Stanisław Rzecki

Stanisław Szreniawa-Rzecki(ur.19 października 1888 w Warszawie,zm.25 kwietnia 1972 tamże)polski rzeźbiarz,malarz,grafik,scenograf.W latach 1903-1908 studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych:malarstwo u Teodora Axentowicza,Juliana Fałata i Stanisława Wyspiańskiego,oraz rzeźbę u Konstantego Laszczki.W roku 1904 współuczestniczył w wydaniu zbioru litografii„Teki Melpomeny”poświęconej aktorom teatrów krakowskich,tworzył też ilustracje do czasopisma Liberum Veto.Od roku 1905 w czynny kabarecie"Zielony Balonik",potem w warszawskim kabarecie„Momus”.W 1909 r.wyjechał do Paryża aby kontynuować naukę.Powrócił w 1914 r.przed wybuchem I wojny światowej,aresztowany jako dezerter z armii carskiej w Kownie został osadzony w jednym z fortów został skazany na karę śmierci,którą zamieniono mu na zesłanie.Uciekł z transportu i po wielu perypetiach wrócił do Warszawy,wstąpił do założonego przez Tadeusza Pruszkowskiego ugrupowania"Młoda Sztuka".5 sierpnia 1915 całe ugrupowanie zgłosiło akces do Legionów Polskich,został zaszeregowany do plutonu kawalerii sztabowej przy Komendzie Legionów.Od stycznia do czerwca 1917 r.służył w 2 szwadronie 2 Pułku Ułanów,w październiku 1917 r.wstąpił jako chorąży do Polskiej Siły Zbrojnej i służył tam do listopada 1918 r.Podczas wojny polsko-bolszewickiej walczył w 2 pułku szwoleżerów.W 1921 r.odznaczony Krzyżem Walecznych.W międzyczasie od 1919 r.był członkiem"Reduty"Juliusza Osterwy,współpracował też z z Arnoldem Szyfmanem jako scenograf.W 1922 r.przeszedł do rezerwy,był członkiem-założycielem Stowarzyszenia Artystów Plastyków"Rytm".Od 1924 r.przez rok zajmował się projektami okładek czasopisma Pani.W 1925 r.był komisarzem wystawy we Florencji,wystawiał również w Helsinkach i Wiedniu.W roku 1926 wspólnie z Wacławem Borowskim i Stanisławem Czajkowskim był założycielem Instytutu Sztuk Plastycznych.W roku 1928 uczestniczył w akcji tworzenia polichromii kamienic na Rynku Starego Miasta w Warszawie(kamienice Anszultowska i pod Bazyliszkiem),dwa lata później postanowił poświęcić się wyłącznie rzeźbiarstwu.W 1936 r.zainicjował organizację wystawy"Marszałek Piłsudski w rzeźbie",która miała miejsce w Muzeum Narodowym.Okres II wojny światowej przeżył w Warszawie.Po Powstaniu warszawskim znalazł się w Krakowie,gdzie w 1945 r.był w grupie reaktywującej Związek Polskich Artystów Plastyków.Przez krótki czas przebywał we Wrocławiu,gdzie był profesorem w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Pięknych.Po powrocie do Krakowa wykładał na Akademii Sztuk Pięknych.Początkowo był wiceprezesem tego związku,a następnie kierownikiem sekcji rzeźbiarskiej.W roku 1959 powrócił do Warszawy i kontynuował prace rzeźbiarskie.Spoczywa na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach(17B-6-17).