Ludwik Iwaszko

Ludwik Antoni Iwaszko(ur.24 marca 1894 we Lwowie,zm.22 czerwca 1975 w Warszawie)podpułkownik Wojska Polskiego zasłużony dla miasta Krakowa.Syn Emila Iwaszko,miał dwie siostry Bronisławę i Marię oraz trzech braci Stanisława,Józefa i Władysława.Synem Stanisława jest Jan Iwaszko emerytowany pułkownik Wojska Polskiego.Po złożeniu egzaminu dojrzałości w gimnazjum w Stryju wyjechał do Krakowa,gdzie rozpoczął studia na Wydziale Prawa na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz równolegle studia na Akademii Handlowej.W lipcu 1914 r.po wybuchu I wojny światowej wskutek mobilizacji został wcielony do armii austriackiej i walczył na froncie francusko-włoskim i rosyjskim,gdzie został ranny i wzięty do niewoli.Po ucieczce powrócił do armii austriackiej,gdzie awansował na porucznika artylerii.W dniu 31 października był jednym z organizatorów rozbrajania w Krakowie żołnierzy austriackich,sam również uczestniczył rozbrojeniu krakowskiego odwachu.Dwa dni później został dowódcą pociągu pancernego,którym wyruszył walczyć w obronie Lwowa.Za waleczność otrzymał Krzyż Obrony Lwowa.W 1920 r.walczył w wojnie polsko-bolszewickiej,w uznaniu zasług awansował na kapitana artylerii.Rok później jako ochotnik brał udział w III powstaniu śląskim.Po 1921 r.służył w pułkach artyleryjskich m.in.był dowódcą dywizjonu w 1 Pułku Artylerii Ciężkiej w Modlinie,był zastępcą dowódcy w 26 Pułku Artylerii Lekkiej w Skierniewicach.Od 1929 r.służył w randze majora.W związku z mobilizacją ogłoszoną w sierpniu 1939 r.Ludwik Iwaszko został dowódcą 14 Dywizjonu Artylerii Ciężkiej w Biedrusku.20 października 1939 został internowany na Węgrzech,więziono go do 5 stycznia 1945,kiedy to został aresztowany przez Gestapo.Do Polski wrócił w czerwcu 1945 r.natychmiast zgłosił się do Wojska Polskiego.20 października 1945 awansował do stopnia podpułkownika,do rezerwy został przeniesiony 22 lutego 1946.Spoczywa na Cmentarzu Bródnowskim(kw.110 O–1-29).