Michał Gamski

Właśc.Samuel Gamm przybrane nazwisko Ajzyk Bober,pseud.Aleksander,Damian,Siergiej,Wersal(ur.19 maja 1905 w Czereji,zm.6 czerwca 1966 w Warszawie)działacz komunistyczny.Syn żydowskiego mechanika Demiana(właśc.Lejby),1916-1920 uczył się w szkole i równocześnie 1916-1918 terminował w zawodzie stolarza.Od 1920 r.służył w sowieckich organach bezpieczeństwa w Borysowie,1921-1922 był uczniem technikum budowlanego w Mińsku.Od 1922 r.w Polsce,był technikiem w zakładach ceramiki budowlanej w Grodnie,jednocześnie działał w KPZB w Grodnie,Wołkowysku i Białymstoku.Był sekretarzem Komitetu Powiatowego(KP)KPZB i sekretarzem oddziału związku zawodowego robotników budowlanych w Wołkowysku.Później instruktor Komitetu Okręgowego(KO)KPZB w Białymstoku i kierownik działu łączności Komitetu Centralnego(KC)KPZB do lutego 1925 r.gdy z powodu poszukiwania go przez polską policję uszedł do ZSRR.Najpierw pracował w Mohylewie,później skończył szkołę partyjną przy KC KPU w Odessie,po czym w I 1928 r.nielegalnie wrócił przez Wolne Miasto Gdańsk do Polski po nazwiskiem Ajzyk Bober.Wkrótce został sekretarzem KO KPZB w Brześciu. 9 X 1928 aresztowany i 1 VIII 1929 skazany na 6 lat więzienia,karę odbywał w Brześciu,Siedlcach,Koronowie,Wiśniczu i Tarnowie,gdzie w więzieniu poznał swoją przyszłą żonę,J.Darnicką.W XI 1934 r.zwolniony,ponownie został instruktorem KC KPZB.W XI 1935 r.w Mołodecznie ponownie aresztowany,skazany na 10 lat więzienia,więziony w Wilejce,Wilnie,Grodnie i Koronowie.We IX 1939 r.wydostał się z więzienia i udał się do Wołkowyska,gdzie pracował przy budowie dróg,później był kierownikiem wydziału w zarządzie gospodarki komunalnej w Ciechanowcu.W VI 1941 r.wraz z żoną ewakuował się do Złatoustu,gdzie był ślusarzem-hydraulikiem i potem zastępcą dyrektora fabryki.Odbył kilkumiesięczne kursy dla oficerów intendentury,w 1942 r.przydzielono go do Białoruskiego Sztabu Partyzanckiego,jednak pozostał w rezerwie z powodu stanu zdrowia.Przyjęty do WKP z zaliczeniem stażu partyjnego od 1922 r.W 1944 r.został naczelnikiem wydziału w Urzędzie Dróg i Mostów przy Radzie Ministrów BSRR,a w 1946 r.dyrektorem kombinatu materiałów budowlanych w Mohylewie(do 1950 r.)później kierownikiem wydziału ekonomicznego Związku Pisarzy ZSRR.W VII 1956 r.wrócił z rodziną do Polski,został przyjęty do PZPR,był inspektorem BHP w Zakładach Ceramiki Budowlanej w Grodzisku Mazowieckim,a od 1961 r.starszym inspektorem w Ministerstwie Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych.Od 1965 r.na rencie dla zasłużonych.Był odznaczony Orderem Sztandaru Pracy II klasy.Pochowany na wojskowych Powązkach.