Władysław Midowicz

Ur.28 maja 1907 w Mikuliczynie,zm.11 lutego 1993 we Wieliczce polski geograf i meteorolog,działacz turystyczny i krajoznawczy,z zamiłowania turysta górski.Urodził się na południowo-wschodnich kresach Rzeczypospolitej,w Mikuliczynie nad Prutem u stóp Gorganów.Wraz z rodzicami,pracującymi na kolei,wielokrotnie zmieniał miejsce zamieszkania.Uczył się w Hodyńkowcach,Stanisławowie,Wadowicach i ponownie w Stanisławowie.W okresie wojny polsko-ukraińskiej w latach 1918–1919 Władysław Midowicz znalazł się we Lwowie,gdzie brał udział w obronie miasta.W roku 1925 r.ukończył Gimnazjum Realne im.A.Asnyka w Białej(obecnie część Bielska-Białej) i rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego.Po roku przeniósł się do Państwowej Akademii Handlowej we Lwowie.Po jej ukończeniu powrócił na Uniwersytet Jagielloński,ale na Wydział Geograficzny.W roku 1936 otrzymał stopień magistra w zakresie geografii ze specjalizacją w meteorologii i klimatologii.Równolegle ze studiami i pracą naukową działał w Polskim Towarzystwie Tatrzańskim.M.in.w latach 1925–1926 wyznakował wszystkie polskie szlaki w rejonie Babiej Góry,w tym jeden z nielicznych w Beskidach odcinek o charakterze wysokogórskim tzw.Perć Akademików na Diablak.W rejonie Babiej Góry znany był z tzw.„wojny na pędzle”,w ramach której walczył ze znakami niemieckiej organizacji turystycznej Beskidenverein.W 1927 r.został członkiem Oddziału Krakowskiego PTT i jeszcze w tym samym roku objął funkcję bibliotekarza Biblioteki Górskiej Towarzystwa w Krakowie,którą pełnił do roku 1930.W 1928 r.reaktywował Koło Akademickie przy Oddziale Krakowskim PTT,które w roku 1930 przekształcił w pierwszy Akademicki Oddział PTT,z Midowiczem jako prezesem.Publikował nowele,opowiadania oraz artykuły naukowe i krajoznawcze.Między innymi w 1928 r.na łamach„Ochrony Przyrody”przedstawił projekt utworzenia parku narodowego na Babiej Górze.W 1930 r.opublikował wydaną przez Oddział Babiogórski PTT monografię turystyczną Babiej Góry.26 października 1931 roku Władysław Midowicz ożenił się z Antoniną Ćwiek.11 maja 1933 roku urodził się mu syn Jacek.W latach 1932–1937 był gospodarzem schroniska na Markowych Szczawinach.W latach 1937–1939 pełnił funkcję kierownika jednego z dwóch najnowocześniejszych w Europie obserwatoriów astronomicznych Obserwatorium Astronomiczno-Meteorologicznego im.Marszałka Józefa Piłsudskiego na Popie Iwanie w Czarnohorze.18 września 1939 roku w obliczu agresji sowieckiej z polecenia polskich władz opuścił placówkę i udał się na Węgry.W latach wojny służył jako meteorolog w polskich i brytyjskich bazach lotniczych.W 1944 r.otrzymał stopień kapitana.Od 1948 r.pracował w Singapurze,w brytyjskiej służbie meteorologicznej Dalekiego Wschodu.W 1958 r.zamieszkał wraz z rodziną w Adelaide w południowej Australii,gdzie pracował jako nauczyciel geografii w Unley High School.Wolny czas spędzał wędrując po australijskim interiorze i Górach Flindersa,gdzie uczestniczył w znakowaniu pierwszych szlaków turystycznych.W tych latach dokonał też jako pierwszy Polak wejścia na Kinabalu(4095 m n.p.m.)najwyższy szczyt Borneo.18 stycznia 1967 roku wrócił wraz z żoną do Polski.W latach 1967–1973 pełnił funkcję społecznego opiekuna sieci znakowanych szlaków Tatr Polskich.Publikował przewodniki turystyczne,a także liczne artykuły naukowe i krajoznawcze,materiały przewodnickie,nowele i opowiadania wspomnieniowe o tematyce górskiej(m.in.w„Wierchach” i wewnętrznych biuletynach Studenckich Kół Przewodnickich).Prowadził działalność szkoleniową w środowiskach przewodników górskich.Pod koniec życia zamieszkał w Wieliczce.Tutaj zmarł 11 lutego 1993 roku i został pochowany na miejscowym cmentarzu.