Janusz de Beaurain

Ur.25 grudnia 1893 w Warszawie,zm.23 grudnia 1959 w Edynburgu polski inżynier,generał brygady obserwator Wojska Polskiego.

Życiorys
Janusz de Beaurain urodził się 25 grudnia 1893 roku w Warszawie,w rodzinie Karola de Beaurain,lekarza psychiatry i Zofii z Kosmowskich.Ukończył studia na Politechnice Lwowskiej.W okresie od sierpnia 1914 do 1916 r.służył w Legionach Polskich w 1 Pułku Artylerii.W wyniku dążeń do utworzenia w ramach Legionów eskadry lotniczej został odkomenderowany do austriackiej Oficerskiej Szkoły Lotniczej i po jej zakończeniu jako obserwator lotniczy został wysłany na front włoski do 34 Eskadry(Flik 34).Od maja do sierpnia 1917 r.ponownie służył w 1 Pułku Artylerii Legionów,a po kryzysie przysięgowym działał w Polskiej Organizacji Wojskowej.2 listopada 1918 roku uczestniczył w przejęciu lotniska Lewandówka we Lwowie z rąk austriackich,a następnie w stopniu porucznika obserwatora walczył w obronie Lwowa podczas wojny polsko-ukraińskiej.3 listopada objął dowództwo nad organizującym się oddziałem lotniczym,który wkrótce nazwany został II Bojową Eskadrą Lotniczą,przemianowaną 21 grudnia 1918 r.na 6 Eskadrę Wywiadowczą.Wraz z pilotem Stefanem Bastyrem 5 listopada 1918 r.odbył pierwszy lot bojowy samolotu polskiego,połączony z bombardowaniem pozycji ukraińskich.12 listopada 1918 r.podczas ataku lotniczego na Sokolniki został raniony w rękę pociskiem ekrazytowym.Łącznie podczas obrony Lwowa odbył 8 lotów.W marcu 1919 r.po wyleczeniu z ran,powierzono mu stanowisko szefa sztabu Dowództwa Wojsk Lotniczych,a w maju tego roku stanowisko zastępcy Inspektora Wojsk Lotniczych.W latach 1919-1920 był zastępcą szefa Departamentu Żeglugi Powietrznej Ministerstwa Spraw Wojskowych.Słuchacz Wyższej Szkoły Lotniczej w Paryżu(École Supérieure d’Aéronautique)w latach 1920-1921,po powrocie do kraju wyznaczony został na stanowisko zastępcy kierownika Centralnych Zakładów Lotniczych.1 marca 1925 r.powołany na stanowisko kierownika tej instytucji.W latach 1928-1932 pracował w Instytucie Badań Technicznych Lotnictwa.W kwietniu 1929 r.mianowany został dowódcą 1 Grupy Aeronautycznej w Warszawie,potem od listopada 1935 roku został zastępcą dowódcy lotnictwa do spraw dowodzenia.W marcu 1939 roku wraz z generałem brygady Ludomiłem Rayskim został odwołany z zajmowanego stanowiska.Po kampanii wrześniowej przedostał się do Francji.W okresie luty-czerwiec 1940 roku odbył staż w lotnictwie francuskim.Ewakuował się do Wielkiej Brytanii.27 września 1940 roku razem z generałem Rayskim został przydzielony do Stacji Zbornej Oficerów Rothsay na wyspie Bute w Szkocji.W styczniu 1942 roku został przeniesiony w stan nieczynny.30 grudnia 1943 roku został powołany do czynnej służby,a 1 stycznia 1944 roku oddany do dyspozycji szefa Sztabu Naczelnego Wodza.Od 26 kwietnia 1947 roku do 25 kwietnia 1949 roku pełnił służbę w Polskim Korpusie Przysposobienia i Rozmieszczenia.Po wojnie osiedlił się w Szkocji.Zmarł 23 grudnia 1953 roku w Edynburgu.Spoczywa na cmentarzu Corstorphine.
Awanse

• chorąży 15 grudnia 1915
• podporucznik 1 maja 1916
• porucznik 1917 r.
• kapitan marzec 1919 r.
• podpułkownik 3 maja 1922 zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919
• pułkownik 31 marca 1924 ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 3 lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych
• generał brygady 19 marca 1937

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
• Krzyż Niepodległości
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski(2 maja 1922)
• Krzyż Walecznych czterokrotnie
• Złoty Krzyż Zasługi
• Polowa Odznaka Obserwatora