Aleksander Schiele

Ur.27 września 1890 w Warszawie,zm.6 kwietnia 1976 w Konstancinie taternik,alpinista,narciarz,działacz turystyczny,inżynier architekt,brat bliźniak Kazimierza Schielego.Ukończył Politechnikę Wiedeńską w 1917 r.Przez 60 lat(1905–65)uprawiał taternictwo,w młodości dokonując przejścia szeregu nowych dróg.W początkowym okresie działalności towarzyszyli mu zazwyczaj brat oraz przewodnicy:Klemens Bachleda,Wojciech Tylka Suleja czy Jędrzej Marusarz Jarząbek.Później partnerami Schielego byli m.in.Aleksander Znamięcki,Mieczysław Świerz,Roman Kordys,Wanda Jerominówna,Henryk Bednarski,Bronisław Czech,Rafał Malczewski i Robert Jäger.Do jego największych osiągnięć należy pierwsze wejście północno-zachodnią ścianą Żabiego Szczytu Niżniego(1926 r.z Henrykiem Mückenbrunnem).Należał do Sekcji Turystycznej Towarzystwa Tatrzańskiego i jej następcy,Klubu Wysokogórskiego,a także Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego.Na nartach jeździł początkowo w Alpach(od 1910 r.)od 1912 r.także w Karpatach.Miał na koncie wejścia narciarskie na Hoher Sonnblick(3106 m,1913 r.)Großvenediger(3673 m,1914 r.)Marmoladę(3344 m,1939 r.)Od 1912 r.przez niemal 20 lat startował w zawodach narciarskich i zdobył w nich wiele nagród.Działał na rzecz popularyzacji narciarstwa w Sekcji Narciarskiej Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego i w Polskim Związku Narciarskim.Został odznaczony honorowym członkostwem Klubu Wysokogórskiego,Polskiego Związku Alpinizmu,Sekcji Narciarskiej PTT i tytułem honorowego instruktora PZN.Po ukończeniu I wojny światowej służył w Kompanii Wysokogórskiej w Zakopanem.Następnie pracował jako instruktor narciarstwa,architekt,sędzia zawodów narciarskich i członek komisji egzaminacyjnych na instruktorów i sędziów.Był projektantem i budowniczym skoczni narciarskiej w dolinie Jaworzynce(1920 r.)brał udział w budowie murowanego schroniska PTT„Murowaniec”.W dwudziestoleciu międzywojennym pracował także w browarach Haberbusch i Schiele założyciel tej firmy był jego dziadkiem oraz jako dyrektor Zjednoczonych Browarów Warszawskich.W czasie II wojny światowej walczył w Armii Krajowej,był w 1943 r.więziony w Pawiaku.Pracował następnie przy odbudowie Warszawy,a do 1965 r.w dziale inwestycji Zarządu Głównego PTTK.Jest pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie.