/47)w składzie sędziowskim pod przewodnictwem Romualda Klimowieckiego został skazany na łączną karę śmierci,utratę praw publicznych,obywatelskich i honorowych na zawsze oraz na przepadek mienia.Prezydent Bolesław Bierut nie skorzystał z prawa łaski.Wyrok wykonano 13 listopada 1947 roku w więzieniu przy ul.Montelupich przez rozstrzelanie(tego samego dnia zostali straceni inni skazani:Józef Ostafin i Walerian Tumanowicz).Ciała nie wydano rodzinie i pochowano w nieznanym miejscu.Wyrok skazujący został unieważniony postanowieniem Sądu Warszawskiego Okręgu Wojskowego w Warszawie z dnia 17 stycznia 1992 roku.
Odznaczenia i ordery

  • Srebrny Krzyż Orderu Virtuti Militari(krzyż nr 6586)
  • Krzyż Walecznych
  • Krzyż Niepodległości
  • Srebrny Krzyż Zasługi
  • Krzyż I Brygady

Jego postać upamiętniono tablicą w holu budynku starostwa powiatowego w Puławach(odsłoniętą w 2007 roku).Był żonaty z Olimpią Siemaszko,miał z nią jedną córkę Zofię(po mężu Andrzejewską).

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz