Leon Schiller

Właściwie Leon Schiller de Schildenfeld(ur.14 marca 1887 w Krakowie,zm.25 marca 1954 w Warszawie)polski reżyser,krytyk i teoretyk teatralny,autor scenariuszy teatralnych i radiowych,kompozytor i pieśniarz pochodzenia austriackiego,poseł na Sejm Ustawodawczy z ramienia PPR,potem PZPR.Zasłynął interpretacjami dramatów Mickiewicza legendarne"Dziady"w Teatrze Polskim w Warszawie 1934 r.wystawiane wcześniej we Lwowie(1932 r.)Wilnie(1933 r.)oraz później w Sofii(1937 r.)
Życiorys
Pochodził z nobilitowanej przez cesarzową Marię Teresę katolickiej rodziny austriackiej,osiadłej w XIX wieku w Polsce.Ukończył Gimnazjum św.Anny w Krakowie.Studiował filozofię i polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz na Sorbonie w Paryżu.Współpracował z teatrami w Warszawie(Teatr Polski,Reduta,Teatr im.W.Bogusławskiego,Teatr Ateneum),Łodzi i Lwowie.Debiutował jako piosenkarz w kabarecie Zielony Balonik w 1906 r.a jako reżyser w 1917 r.w Teatrze Polskim w Warszawie.W latach 1930–1932 był kierownikiem artystycznym i reżyserem dramatu w Teatrze Wielkim, Rozmaitości i Małym we Lwowie.We Lwowie rozwinął swoją koncepcję teatru monumentalnego,która zaowocowała m.in.realizacjami utworów wielkich romantyków("Kordian"1930 r."Dziady"1932 r."Sen srebrny Salomei"1932 r.)W tym czasie wystawił na trzech scenach(w Teatrze Wielkim,w Teatrze Małym w sali Domu Katolickiego na Gródeckiej oraz w Teatrze Rozmaitości przy ul.Rutowskiego)29 premier w dziale dramatu oraz kilkanaście wodewilów i operetek.Związki Schillera ze Lwowem trwały sporadycznie do 1939 r.reżyserował kilka spektakli w czasie dyrektorowania Wilama Horzycy.Od 1933 r.kierownik wydziału reżyserskiego Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej(PIST).W 1935 r.został odznaczony Złotym Wawrzynem Akademickim Polskiej Akademii Literatury za szerzenie zamiłowania do polskiej literatury dramatycznej.Więziony na Pawiaku i w niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau w związku z represjami po zastrzeleniu w marcu 1941 r.Igo Syma.Wykupiony z Auschwitz w maju tego roku przez siostrę,Annę Jackowską,za 12 tysięcy złotych za sprzedane klejnoty.Był oblatem benedyktyńskim.Po II wojnie światowej,w latach 1946–1949,rektor Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Łodzi(PWST).Redaktor naczelny pisma„Teatr”(1947–1949),twórca pisma"Pamiętnik Teatralny"(1952 r.)W 1949 r.Prezydent RP Bolesław Bierut nadał mu Order Sztandaru Pracy I klasy.W 1953 r.został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi.
Twórczość

• artykuły eseje zebrane w tomach
• Teatr ogromny(1961 r.)
• U progu nowego teatru(1978 r.)
• scenariusze widowisk
• Pastorałka(1931 r.)
• Kram z piosenkami(1977 r.)

Główne kierunki twórczości:

• spektakle monumentalne
• Nie-boska komedia(1926 r.)
• Samuel Zborowski(1927 r.)
• Kordian(1930 r.)
• Dziady(1934 r.)
• Zeittheater(przedstawienia o aktualnej problematyce społecznej):
• Opera za trzy grosze(1929 r.)
• Krzyczcie Chiny(1932 r.)
• Kapitan z Koepenick(1932 r.)
• widowiska muzyczne:
• Dawne czasy w piosence,poezji i zwyczajach(1924 r.)
• Bandurka(1925 r.)
• Kulig(1929 r.)