Andrzej Pytlakowski

Ur.2 lipca 1919 w Zamościu,zm.15 listopada 2010 w Warszawie czołowy polski szachista okresu powojennego,dziennikarz,taternik,brat pisarza Jerzego Pytlakowskiego.

Biografia
Szkołę powszechną ukończył we Lwowie,w latach 1929-1937 był uczniem Gimnazjum i Liceum im.Stefana Batorego w Warszawie.Od 1937 r.studiował na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej,w roku akademickim 1938/1939 należał tam do założyciel Bratniaka o orientacji lewicowej.Po wybuchu II wojny światowej przedostał się do Lwowa,krótko studiował na tamtejszej Politechnice,następnie pracował w wytwórni radioodbiorników.W 1942 r.powrócił do Warszawy,pracował w Państwowych Zakładach Radio i Teletechnicznych.W 1943 r.został członkiem Gwardii Ludowej,używał pseudonimu"Adam".W sierpniu 1944 r.wydostał się z Warszawy,pracował następnie jako nauczyciel we wsi Polany.Na początku 1945 r.został funkcjonariuszem UB,był krótko kierownikiem sekcji w Miejskim Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego w Radomiu,następnie zastępcą naczelnika Wydziału IV Departamentu I MBP,odszedł ze służby na własną prośbę w październiku 1945 r.(w stopniu kapitana) i kontynuował przerwane przez wojnę studia,tym razem w Łodzi.Po ukończeniu studiów,wstąpił w 1947 r.do wojska,w kolejnych latach pracował jako dziennikarz szachowy oraz w Instytucie Maszyn Matematycznych.
Kariera sportowa
Pierwsze starty w turniejach odnotował jeszcze przed II wojną światową,m.in.startując w roku 1938 w mistrzostwach Warszawskiego Towarzystwa Zwolenników Gry Szachowej.Na przełomie 1943/1944 zwyciężył w konspiracyjnych mistrzostwach Warszawy(według niektórych źródeł zajął miejsce I-III).W 1946 r.został wicemistrzem Łodzi.W latach 1946–1956 sześciokrotnie brał udział w finałowych turniejach o tytuł mistrza Polski,największy sukces odnosząc w roku 1955 we Wrocławiu,gdzie zajął III miejsce i zdobył brązowy medal.W 1950 r.sięgnął z drużyną Łodzi po drużynowe mistrzostwo Polski,sukces ten powtórzył w 1956 r.z drużyną Wojska Polskiego,w 1954 r.zdobył z drużyną WP drużynowe wicemistrzostwo Polski.Po likwidacji przez władze komunistyczne związków sportowych,w tym Polskiego Związku Szachowego,został w 1951 r.wiceprezesem Sekcji Szachów GKKF ds.szkoleniowych.Kilkakrotnie startował w międzynarodowych turniejach,osiągając cenne zwycięstwa w pojedynczych partiach,m.in.w latach 1947 w Warszawie(w turnieju tym pokonał m.in.Bogdana Śliwę),1950 w Szczawnie-Zdroju(zwycięstwa z Paulem Keresem oraz Jefimem Gellerem,w turnieju zajął jednak XV-XVI miejsce na dwudziestu uczestników),1951 w Mariańskich Łaźniach(wygrana z Pálem Benkő)oraz 1952 w Międzyzdrojach.W roku 1952 reprezentował Polskę na szachowej olimpiadzie w Helsinkach.Polityczne uwarunkowania sprawiły,że został wybrany do gry na II szachownicy(znacznie powyżej jego rzeczywistej siły gry,a w konsekwencji występ miał nieudany(uzyskał ½ pkt w 7 partiach).W roku 1955 wystąpił w Łodzi w meczu przeciwko ZSRR,w którym uzyskał 1 pkt w 2 partiach(pokonał Siemiona Furmana).W latach 1951–1957 pięciokrotnie zdobył tytuł mistrza Wojska Polskiego,w barwach Legionu Warszawa był także drużynowym mistrzem Polski w 1961,1963,1964 i 1972 r.wicemistrzem w 1968 r.brązowym medalistą w 1966 r.Zajmował się także dziennikarstwem szachowym(był m.in.wieloletnim współpracownikiem miesięcznika Szachy,prowadził kąciki szachowe w Żołnierzu Wolności i tygodniku Świat).Andrzej Pytlakowski był również taternikiem i uczestnikiem wielu wypraw w Himalaje i Hindukusz,wspinaczkę uprawiał ponad 50 lat.Za swoje osiągnięcia wyróżniony został Honorowym Członkostwem Stołecznego Klubu Tatrzańskiego przy Oddziale Żoliborskim PTTK w Warszawie.Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.