SJ(ur.30 lipca 1907 w Zbiersku,zm.19 grudnia 1942 pod wzgórzem Pietralewickim koło Słonimia)polski duchowny katolicki,Sługa Boży Kościoła katolickiego,pierwszy polski jezuita odznaczony medalem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata.
Biografia
Syn Władysława i Teresy z domu Gałęcka.Po ukończeniu Gimnazjum im.Asnyka w Kaliszu wstąpił do zakonu jezuitów w Starej Wsi(1924 r.)Święcenia kapłańskie przyjął w czerwcu 1936 r.po czy podjął pracę jako administrator sanktuarium maryjnego w Żyrowicach k.Słonima na Polesiu i kapelan w miejscowym szpitalu,oraz kapłanem w klasztorze sióstr Niepokalanego Poczęcia.Po wybuchu II wojny światowej przeżywał z wiernymi represje ze strony bolszewickiego okupanta,a od 26 czerwca 1941 ze strony Niemców.Według zeznań świadków:nawoływał z ambony do pomocy Żydom,zbierał na ich rzecz wśród parafian pieniądze i kosztowności,organizował dla nich aryjskie papiery.Odnalezione na ulicy osierocone żydowskie dzieci przechowywał na plebanii.Aresztowany 18 grudnia został rozstrzelany następnego dnia.
Według świadków w czasie egzekucji wzniósł okrzyki:
„Niech żyje Chrystus Król,niech żyje Polska.Ojcze,przebacz im,bo nie wiedzą,co czynią!(Łk 23,34)”.
8 marca 2001 izraelski Instytut Jad Waszem w Jerozolimie przyznał mu medal Sprawiedliwy wśród Narodów Świata.
Proces beatyfikacyjny
Jest jednym z 122 Sług Bożych wobec których 17 września 2003 rozpoczął się drugi proces beatyfikacyjny drugiej grupy polskich męczenników z okresu II wojny światowej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz