Syn Platona i Ireny z Glasbergów,ur.30 sierpnia 1906 r.w Nowej Czartorii pow.Żytomierz,zm.14 grudnia 1948 w więzieniu mokotowskim w Warszawie pułkownik.
Okres przedwojenny
Ukończył Politechnikę Warszawską,a następnie Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu.
II wojna światowa
We wrześniu 1939 r.ewakuował fabrykę broni z Warszawy do Brześcia Litewskiego.Udało mu się powrócić do Warszawy,podjął pracę nauczyciela,a po zamknięciu szkoły przez Niemców pracował w PCK.W okresie okupacji niemieckiej należał do AK,wykładał w tajnej podchorążówce,kierował warsztatem produkującym broń.W powstaniu warszawskim walczył na Starówce,skąd kanałami przedostał się do Śródmieścia.
Okres powojenny,więzienie,śmierć
W 1945 r.wstąpił do wojska,został mianowany szefem Departamentu Kwaterunkowo-Budowlanego MON,w stopniu płk.Był jednym z twórców Wojskowego Przedsiębiorstwa Budowlanego.Aresztowany 23 lutego 1948 w czasie podróży służbowej do Wrocławia i oskarżony o systematyczne„sabotowanie działalności Departamentu Kwaterunkowo-Budowlanego MON na odcinku budowlanym ze szkodą dla obronności państwa” i o stworzenie monopolu na dostawy prywatne dla wojska.Został osądzony w tzw.sprawie kwatermistrzowskiej(S.3292)przed NSW w Warszawie razem z Janem Czeredysem,Stefanem Długołęckim,Feliksem Stroińskim i Feliksem Sztompką.3 grudnia 1948 został skazany wraz ze współpodsądnymi na podst.3 §2 Dekr.13.06.1946 karę śmierci.Stracony 14 grudnia 1948.
Upamiętnienie
Dokładne miejsce pochówku jest nieznane.Grób symboliczny znajduje się na Cmentarzu Wojskowym w Kwaterze"na Łączce".
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz