Życiorys
Wczesne lata
Urodził się w Wereszynie,wsi w powiecie hrubieszowskim(województwo lubelskie),jako szósty syn Łukasza i Anieli.Uczęszczał do szkoły powszechnej w Wereszynie,a następnie do gimnazjum w Hrubieszowie.Przyjęty do Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie,którą ukończył z 3 lokatą wśród 173 absolwentów XII promocji.W sierpniu 1939 roku otrzymał przydział do 162 Eskadry Myśliwskiej w III/6 dywizjonie myśliwskim Wojska Polskiego.
II wojna światowa
Wybuch wojny
1 września 1939 roku eskadra,wyposażona w myśliwce PZL P.7a,była częścią lotnictwa Armii„Łódź” i stacjonowała na lotnisku polowym Widzew.Pchr.Kornicki wykonał dwa loty bojowe,a następnie wykonywał zadania łącznikowe,w tym pilotując samolot RWD-8.13 września przebazowano eskadrę do Litiatyna k.Brzeżan,skąd po agresji sowieckiej personel w tym także Kornicki ewakuował się do Rumunii.
Droga na zachód
Wraz z grupą pilotów Kornicki dotarł do Bukaresztu,gdzie w polskiej ambasadzie uzyskał fałszywe dokumenty.Następnie udał się do wówczas rumuńskiego portu Bałczik,skąd na pokładzie SS Patris wypłynął do Marsylii.Tak jak wielu polskich pilotów,Kornicki trafił do bazy Lyon-Bron,gdzie szkolił się na myśliwcach Blériot-SPAD S.510,Caudron CR.714 Cyclone i ostatecznie Morane-Saulnier MS.406.Szkolenia ukończył tuż przed kapitulacją Francji.Po otrzymaniu rozkazu ewakuacji udał się do Saint-Jean-de-Luz,skąd 24 czerwca 1940 roku na pokładzie SS Arandora Star odpłynął do Wielkiej Brytanii.
Wielka Brytania
Kornicki zaczął pobyt w Wielkiej Brytanii od intensywnej nauki języka angielskiego.We wrześniu znalazł się wśród pilotów 307 Dywizjonu Myśliwskiego Nocnego,wyposażonego w samoloty Boulton Paul Defiant,w których pilot nie ma kontroli nad uzbrojeniem.Jako doświadczonemu pilotowi myśliwskiemu zmieniono mu przydział na zaprawiony już w boju Dywizjon 303,do którego dołączył 11 października,tuż po jego przebazowaniu z Northolt do Leconfield.Odbył szkolenia na samolotach Hawker Hurricane Mk I.W styczniu 1941 roku Kornicki został przeniesiony do nowo sformowanego Dywizjonu 315,który w lipcu 1941 roku przeniósł się do Northolt i po przezbrojeniu na samoloty Spitfire Mk II dołączył do 1 Polskiego Skrzydła Myśliwskiego w zastępstwie Dywizjonu 303.23 lipca 1941 roku Kornicki odbył pierwszy lot bojowy nad Francją.12 lutego 1943 roku objął dowództwo Dywizjonu 308,zostając najmłodszym dowódcą dywizjonu w PSP oraz pierwszym z XII promocji z Dęblina,który uzyskał takie stanowisko.Niedługo potem zmuszony był zdać dowództwo ze względu na operację związaną z zapaleniem wyrostka robaczkowego.7 maja 1943 roku wrócił do obowiązków służbowych,zostawszy dowódcą Dywizjonu 317.Funkcję tę pełnił do grudnia.1 stycznia 1944 roku wycofano go ze stanowisk wiążących się z lataniem.Wykonywał zadania oficera łącznikowego w 11 Grupie Myśliwskiej,a następnie 9 Grupie Myśliwskiej RAF.15 maja 1944 roku rozpoczął półroczny kurs w Wyższej Szkole Lotniczej PSP w Weston-super-Mare,po ukończeniu którego pracował w Dowództwie(Tyłowym)84 Grupy Drugiej Floty Lotnictwa Taktycznego RAF w Holandii i Belgii.Przed zakończeniem wojny odbył jeszcze szkolenie na najnowszym modelu Spitfire’a Mk XVI.Za zasługi wojenne został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari(rozkaz nr 08487) i trzykrotnie Krzyżem Walecznych.
Emigracja
Po zakończeniu II wojny światowej rozpoczął przeznaczony dla Polaków kurs na Wydziale Chemii Włókienniczej politechniki w Nottingham,który przerwał 18 grudnia 1946 roku wraz z wystąpieniem z Polskich Sił Powietrznych i wstąpieniem do Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia.Po sfałszowanych wyborach w Polsce w 1947 roku i odrzuceniu przez rząd RP planu Marshalla ostatecznie zdecydował o pozostaniu na emigracji.Kształcił się dalej w technologii chemicznej,a ostatecznie zgłosił się na kurs zarządzania hotelem,organizowany przez PKPiR.Po ukończeniu kursu i upływie czasu kontraktu z PKPiR wziął wraz z żoną udział w programie dla młodych małżeństw Browaru Simondsa,dzięki czemu po odbyciu praktyk zostali w 1949 roku zarządcami pensjonatu w Wargrave-on-Thames opodal Henley-on-Thames w hrabstwie Oxfordshire.Latem 1951 roku wrócił do pilotowania samolotów w RAF.Po odbyciu szkolenia w Szkole Kucharskiej RAF w Halton w lipcu 1953 roku został oficerem aprowizacyjnym w bazie RAF w St Athan w hrabstwie Vale of Glamorgan w południowej Walii.Później służył m.in.w bazach brytyjskich w Luqa na Malcie,Kolonii Adeńskiej(obecnie w Jemenie) i Akrotiri na Cyprze.Odszedł na emeryturę wojskową w 1972 roku,po czym pracował w Komisji Szkolenia Gazownictwa i w Ministerstwie Obrony Zjednoczonego Królestwa.W 1948 roku poślubił Patience Ceridwen Williams.Ma dwóch synów:Petera,japonistę,członka Akademii Brytyjskiej i Richarda,m.in.przewodniczącego Komitetu Pomnika Polskich Sił Powietrznych.Bierze udział w uroczystościach upamiętniających wojenne losy pilotów w Wielkiej Brytanii(był m.in.gościem XV Międzynarodowego Pikniku Lotniczego w Góraszce i VI Światowego Zlotu Lotników Polskich).Podczas obchodów 70 rocznicy Bitwy o Anglię zasiadł ponownie w kabinie Spitfire’a Mk Vb nr BM597,który wciąż lata w barwach Dywizjonu 317 z okresu,gdy służył w nim Kornicki.Za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej i za działalność kombatancką został w 2011 roku odznaczony przez Prezydenta RP Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski(2011 r.)
- Krzyż Walecznych trzykrotnie
- Polish Air Force Chronicle of Main Events,Stowarzyszenie Lotników Polskich(Polish Air Force Association),Londyn 1993 r.
- Franciszek Kornicki,The Struggle:Biography of a Fighter Pilot,Wydawnictwo Stratus,2008 r.ISBN 978-83-89450-80-7
- Franciszek Kornicki, Zmagania.Autobiografia pilota myśliwskiego,Wydawnictwo Stratus,Warszawa 2009 r.ISBN 978-83-89450-94-4(tłumaczenie The Struggle...z większą liczbą ilustracji)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz