Gazeta Robotnicza

Została powołana do życia w Berlinie 3 stycznia 1891 r.przez polskich socjalistów działających w socjaldemokracji niemieckiej(SPD).Ukazywała się z podtytułem"Organ partii socjalno-demokratycznej",zaś od 7 lutego 1891 r.jako"Organ socjalistów polskich".Jako redaktor sygnowany był Władysław Kurowski,a po jego śmierci od lipca 1892 r.Franciszek Morawski.Gazetę redagowali również Ignacy Daszyński i Stanisław Przybyszewski.Od września 1893 r.zmieniono podtytuł na"Organ Polskiej Partii Socjalistycznej".Od 1901 r.gazeta została przeniesiona do Katowic i wychodziła z podtytułem"Pismo poświęcone sprawom polskim ludu pracującego w zaborze pruskim.Organ Polskiej Partii Socjalistycznej".W 1907 r.pismo miała 800 prenumeratorów na Śląsku.W 1910 r.nakład wynosił 6000 egzemplarzy,w tym 3000 prenumeratorów.W dwudziestoleciu międzywojennym organ Okręgowego Komitetu PPS Górnego Śląska i Zagłębia Dąbrowskiego(w 1928 r.redaktorem naczelnym"GR"został Henryk Sławik),wychodziła także po wojnie.Tytuł"Gazeta Robotnicza"nosił także lokalny dziennik wydawany od 16 grudnia 1948 na Dolnym Śląsku.Powstał z połączenia organu wojewódzkiego PPR"Trybuna Dolnośląska"z"Wrocławskim Kurierem Ilustrowanym"wydawanym przez PPS.W okresie PRL był to organ Komitetu Wojewódzkiego PZPR we Wrocławiu.Gazeta była organizatorem wyścigu kolarskiego Szlakiem Grodów Piastowskich.W III RP po prywatyzacji przekształcił się w Robotniczą Gazetę Wrocławską,następnie w Gazetę Wrocławską,która w 2004 roku została połączona ze Słowem Polskim w jeden dziennik Słowo Polskie Gazeta Wrocławska.