Aleksander Ożarowski

Ur.16 stycznia 1916 w Płoskirowie,zm.21 czerwca 2011 w Warszawie polski farmaceuta,nestor polskiego ziołolecznictwa,naukowiec i popularyzator nauki,wykładowca polskich uczelni medycznych,pracownik naukowy Instytutu Przemysłu Farmaceutycznego w Warszawie.
Biografia
Pochodził z rodziny szlacheckiej herbu Rawicz.W 1918 roku wraz z rodzicami przyjechał do odrodzonej Polski.W 1935 roku zdał maturę w Gimnazjum im.Jana Zamoyskiego w Warszawie,po czym odbył roczną służbę wojskową w Szkole Podchorążych Piechoty w Pułtusku.W 1936 roku rozpoczął studia farmaceutyczne na Uniwersytecie Warszawskim.Zmobilizowany w sierpniu 1939 roku,wziął udział w wojnie obronnej,walczył w obronie Modlina.Wzięty do niewoli niemieckiej zbiegł i zaangażował się w działalność konspiracyjną.Był żołnierzem Armii Krajowej,uczestniczył w powstaniu warszawskim.W końcowym okresie wojny był oficerem 1 Armii Wojska Polskiego,został zdemobilizowany w stopniu majora.Od 1945 roku kontynuował na Uniwersytecie Łódzkim przerwane wybuchem wojny studia farmaceutyczne.Był wychowankiem profesorów Jana Muszyńskiego i Zofii Jerzmanowskiej.Dyplom magistra farmacji uzyskał w 1948 roku,następnie podjął pracę dydaktyczną i naukową na uczelni,w Zakładzie Farmakognozji i Uprawy Roślin Leczniczych.W 1951 roku uzyskał stopień doktora nauk farmaceutycznych,na podstawie pracy Badania fitochemiczne,toksykologiczne i farmakodynamiczne nad Asarum europaeum L.W tym samym roku został adiunktem w Zakładzie Farmakognozji Akademii Medycznej w Warszawie.W latach 1952–1954 był kierownikiem Zakładu Farmakognozji Wydziału Farmaceutycznego Akademii Medycznej w Lublinie,na stanowisku docenta.W latach 1954–1957 pracował w przemyśle farmaceutycznym.Od 1957 roku był pracownikiem naukowym Instytutu Przemysłu Farmaceutycznego w Warszawie.Początkowo kierował Zakładem Związków Naturalnych,a od 1965 roku Samodzielną Pracownią Fitochemiczną.Prowadził między innymi badania nad roślinnymi glikozydami kardenolidowymi.W 1973 roku uzyskał habilitację,na podstawie rozprawy Glikozydy kardenolidowe.Nowe aspekty otrzymywania izomerycznych monoacylopochodnych digitoksyny.Wraz z zespołem przygotowywał wdrożenia do produkcji licznych preparatów roślinnych.Był autorem bądź współautorem 37 artykułów naukowych,20 opisów technologicznych oraz 9 patentów.Był redaktorem i autorem publikacji w czasopismach specjalistycznych,autorem lub współautorem podręczników,skryptów i wydawnictw encyklopedycznych.Na emeryturę przeszedł w 1985 roku.Zajął się działalnością popularyzującą wiedzę o roślinach leczniczych i ich zastosowaniu,tradycyjnym i nowoczesnym ziołolecznictwie,zasadach zdrowego stylu życia.W 1995 roku został wiceprezesem Polskiego Komitetu Zielarskiego,którego później był pierwszym członkiem honorowym.Nadal publikował,prowadził odczyty,występował w radiu i telewizji.Był uznawany za wielki autorytet,nestora polskiego ziołolecznictwa.Był członkiem między innymi Polskiego Towarzystwa Farmaceutycznego i Sekcji Fitoterapii Polskiego Towarzystwa Lekarskiego.Był odznaczony między innymi Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski(2005 r.)oraz,za działalność wojskową,Krzyżem Walecznych,Krzyżem Kampanii Wrześniowej i Krzyżem Armii Krajowej.Zmarł w Warszawie w 2011 roku.