Ludwik Konarzewski(junior)

Ur.20 kwietnia 1918 r.w Buzułuku,zm.23 stycznia 1989 r.w Cieszynie polski malarz,rzeźbiarz i pedagog plastyczny działający na Górnym Śląsku i Śląsku Cieszyńskim;syn Ludwika Konarzewskiego seniora.

Biografia
W 1938 roku rozpoczął studia w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w zakresie malarstwa;przerwane przez wojnę ukończył je w roku 1948.Studiował m.in.pod kierunkiem malarzy z kręgu kolorystów:Władysława Jarockiego,Fryderyka Pautscha,Jerzego Fedkowicza,Andrzeja Pronaszki,Eugeniusza Eibischa i przejściowo także Wojciecha Weissa.Rzeźbę studiował u Xawerego Dunikowskiego i Stanisława Horno-Popławskiego.Przez 30 lat pracował w Rydułtowach jako nauczyciel,współzałożyciel(w 1945 r.wraz z ojcem),a po śmierci ojca dyrektor Państwowego Ogniska Plastycznego,stając się osobowością w znacznym stopniu kształtującą poziom i jakość świadomości plastycznej miejscowej społeczności podobnie,jak ojciec w okresie międzywojennym w Istebnej.W uznaniu tych dokonań w 1999 r.jego imieniem nazwano plac naprzeciw Urzędu Miasta w Rydułtowach,samo zaś Państwowe Ognisko Plastyczne imieniem ojca Ludwika seniora.Z przemysłowym Górnym Śląskiem bardziej związała go też praca,a od 1946 aż do 1967 r.także zamieszkanie,przy zorganizowanej wraz z ojcem w mansardzie katowickiej kamienicy przy ul.Warszawskiej 43,pracowni artystycznej.Natomiast na rodzinnym Buczniku w Istebnej,założył,także wraz z ojcem(po raz drugi),społeczną szkołę plastyczną Ognisko Kultury Plastycznej,umiejscowione w powojennym już budynku.Szkoła ta funkcjonowała do około 1960 r.Oprócz Ludwika Konarzewskiego juniora,nauczał w niej w pierwszych latach jego ojciec oraz żona Joanna Konarzewska i siostra Maria.Jest autorem około 1000 obrazów olejnych,wielu polichromii i artystycznych elementów wystroju kościołów oraz gmachów użyteczności publicznej na Górnym Śląsku,a także w innych regionach Polski.Wiele z tych prac realizował razem z żoną.Wśród nich znalazły się m.in.także majoliki Węgiel i Raj z 1975 r.stanowiące element wystroju wnętrza Ośrodka Wypoczynkowego Górnik w Kątach Rybackich,będącego wówczas własnością kopalni"Jankowice".Jako rzeźbiarz,oprócz wielu form kameralnych,jest także autorem pomników,m.in.Karola Miarki w Zabrzu,wielu pomników Powstańców Śląskich i Ofiar II wojny światowej na Górnym Śląsku,pomnika Walki i Męczeństwa w Rydułtowach,rzeźby plenerowej przedstawiającej Górala Śląskiego w Istebnej Andziołówce Buczniku.Za pracę artystyczną i pedagogiczną był wyróżniany,w tym m.in.Sztalugą im.Juliana Fałata nagrodą przyznawaną przez Beskidzkie Towarzystwo Społeczno-Kulturalne.Uczestniczył w zbiorowych oraz indywidualnych wystawach krajowych(m.in.Cieszyn,Rybnik,Zabrze,Katowice,Kraków) i zagranicznych(1978 r.w Pensylwanii USA,1983 r.Niemcy Zachodnie w Hamburgu).Prace L.Konarzewskiego juniora trafiły do muzeów w Bielsku-Białej,Katowicach(Muzeum Historii Katowic),Rybniku,Ustroniu i Wiśle oraz szeregu kolekcji prywatnych.Z żoną Joanną miał troje dzieci córkę Iwonę Konarzewską malarkę-portrecistkę,oraz synów Ludwika przedsiębiorcę i Łukasza.
Twórczość
Ważnym elementem dorobku artystycznego Ludwika Konarzewskiego juniora jest w pierwszej kolejności portret,a w szczególności autoportrety i portrety członków rodziny.Innym osiągnięciem jest też indywidualnie interpretowany pejzaż.Rzeźbę,oprócz prowadzonej wzorem Dunikowskiego zwartości bryły i pewnej dekoracyjności,cechuje erudycja w zakresie różnorodności technik(drewno,metal,kamień,formy ceramiczne i majoliki).We wcześniejszych pracach malarskich z lat 40 i 50 zauważalny jest wpływ koloryzmu wyniesiony z krakowskiej A.S.P.zanikający w latach następnych na rzecz neoekspresjonizmu manifestującego się szczególnie w pejzażu.Wszystkie prace łączy natomiast realistyczne ujęcie rzeczywistości ujawniające się ze szczególną siłą w bardzo osobistym stosunku do portretowanych osób.Stanowi to istotny wyróżnik oraz walor jego dzieł na tle trendów i kierunków sztuki II poł.XX w.na ogół oscylujących obok,albo poza widocznymi treściami znaczeniowymi.Szczególnie cenne wydają się dziś jego prace wcześniejsze,które mimo widocznego wpływu szkoły,zawarły w realistycznej formie indywidualny oraz oryginalny sposób postrzegania rzeczywistości w zakresie sztuk plastycznych.