Jan Antonin Bajewski

OFMConv(ur.17 stycznia 1915 w Wilnie,zm.8 maja 1941 w Auschwitz-Birkenau)polski kapłan zakonny zakonu franciszkanów z Niepokalanowa,jeden z najbliższych współpracowników św.Maksymiliana,błogosławiony Kościoła katolickiego.Urodził się i zdobył wykształcenie w Wilnie.Święcenia przyjął w maju 1939 r.w Krakowie.Był wybitnie uzdolnionym lingwistą z zakonu franciszkanów konwentualnych.Gestapo aresztowało go wraz z czterema innymi ojcami 17 lutego 1941.Po przewiezieniu z Pawiaka,gdzie dzielił los św.Maksymiliana,do niemieckiego obozu zagłady w Auschwitz-Birkenau,katowany był przez SS-manów koronką franciszkańską(różańcem franciszkańskim noszonym przy boku).Chory na tyfus,wspierał współwięźniów chorych fizycznie i duchowo,szczególnie przez sakrament spowiedzi.Powtarzał często:„Z Chrystusem jestem przybity do krzyża”.Umarł ze słowami na ustach:„Jezus i Maryja”.Bł.o.Jan Antonin Bajewski wyróżniał się wielką pobożnością i delikatnością wobec ludzi.Beatyfikowany przez papieża Jana Pawła II w Warszawie 13 czerwca 1999 w grupie 108 polskich męczenników.