Kazimierz Porębski

Ur.15 listopada 1872 w Wilnie,zm.20 stycznia 1933 w Warszawie polski wojskowy,wiceadmirał i morski oficer pokładowy okrętów nawodnych,dowódca Marynarki Wojennej w latach 1919-1925.Służąc w Imperatorskiej Marynarce Wojennej Rosji uzyskał stopień kontradmirała,był dowódcą krążownika"Admirał Makarow",pancernika"Impieratrica Marija" i brygady pancerników Floty Czarnomorskiej.Brał udział w wojnie rosyjsko-japońskiej,I wojnie światowej i wojnie polsko-bolszewickiej.

Rosyjska Marynarka Wojenna
Kazimierz Włodzimierz Porębski urodził się 15 listopada 1872 w Wilnie.Był synem Adolfa i Marii z Krejbichów.W 1889 r.ukończył gimnazjum w Wilnie i wstąpił do Morskiego Korpusu Kadetów w Sankt Petersburgu.Po zakończeniu nauki w 1892 r.został oficerem rosyjskiej Marynarki Wojennej.W latach 1895-1896 był słuchaczem Oficerskiej Szkoły Min i Torped w Kronsztadzie.Po ukończeniu szkoły oficerskiej pływał na okrętach różnych klas,głównie na Oceanie Arktycznym,Morzu Ochockim i Morzu Japońskim.Od 1895 do 1897 r.służył na krążowniku"Dmitrij Donskoj".W 1900 r.został przydzielony na krążownik"Pamiat´Azowa",a po wyokrętowaniu w 1902 r.skierowany do stoczniowej komisji nadzoru budowy krążownika"Nowik"w Stoczni Schichaua w Gdańsku.Po wejściu okrętu do służby był na nim starszym oficerem i brał na nim udział w wojnie rosyjsko-japońskiej,walczył pod Port Arturem w 1905 r.w stopniu komandora.Odznaczył się w bitwie na Morzu Żółtym,zdecydowanie opowiadając się za samotnym przedzieraniem się okrętu do Władywostoku.Za udział w bitwie otrzymał m.in.od cara złotą szablę za dzielność(ros."za chrabrost'").W latach 1905-1909 dowodził torpedowcem"Triewożnyj",a następnie został dowódcą krążownika"Admirał Makarow".Od 1910 do 1913 r.pływał na Morzu Bałtyckim i Morzu Północnym jako dowódca stawiacza min"Jenisej".W 1913 r.został na krótko szefem sztabu w dowództwie portów Morza Czarnego,po czym wyznaczono go dowódcą nowego pancernika"Impieratrica Marija",na którym służył na początku I wojny światowej.W 1916 r.był dowódcą brygady pancerników Floty Czarnomorskiej,a na początku 1917 r.naczelnikiem Ufortyfikowanego Rejonu"Kotka"w Zatoce Fińskiej,dowódcą obrony Zatoki.Następnie został szefem Wydziału Morskiego na Froncie Północno-Zachodnim.Po rewolucji 1917 r.działał w polskich organizacjach wojskowych w Petersburgu.W połowie 1918 r.został zwolniony ze służby w rosyjskiej Marynarce Wojennej.

Awansował kolejno na stopnie oficerskie:

miczmana 1892 r. lejtnanta 1897 r. starszego lejtnanta  kapitana II rangi 1906 r.(odpowiednik:komandor porucznik)  kapitana I rangi 1913 r.(odpowiednik:komandor) kontradmirała 1916 r.

Polska Marynarka Wojenna

Od listopada 1918 przybył do Warszawy,gdzie założył Stowarzyszenie Pracowników na Polu Rozwoju Żeglugi„Bandera Polska”.Przejmował od Niemców urządzenia techniczne na Wiśle.Na początku 1919 r.został powołany w skład Rady Wojskowej oraz wyznaczony szefem Sekcji Marynarki(od połowy 1919 r.Departament dla Spraw Morskich)w Ministerstwie Spraw Wojskowych.W 1920 r.towarzyszył gen.bryg.Józefowi Hallerowi podczas Zaślubin Polski z morzem.W czasie wojny polsko-bolszewickiej dowodził odcinkiem"Zegrze-Dębe"oraz kierował żeglugą wojenną na Wiśle.Na początku 1922 r.został wyznaczony na stanowisko szefa Kierownictwa Marynarki Wojennej,utworzonego w miejsce Departamentu dla Spraw Morskich.3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu wiceadmirała ze starszeństwem z 1 czerwca 1919.W 1920 r.zainicjował utworzenie polskiej Marynarki Handlowej oraz Szkoły Morskiej.Był autorem programu rozbudowy floty wojennej,wspierał budowę portu w Gdyni oraz spowodował utworzenie Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej i lotnictwa morskiego w Tczewie.W 1921 r.pełnił funkcję przewodniczącego Komisji ds.Żeglugi Morskiej.Był prezesem Ligi Morskiej i Rzecznej oraz współzałożycielem Yacht Klubu Polskiego.19 maja 1925 Prezydent RP,Stanisław Wojciechowski zwolnił go ze stanowiska szefa Kierownictwa Marynarki Wojennej,a Minister Spraw Wojskowych,gen.dyw.Władysław Sikorski przeniósł w stan nieczynny.Pretekstem do zwolnienia admirała z zajmowanego stanowiska była tzw.„afera minowa”.W 1926 r.wszczęto przeciwko niemu postępowanie karne.Z dniem 30 kwietnia 1927 został przeniesiony w stan spoczynku.W 1928 r.Wojskowy Sąd Okręgowy nr 1 umorzył postępowanie wszczęte w 1926 r.przez Prokuraturę Wojskową.Zmarł po długiej chorobie 20 stycznia 1933 w Warszawie.Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.W 1993 r.w Gdyni odsłonięto jego pomnik,a od 1994 r.imieniem"Wiceadmirała Kazimierza Porębskiego"wyróżniona jest 8 Flotylla Obrony Wybrzeża.Imię to nosi Zespół Szkół nr 11 w Gdyni,a także jedna z ulic w Gdyni oraz w Gdańsku.
Był awansowany kolejno na stopnie oficerskie:

• generała podporucznika marynarki 1918 r.
• generała porucznika marynarki 30 stycznia 1921 zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w Korpusie Morskim
• wiceadmirała 3 maja 1922 zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 19 lokatą w korpusie generałów

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski(2 maja 1923)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Walecznych
• Order św.Jerzego IV klasy(Imperium Rosyjskie)
• Order św.Włodzimierza III klasy z mieczami(Imperium Rosyjskie)
• Order św.Włodzimierza IV klasy z kokardą(Imperium Rosyjskie)
• Order św.Anny II klasy(Imperium Rosyjskie)
• Order św.Anny III klasy z mieczami(Imperium Rosyjskie)
• Order św.Stanisława II klasy z mieczami(Imperium Rosyjskie)
• Order św.Stanisława III klasy(Imperium Rosyjskie)
• Złota szabla„Za Waleczność”(Imperium Rosyjskie)
• Order Orła Czerwonego IV klasy(Królestwo Prus)
• Order Krzyża Wolności II klasy(Estonia)
• Krzyż Wielki Orderu Gwiazdy(Rumunia)
• Wielki Oficer Orderu Sławy(Tunezja)
• Komandor Orderu Korony Włoch(Włochy)
• Komandor Orderu śś.Maurycego i Łazarza(Włochy)
• Oficer Orderu Legii Honorowej(Francja)
• Srebrny Medal„Za Akcję Ratunkową w Mesynnie”