Zdzisław Dziędzielewicz-Kirkin

Ur.25 września 1916 we Lwowie,zm.21 września 2010 w Gliwicach polski inżynier mechanik,w latach 1948–1979 projektant w przemyśle hutniczym w Gliwicach,taternik,alpinista,ratownik TOPR,przewodnik tatrzański,instruktor narciarski,działacz harcerski i turystyczny.Był nestorem taternictwa na Górnym Śląsku i prekursorem stosowania techniki sztucznych ułatwień w Tatrach.Wnuk Józefa Dziędzielewicza entomologa i brat Leszka Dziędzielewicza urodzonego w Brzeżanach taternika i ratownika tatrzańskiego.Z Tatrami zetknął się wcześnie jego rodzina zamieszkała w Zakopanem,gdy miał 13 lat.W gimnazjum,jako członek I Zakopiańskiej Drużyny Harcerzy,poznawał Tatry turystycznie i na nartach.W 1936 r.wraz z kolegami z harcerskiej Sekcji Turystycznej powołał grupę sportową zwaną„Makolągwami”.Ze sprowadzonych niemieckich książek alpinistycznych poznali technikę hakową i zaczęli stosować ją w Tatrach dokonali wtedy wielu znaczących przejść,do których należały wejścia na Kościelec lewą połacią zachodniej ściany(wraz ze Zbigniewem Kubińskim,5 lipca 1939 r.)czy na Granaty Żlebem Drège’a(wraz ze Stanisławem Wrześniakiem,16 lipca 1939 r.)Przez pierwsze dwa lata wojny przebywał w Zakopanem(okazyjnie nadal wspinając się w Tatrach),potem zawierucha wojenna rzuciła go do Lwowa.W 1945 r.po repatriacji podjął,rozpoczęte we Lwowie i przerwane przez wojnę,studia na Politechnice Śląskiej w Gliwicach.W tym samym roku został przyjęty do Klubu Wysokogórskiego PTT i złożył przyrzeczenie ratownicze w TOPR.Był jednym z głównych organizatorów taternictwa na Śląsku działał w drużynach harcerskich Politechniki Śląskiej i kole gliwickim PTT.Był współzałożycielem Koła Śląskiego Klubu Wysokogórskiego w Katowicach(1949 r.)Grupy Alpinizmu Sekcji Turystycznej AZS w Gliwicach(1951 r.) i wreszcie koła Klubu Wysokogórskiego tamże(1957 r.)Był wykładowcą i kierownikiem kursów taternickich,dla celów szkoleniowych odkrywał nieznane wówczas rejony skałkowe,m.in.w rejonie Rzędkowic.Cały czas intensywnie się wspinał.Dokonał m.in.pierwszego zimowego wejścia Żlebem Drège’a na Granaty(1953 r.z Jerzym Mitkiewiczem,Tadeuszem Rogowskim i Witoldem Udzielą).W 1957 r.jako uczestnik pierwszej po wojnie polskiej wyprawy w Kaukaz zdobył wschodni szczyt Elbrusa.W latach 1960–1965 wyjeżdżał w Alpy Wschodnie i Dolomity,w których przeszedł wiele dróg skalno-lodowych wspinał się tam m.in.z Januszem Chaleckim i Wandą Rutkiewicz.Uprawiał też narciarstwo wysokogórskie.Od 1952 r.był instruktorem narciarskim PZN,a później również instruktorem skialpinizmu i przez wiele lat prowadził obozy szkoleniowe w Dolinie Pięciu Stawów Polskich.Był aktywny do ostatnich lat życia:jeszcze w wieku 90 lat jeździł na nartach i wspinał się w skałkach.Został pochowany w grobowcu rodzinnym na Nowym Cmentarzu przy ul.Nowotarskiej w Zakopanem.