Aleksander Karnicki

Ur.30 stycznia 1869 w Łowiczu,zm.12 listopada 1942 w Kutnie generał lejtnant Armii Imperium Rosyjskiego,generał dywizji Wojska Polskiego.

Biografia
Od 1890 r.oficer rosyjskiej kawalerii,wychowanek Szkoły Kawalerii w Twerze.Uczestniczył w tłumieniu powstania bokserów w Chinach(1900-1901) i w wojnie rosyjsko-japońskiej(1904-1905).Podczas I wojny światowej był dowódcą 2 Za amurskiego Pułku Konnego,następnie brygady i dywizji jazdy na froncie niemieckim.26 marca 1916 awansował na generała majora ze starszeństwem z 28 kwietnia 1915.Od 10 lutego do 12 czerwca 1918 był zastępcą dowódcy I Korpusu Polskiego w Rosji gen.Józefa Dowbor-Muśnickiego.27 stycznia 1919 przyjęty został do Wojska Polskiego,„z zatwierdzeniem posiadanego stopnia generała porucznika,jako warunkowego,do czasu ułożenia przez komisję weryfikacyjną ogólnej listy starszeństwa oficerów WP i mianowany inspektorem kawalerii Wojska Polskiego”.Potem na froncie bolszewickim był dowódcą Frontu Wołyńskiego(marzec-czerwiec 1919 r.)W okresie lipiec 1919–kwiecień 1920 r.był szefem Misji Wojskowej przy kwaterze dowódcy Białych Sił Zbrojnych Południa Rosji gen.Antona Denikina w Taganrogu,z zadaniem nawiązania współpracy i uzgodnienia działań przeciw bolszewikom.Misja zakończyła się fiaskiem,ponieważ przywódcy Rosji nie zamierzali tolerować wolnej Polski.W kwietniu 1920 r.powrócił do kraju,a w maju objął dowództwo Dywizji Jazdy na Ukrainie.1 maja 1920 zatwierdzony został w stopniu generała podporucznika z dniem 1 kwietnia tego roku.4 czerwca 1920 Minister Spraw Wojskowych,gen.por.Józef Leśniewski zezwolił mu korzystać z tytułu generała porucznika.W lipcu i sierpniu 1920 r.dowodził VIII Brygady Jazdy i Grupą Jazdy przy 5 Armii.Odznaczył się w bojach z 1 Armią Konną Budionnego.Na skutek intryg gen.Eugeniusza de Henning-Michaelisa,od kwietnia 1921 r.w stanie spoczynku.26 października 1923 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu rzeczywistego generała dywizji ze starszeństwem z 1 czerwca 1919,w korpusie generałów.Na emeryturze osiadł w Bydgoszczy przy ulicy Cieszkowskiego 11(od czerwca 1921 r.)W 1939 r.został wysiedlony przez Niemców do Kutna.Ciężko chorował.W 1964 r.prochy przewieziono do Bydgoszczy,gdzie spoczęły na cmentarzu przy ul.Kcyńskiej.Starszy syn generała podporucznik pilot-obserwator Jerzy Karnicki z 1 Pułku Lotniczego zginął 23 października 1930 w katastrofie lotniczej na warszawskiej Woli,kiedy to pilotowany przez niego samolot Breguet XIX spadł na halę fabryki„Parowóz”.Drugi syn komandor porucznik Borys Karnicki w czasie II wojny światowej był między innymi dowódcą okrętu podwodnego ORP„Sokół”.
Ordery i Odznaczenia

• Order Wojenny św.Jerzego III klasy(15.06.1917,Imperium Rosyjskie)
• Order Wojenny św.Jerzego IV klasy(30.12.1915,Imperium Rosyjskie)
• Order św.Włodzimierza III klasy(1913 r.Imperium Rosyjskie)
• Order Podwójnego Smoka III klasy 2 stopnia(1913 r.Cesarstwo Chin)
• Order Wschodzącego Słońca III klasy(1912 r.Cesarstwo Japonii)
• Order św.Anny IV klasy(1905 r.Imperium Rosyjskie)
• Order św.Anny II klasy z Mieczami(1904 r.Imperium Rosyjskie)
• Order Korony III klasy z Mieczami(1903 r.Cesarstwo Niemieckie)
• Order św.Stanisława II klasy z Mieczami(1902 r.Imperium Rosyjskie)
• Order św.Włodzimierza IV klasy z Mieczami i Kokardą(1901 r.Imperium Rosyjskie)
• Order św.Anny III klasy z Mieczami i Kokardą(1901 r.Imperium Rosyjskie)
• Order św.Stanisława III klasy z Mieczami i Kokardą(1901 r.Imperium Rosyjskie)