Bolesław Piasecki

Ps.Leon Całka,Wojciech z Królewca,Sablewski(ur.18 lutego 1915 w Łodzi,zm.1 stycznia 1979 w Warszawie)polski polityk nacjonalistyczny,prawnik i publicysta,oficer Wojska Polskiego,twórca Stowarzyszenia„Pax”,poseł na Sejm PRL IV,V,VI i VII kadencji,w latach 1971–1979 członek Rady Państwa.

Przed II wojną światową
Urodzony w rodzinie urzędniczej(ojciec Ludomir był agronomem),w 1927 r.zaczął uczęszczać do Gimnazjum im.Jana Zamoyskiego w Warszawie.W maju 1931 r.zdał maturę.Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim w 1935 r.Na studiach był kierownikiem Oddziału Akademickiego Obozu Wielkiej Polski oraz działał w Sekcji Młodych Stronnictwa Narodowego.Był jednym z założycieli Obozu Narodowo-Radykalnego,a następnie po rozłamie,przywódcą Ruchu Narodowo-Radykalnego Falanga,głosząc poglądy antykomunistyczne i antysemickie.Jego partia i ówczesne poglądy Piaseckiego są niekiedy określane mianem jawnie faszystowskich.W nocy z 15 na 16 czerwca 1934 został internowany w obozie w Berezie Kartuskiej.Po zwolnieniu(we wrześniu 1934 r.)kierował zdelegalizowanym RNR-Falanga.
Lata wojny i okupacji
W kampanii wrześniowej brał udział jako podporucznik wojsk pancernych.Po kampanii aresztowany przez gestapo i więziony do kwietnia 1940 r.Z więzienia zwolniony po interwencji jednej z wpływowych włoskich rodzin.Po włączeniu się w pracę konspiracyjną,założył organizację pod nazwą Konfederacja Narodu.Był także dowódcą Uderzeniowych Batalionów Kadrowych,które od maja 1943 r.stoczyły 32 potyczki z Niemcami,a po ich scaleniu w 1943 r.z Armią Krajową w stopniu porucznika,był dowódcą 3 batalionu 77 Pułku Piechoty AK walczącego na Nowogródczyźnie.Uniknął internowania w czasie akcji„Burza”po powrocie do Polski centralnej kontynuował działalność konspiracyjną tym razem przeciwko PKWN.W listopadzie 1944 r.aresztowany przez władze wojskowe i uwięziony w Lublinie.Przesłuchiwany kilkakrotnie przez gen.Iwana Sierowa.W liście do Sierowa zadeklarował wsparcie dla reform społecznych wprowadzanych przez nowe władze reformy rolnej i nacjonalizacji przemysłu oraz zgłosił chęć wyprowadzania ludzi z podziemia zbrojnego.Opisał także swoją drogę życiową działalność antysanacyjną,obóz w Berezie,aresztowanie przez Gestapo,konspirację i antyhitlerowską partyzantkę.W tym samym czasie przedstawił władzom państwowym memoriał,który zawierał główne tezy powstającego środowiska Dziś i Jutro.W lipcu 1945 r.został zwolniony z więzienia.
Czasy PRL

Po wojnie współtworzył i kierował tzw.społecznie postępowym ruchem katolików świeckich,popierającym władze komunistyczne,skupionych wokół tygodnika„Dziś i Jutro”.W 1947 r.stworzył Stowarzyszenie„Pax” i przewodniczył jego zarządowi do końca życia po początkowej życzliwej postawie polskiego Kościoła katolickiego wobec jego osoby i organizacji, ich drogi rozeszły się ostatecznie w 1953 r.gdy Piasecki bezskutecznie namawiał kardynała Stefana Wyszyńskiego,by ten uznał prawo PZPR do typowania kandydatur na stanowiska biskupie.Jeszcze surowiej działalność PAX-u oceniała Stolica Apostolska.Książka Bolesława Piaseckiego„Zagadnienia istotne.Artykuły z lat 1945-1954”została wpisana do Indeksu przez Magisterium Kościoła dekretem z 28 czerwca 1955 wraz z paksowskim tygodnikiem„Dziś i Jutro”.Piasecki nigdy oficjalnie nie wycofał głoszonych tam poglądów,ale z chwilą wciągnięcia wyżej wymienionych tytułów na Indeks,wycofał ze sprzedaży„Zagadnienia istotne”,a w maju 1956 r.tygodnik„DziJ”zamknięto zastępując go nowym pismem„Kierunki”.Sceptycznie odnosił się do odwilży politycznej w 1956 r.w tym samym roku poparł prosowiecką i stalinowską frakcję Natolińczyków w walce o władzę z Puławianami,którzy według niego byli zdominowani przez Żydów.W 1956 r.przez kilka miesięcy był członkiem Prezydium Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Narodowego.Był posłem na Sejm PRL od 1965 r.(jednocześnie przewodniczącym Koła Poselskiego Pax).W latach 1971–1979 był członkiem Rady Państwa.W marcu 1968 r.wraz z całym Paksem popierał antyinteligencką i antysemicką nagonkę zorganizowaną przez partyjną frakcję Mieczysława Moczara.22 stycznia 1957 został uprowadzony jego 15-letni syn Bohdan,uczeń Liceum Św.Augustyna i tego dnia zamordowany.Dopiero 8 grudnia 1958 odnaleziono jego zwłoki.Choć uważano,że motywem porwania i zabójstwa była zemsta na Bolesławie Piaseckim za jego przeszłą działalność polityczną,to współczesne śledztwo IPN skłania się ku wersji,że za porwaniem i zbrodnią kryła się chęć wymuszenia okupu od ojca,będącego na ówczesne czasy jedną z najbogatszych osób w Polsce.Odpowiedzialni za tę zbrodnię nigdy nie zostali odnalezieni i ukarani mimo starań ojca i najdłużej w historii PRL prowadzonego śledztwa(zamknięte w 1982 r.)podczas którego lista osób objętych czynnościami operacyjnymi przesłuchanych,śledzonych,podsłuchiwanych liczyła ponad 160 tys.nazwisk.Podejrzewano także osoby zamieszane w próbę wyłudzenia okupu zatrudnione wcześniej w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych(tzw.żydowska frakcja w MSW,na czele której stał wiceminister Antoni Alster).Według jednej z hipotez za zbrodnią kryła się zemsta żydowska za„antysemicką i faszystowską”działalność Piaseckiego podczas dwudziestolecia międzywojennego milicja nie była jednak w stanie przesłuchać podejrzanych,gdyż wszyscy po uprowadzeniu Bohdana Piaseckiego wyjechali za granicę,a większość znalazła się w Izraelu.Według innej zabójstwa dokonała grupa funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa pochodzenia żydowskiego.Mogło też chodzić o rozgrywki frakcyjne w aparacie bezpieczeństwa,a zabójstwo mogło nie być planowane.Po ciężkiej chorobie Bolesław Piasecki zmarł 1 stycznia 1979.Na wiadomość o śmierci Piaseckiego,kardynał Stefan Wyszyński,Prymas Polski,odprawił mszę św. i upoważnił ks.Stefana Piotrowskiego,by podczas pogrzebu powiadomił o tym wiernych.W dniu 4 stycznia 1979 trumna z jego zwłokami została wystawiona w Pałacu Prymasowskim w Warszawie.Uroczystości pogrzebowe odbyły się tego samego dnia na Cmentarzu na Powązkach w Warszawie(kw.216-VI-33/34).W pogrzebie uczestniczył m.in.członek Biura Politycznego KC PZPR,zastępca przewodniczącego Rady Państwa PRL Władysław Kruczek,wicemarszałek Sejmu Halina Skibniewska,członkowie Rady Państwa PRL prof.Jan Szczepański i Stanisław Wroński,sekretarz Rady Państwa Ludomir Stasiak,wiceprzewodniczący Ogólnopolskiego Komitetu FJN Wit Drapich,delegacje Czechosłowackiej Partii Ludowej oraz Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej z NRD.Był dwukrotnie żonaty:po raz pierwszy z Haliną Kopeć,żołnierzem AK(zginęła 14 sierpnia 1944 w powstaniu warszawskim),z którą miał dwóch synów:Bohdana i Jarosława.Po raz drugi ożenił się w 1948 r.z Barbarą Kolendo,łączniczką KN,z którą miał pięcioro dzieci:Zdzisława,Ładysława,Bożenę,Marzennę i Halinę.Osobę Bolesława Piaseckiego na patrona swojego pisma wybrał Tygodnik Ojczyzna redagowany przez byłego działacza Paksu Bogusława Jeznacha.
Odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari(1944 r.)
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski(1964 r.)
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski(1955 r.)
• Order Sztandaru Pracy I klasy(1969 r.)

Książki

• "Duch czasów Nowych a Ruch Młodych",Warszawa 1935 r.
• "Wielka Ideologia Narodu Polskiego",1940 r.(wydanie podziemne,pod pseudonimem Leon Całka)
• "Zagadnienia istotne.Artykuły z lat 1945-1954",Warszawa 1954 r.
• "Patriotyzm polski",Warszawa 1958 r.
• "Patriotyzm polski",Warszawa 1960 r.(wyd.II,rozszerzone)
• "Siły rozwoju 1960-1970",Warszawa 1971 r.
• "Kierunki 1945-1960",Warszawa 1981 r.
• "Myśli",Warszawa 1983 r.