wtorek, 8 grudnia 2015

Władysław Belina-Prażmowski

Władysław Zygmunt Belina-Prażmowski(ur.3 maja 1888 w Ruszkowcu pod Opatowem,zm.13 października 1938 w Wenecji)pułkownik kawalerii Wojska Polskiego,kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Ukończył gimnazjum w Radomiu,następnie w Warszawie,gdzie zdał maturę w 1908 r.Od tego roku studiował na Politechnice Lwowskiej,po czym w 1912 r.przeniósł się na Akademię Górniczą w Loeben.Od 1909 r.był członkiem Związku Walki Czynnej,uzyskując stopień oficerski chorążego oraz należał do Związku Strzeleckiego.W 1911 roku awansował na porucznika.Tworzył oddziały związku podczas pobytu we Francji,Belgii i Szwajcarii.W 1913 r.został zastępcą komendanta okręgu krakowskiego ZWC,a w 1914 r.objął dowództwo szkolnej kompanii wakacyjnej.2 sierpnia 1914 objął dowództwo siedmioosobowego patrolu,który w nocy dnia następnego wkroczył do zaboru rosyjskiego.Ten sam patrol,już w mundurach,konno i uzbrojony,ponownie przeszedł 6 sierpnia kordon graniczny i stoczył bezkrwawą potyczkę z rosyjskimi policjantami stając się tym samym pierwszym oddziałem kawalerii legionowej(tzw.„siódemka Beliny”).13 sierpnia stworzył pierwszy szwadron kawalerii w sile 140 ludzi.Awansował na rotmistrza w maju 1915 r.W latach 1914-1917 oficer Legionów Polskich,organizator i dowódca 1 Pułku Ułanów Legionów Polskich,tzw.„beliniaków”.Na jego czele przeszedł cały szlak bojowy Legionów.W styczniu 1917 r.mianowany majorem,a w grudniu 1918 r.awansował na podpułkownika.Po zakończeniu I wojny światowej w armii polskiej.Był organizatorem i dowódcą 1 Brygady Kawalerii,na której czele stoczył wiele bitew na wojnie z Ukraińcami i bolszewikami.Sławny ze zdobycia Wilna w kwietniu 1919 r.Dowodził grupą kawalerii w 1920 r.7 maja 1919 roku został awansowany na pułkownika z dniem 1 maja 1919 roku.Później został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 8 lokatą w korpusie oficerów rezerwowych jazdy.W rezerwie został przydzielony do 1 Pułku Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego w Warszawie.W 1934 roku figurował na liście starszeństwa oficerów rezerwy kawalerii z 1 lokatą.Pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto i był reklamowany na 12 miesięcy.W 1929 roku zamieszkał w Krakowie,był tutaj prezesem Oddziału Krakowskiego Związku Legionistów.W latach 1931-1933,po wystąpieniu z wojska,pełnił funkcję Prezydenta Miasta Krakowa,a w latach 1933-1937 wojewody lwowskiego.Po powrocie do Krakowa w 1937 r.został dyrektorem generalnym Jaworznickich Komunalnych Kopalń Węgla SA.W lutym 1936 r.został wybrany prezesem Koła Beliniaków.W 1936 r.został członkiem Komitetu Głównego Zjazdu Ziem Górskich zorganizowanego w sierpniu 1936 r.w Sanoku.W 1937 r.przeszedł na emeryturę ze względu na pogarszający się stan zdrowia.Władysław Belina-Prażmowski zmarł 13 października 1938 na atak serca w Wenecji,gdzie odbywał kurację zdrowotną.Uroczystości pogrzebowe w Krakowie stały się wielką manifestacją patriotyczną porównywalną w swych rozmiarach do tych po śmierci Marszałka Piłsudskiego.Został pochowany 20 października 1938 na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie,w kwaterze 69.Był żonaty.Jego syn ppor.Zbigniew Belina-Prażmowski(1914-1937),prymus Szkoły Kawaleryjskiej w Grudziądzu z 1936 r.zginął tragicznie w wyniku nieumyślnego postrzelenia się z broni palnej.Pozostała po nim pamięć o bohaterskich i pełnych ułańskich fantazji walkach o niepodległość w latach 1914-1920,sława twórcy odrodzonej kawalerii i urosła jeszcze za życia legenda.W Krakowie znajduje się aleja jego imienia.
Ordery i odznaczenia

  • Krzyż Złoty Orderu Wojennego Virtuti Militari
  • Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari(1922 r.)
  • Wielka Wstęga Orderu Odrodzenia Polski pośmiertnie(19 października 1938,„za wybitne zasługi w walkach o Niepodległość i w pracy dla Państwa”)
  • Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski(11 listopada 1935,„za wybitne zasługi na polu administracji państwowej”)
  • Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski(1928 r.)
  • Krzyż Niepodległości z Mieczami
  • Krzyż Walecznych pięciokrotnie(po raz pierwszy 1921 r.)
  • Złoty Krzyż Zasługi
  • Znak oficerski„Parasol”
  • Odznaka„Za wierną służbę”
  • Krzyż Komandorski Orderu Korony Włoch(Zjednoczone Królestwo Włoch)
  • Krzyż Komandorski Orderu Białego Lwa(Czechosłowacja,1933 r.)
  • Order Krzyża Orła II klasy(Estonia,1935 r.)

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz