Symforian Ducki

Symforian Feliks Ducki OFMCap.(ur.10 maja 1888 w Warszawie,zm.11 kwietnia 1942 w Auschwitz)polski katolicki brat zakonny,kapucyn,błogosławiony Kościoła katolickiego.
Życiorys

• 10 maja 1888 urodził się w rodzinie rzemieślniczej.Syn Juliana(z zawodu ślusarz) i Marianny z domu Lenardt,zamieszkujących w kamienicy przy ul.Solec 38
• 27 maja 1888 chrzest w kościele św.Trójcy.Otrzymuje imię Feliks.Rodzicami chrzestnymi zostali Tomasz Grzybikowski(lakiernik) i Ludwika Rokicka.Świadkiem był Andrzej Kapczycki(kowal)
• 1908 r.po raz pierwszy spotyka Kapucynów,którzy tymczasowo osiedlili się na Powiślu.Jednak z powodu rozkazu władz musieli oni ponownie opuścić Warszawę
• 1918 r.Kapucyni odzyskują klasztor przy ul.Miodowej,skasowany przez władze carskie w 1864 roku
• 3 stycznia 1918 Feliks Ducki wstępuje do wspólnoty.Nazywa siebie:„długoletnim kandydatem do zakonu”.Zajmuje się pomocą w organizacji odzyskanego klasztoru
• Czerwiec 1918 r.otrzymuje habit probanta i imię zakonne Antonii
• 19 maja 1920 rozpoczyna nowicjat w Nowym Mieście nad Pilicą.Z nieznanych przyczyn otrzymuje nowe imię zakonne:Symforian
• 20 maja 1921 składa profesję czasową na ręce br.Fidelisa Kalinowskiego.Powraca do Warszawy
• 23 stycznia 1923 zostaje przeniesiony do klasztoru w Łomży
• 27 maja 1924 przeniesiony do Warszawy.Odroczenie złożenia ślubów wieczystych z powodu„braku ducha zakonnego”
• 22 maja 1925 składa śluby wieczyste.Pracuje,jako Kwestarz na rzecz klasztoru w Warszawie i Małego Seminarium św.Fidelisa w Łomży,kucharz,opiekun chorego br.Idziego Stępnia,oraz Socjusz prowincjała br.Daniela Huijsmansa i br.Archanioła Brzezińskiego
• 1932 r.przeniesiony do odzyskanego klasztoru w Zakroczymiu
• Październik 1933 r.ponownie skierowany do Warszawy
• 27 czerwca 1941 aresztowany wraz z braćmi klasztoru warszawskiego przez Gestapo i osadzony na Pawiaku
• 3 września 1941 przewieziony do niemieckiego obozu koncentracyjnego w Auschwitz.Otrzymuje numer obozowy 20364.Pracuje w kopalni żwiru i przy wyrobie materiałów budowlanych
• Marzec 1942 r.przeniesiony do obozu koncentracyjnego w Brzezince
• 11 kwietnia 1942 śmierć męczeńska

Opis męczeństwa
Czesław Ostańkowicz,świadek męczeńskiej śmierci Symforiana,wspomina:„Willi(blokowy) i SS-mani bili brawo.Na ten znak reszta ruszyła z zapałem do roboty.Kije grzechotały w zdwojonym tempie.Blok wył,skowyczał i skamlał jak katowany pies.(…)Nagle tuż przed„Matrosem”stanął wielki kościsty o.Symforian:W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego!Oprawcę zatrzymał szeroki majestatyczny ruch ręki,czyniący znak krzyża.Chłop oczy wytrzeszczył i cofnął się w głąb sali.SS-mani wyszarpnęli pistolety.Zgraja morderców zbiła się w gromadę strwożoną i zdumioną zarazem.Symforian umilkł na chwilę,a potem robiąc znak krzyża nad całym blokiem,rzekł do nas(…):Wszystkim konającym,wszystkim wam,którzy okażecie skruchę i żal za grzechy,w imię Boga Wszechmogącego udzielam rozgrzeszenia.Bij go!wrzasnął Willi.Nie ruszył się nikt.Przed krzyżem cofnęli się oprawcy i herszty w niemieckich mundurach.W oczach blokowego wściekłość,strach,szaleństwo.Nieprzytomny rzucił się w przód i okrwawionym kijem trzasnął w siwą głowę.Symforian padł na kolana.Wstał.Zachwiał się i ostatnim wysiłkiem przeżegnał gromadę zbirów.Może nie wiedział już kogo żegna krzyżem Chrystusowym,a może wierny jego nauce,udzielał im swojego przebaczenia.Mówił coś,czegoś my najbliżej niego stojący już nie rozumieli i ze słowami tymi upadł na skos,zagradzając mordercom drogę do naszej buksy”.Po śmierci Symforiana oprawcy skończyli zabijanie więźniów i wyszli z bloku.Przez kilka następnych dni panował względny spokój.Część więźniów z bloku Symforiana wróciła do pracy.„Przed opuszczeniem bloku rzuciliśmy na wagonik ciało o.Symforiana.Ubrany był w mundur radziecki,w którym przyszedł na blok.Nikt mu tego ubrania nie zabrał.Nieśli go trzej z ocalałych:Staszek,Ziółkowski i ja”.
Proces beatyfikacyjny

• 26 stycznia 1992 otwarcie we Włocławku procesu beatyfikacyjnego pod tytułem Vladislavien et Aliarum.Canonizationis.Nonaginta Duorum Sociorum Episcoporum,Sacerdotum,Religiosorum et Virorum Laicorum in odium fidei,uti fertur,interfectorum.Proces rogacyjny Symforiana prowadzony w archidiecezji warszawskiej
• 26 stycznia 1994 koniec etapu diecezjalnego
• Marzec 1994 r.przekazanie dokumentacji do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych
• 16 lutego 1999 Kongres Kardynałów i Biskupów przy Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych potwierdza męczeństwo Symforiana i innych sług Bożych
• 26 marca 1999 ogłoszenie dekretu o męczeństwie
• 13 czerwca 1999 uroczysta beatyfikacja 108 męczenników dokonana przez Jana Pawła II na placu Piłsudskiego w Warszawie