Palmiarnia Poznańska

Dydaktyczno-wystawowa placówka botaniczna znajdująca się w poznańskim Parku Wilsona.Na powierzchni 4600 m²(46000 m³)w 12 pawilonach(część jest niedostępna dla publiczności rozmnaża się w nich rośliny)prezentowanych jest około 1100 gatunków roślin,a w akwarium 170 gatunków ryb oraz około 50 gatunków roślin wodnych.Palmiarnia Poznańska jest największą w kraju i jedną z największych w Europie.

Historia

Palmiarnia powstała w 1911 r.na terenie ówczesnego Ogrodu Botanicznego(dziś Park Wilsona w Poznaniu)jako budynek murowany,o dużych powierzchniach przeszklonych i powierzchni 534 m².W związku z dużym przyrostem eksponatów w 1924 r.dodano system połączonych szklarni,w 1922 r.pierwsze wystawowe akwarium w kraju a w 1929 r.na dzień przed otwarciem Powszechnej Wystawy Krajowej oddano nowy powiększony budynek,którego powierzchnia wynosiła 1694 m²,autorstwa architekta Stefana Cybichowskiego.W siedmiu pawilonach oprócz roślin prezentowano również ryby,owady i gady.Podczas II wojny światowej wybuch bomby lotniczej podczas alianckiego nalotu w 1941 roku spowodował,że w szklarni wypadły szyby i podczas zimy 1941/1942 wiele eksponatów zginęło.Połamaniu uległy drzewa i krzewy,a 30% najcenniejszych gatunków roślin poważnie ucierpiało(całkowitej zagładzie uległa kaktusiarnia i dział roślin tropikalnych).Podczas walk w 1945 r.palmiarnia została zniszczona w 90%,jednak już w tym samym roku przystąpiono do odbudowy.Dzięki uratowaniu części zbiorów,a także roślinom zwiezionym z terenu całego kraju już w 20 kwietnia 1946 otwarto niemal wszystkie pawilony(dział roślinności pustynnej i wodnej otwarto w 1947 r.)Najpierw oszklono główny segment budynku i tu przeniesiono wszystkie ocalałe rośliny.Palmiarnia otrzymała też liczne dary z innych instytucji i miejscowości,m.in.kolekcję agaw przekazał Uniwersytet Poznański,a mieszkańcy Sulechowa wysłali palmy,draceny,laury i sagowce.W 1961 roku Międzynarodowe Targi Poznańskie przekazały palmiarni swoją szklarnię,dzięki której,po połączeniu z istniejącym kompleksem powierzchnia obiektu wzrosła do 2528 m².Rdzewiejąca i gnijąca wskutek upływu czasu konstrukcja została zamknięta dla zwiedzających 11 kwietnia 1978,lecz nadal utrzymywano bogatą kolekcję w celach naukowych.W 1982 r.podjęto decyzję,a 9 czerwca 1983 wmurowano kamień węgielny pod nową palmiarnię.W celu ochrony istniejących zbiorów przebudowę wykonywano metodą obudowy,czyli wokół istniejących pawilonów wznoszono nowe,o konstrukcji aluminiowej,a gdy wyposażono je już we wszystkie niezbędne urządzenia stary pawilon rozbierano,chroniąc tym samym rośliny przed działaniem niekorzystnych czynników z zewnątrz.W 1989 r.rozpoczęto montaż stalowej konstrukcji pawilonu akwariowego.Palmiarnia Poznańska ponownie otworzyła swoje podwoje dla zwiedzających 1 października 1992 roku.