Zygmunt Skibiniewski

Ur.13 lipca 1905 w majątku Korczunek-Rososze na Podolu,zm.28 października 1994 w Warszawie architekt,urbanista,profesor Politechniki Warszawskiej,poseł na Sejm PRL I kadencji.Mąż architekt Haliny Skibniewskiej.
Biografia
Był synem Zygmunta(1868–1922),właściciela dóbr Rososze i Zofii z Kotkowskich(1882–1972),a stryjecznym bratem Stanisława Skibniewskiego.Maturę zdał w Warszawie w 1923 r.w prywatnym gimnazjum Kazimierza Kulwiecia.W latach 1918–1920 jako ochotnik brał udział w obronie Lwowa i wojnie polsko-bolszewickiej.Następnie studiował architekturę na Politechnice Warszawskiej,później również w Paryżu pod kierunkiem Le Corbusiera.Do 1939 r.prowadził w Warszawie pracownię architektoniczną.W czasie II wojny światowej był zaangażowany w działalność konspiracyjną Związku Walki Zbrojnej Armii Krajowej.W czasie okupacji opracowywał wraz z innymi warszawskimi architektami tajny plan odbudowy Warszawy.Zatrzymany w 1944 r.został wywieziony na przymusowe roboty do Arten w Saksonii,skąd udało mu się zbiec.W 1945 r.powrócił do Warszawy.Był współzałożycielem Biura Odbudowy Stolicy(BOS).Pod jego kierownictwem powstały projekty planu ogólnego Warszawy.Następnie był dyrektorem Biura Urbanistycznego Warszawy,powstałego w 1949 r.z reorganizacji BOS.Dzięki jego osobistej interwencji lokalizacja Huty Warszawa została przesunięta 1,5 km dalej od miasta.Nie udało mu się natomiast zapobiec zdominowaniu Śródmieścia przez Pałac Kultury i Nauki,wzniesiony jako"dar narodu radzieckiego dla narodu polskiego".W latach 1952-1956 był posłem do Sejmu.W okresie powojennym pracował na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej.Od 1965 r.był profesorem nadzwyczajnym w Katedrze Podstaw Budowy Miast.Projektowanie urbanistyczne wykładał także w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie i Szkole Głównej Planowania i Statystyki.W latach 1965–1969 i 1971–1979 pełnił funkcję prezesa Towarzystwa Urbanistów Polskich,w latach 1967–1970 był dyrektorem Instytutu Podstawowych Problemów Planowania Przestrzennego PW.Był odznaczony m.in.Krzyżem Kawalerskim Francuskiej Legii Honorowej(1939 r.) i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski(1964 r.)został laureatem nagrody miasta st.Warszawy.Był dwukrotnie żonaty:najpierw z Janiną Rembertowicz,architektem,następnie z Haliną Erentz,architektem,urbanistą,profesorem Politechniki Warszawskiej,posłanką(1965–1985) i wicemarszałkiem Sejmu(1971–1985);oba małżeństwa były bezdzietne.Zmarł 28 października 1994 w Warszawie.Pochowany został na Cmentarzu Powązkowskim.