Wojciech Kołaczkowski

Ur.16 kwietnia 1908 w Moszenkach na Lubelszczyźnie,majątku rodziców Jana i Róży z domu Boduszyńskiej,zm.19 lipca 2001 w Sarasota na Florydzie pułkownik pilot Wojska Polskiego,kierowca rajdowy.

Życiorys
Do dziesiątego roku życia pobierał nauki od prywatnego nauczyciela,potem uczył się w Lublinie i Zakopanem.Gimnazjum ukończył w 1925 r.w Warszawie.W latach 1925–1929 studiował na Wyższej Szkole Gospodarstwa Rolnego w Cieszynie,gdzie został przyjęty do Korporacji Akademickiej Kujawja.W 1929 r.rozpoczął szkolenie na obserwatora w Szkole Podchorążych Rezerwy Lotnictwa w Dęblinie,które ukończył rok później jako sierżant podchorąży.Powrócił do rodzinnego majątku(w międzyczasie Kołaczkowscy sprzedali Moszenki i osiedlili się w majątku Pliszczyn) i przez rok gospodarował nim.W 1931 r.wstąpił do Szkoły Podchorążych Lotnictwa,którą ukończył 15 sierpnia 1933 jako podporucznik pilot.Kołaczkowski dał się poznać także jako utalentowany sportowiec w 1928 r.rozpoczął latanie w Aeroklubie lubelskim i na Krajowych Zawodach Lotniczych;w tym samym roku startował w rajdzie samochodowym Monte Carlo,a w 1937 r.zwyciężył w Międzynarodowym Rajdzie Polski w kategorii do 1000 centymetrów sześciennych.Był także w kadrze narodowej w strzelaniu do rzutków w 1936 r.na Strzeleckich Mistrzostwach Świata w Berlinie wywalczył brązowy medal.Po promocji w Szkole Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie(VII promocja,49 lokata)Kołaczkowski trafił najpierw do 13 eskadry obserwacyjnej,a następnie do 114 eskadry myśliwskiej w 1 pułku lotniczym w Warszawie.W 1934 r.ukończył wyższy kurs pilotażu myśliwskiego,a w 1937 r.otrzymał przeniesienie do Dęblina,gdzie został opiekunem XIII promocji SPL.Rok później otrzymał urlop,w czasie którego objął przedstawicielstwo producenta samochodów Citroën w Warszawie.Do Dęblina powrócił dopiero po mobilizacji pod koniec sierpnia 1939 r.
II wojna światowa
W czasie kampanii wrześniowej nie walczył,19 września przekroczył granicę Rumunii.Następnie przedostał się przez Jugosławię do Grecji,a dalej drogą morską do Francji.Od 4 marca 1940 był dowódcą sześcioosobowej grupy myśliwców szkolących się w Blidzie w Afryce Północnej na przestarzałych samolotach Nieuport Delage NiD 622.Po kapitulacji Francji dostał się do Casablanki,a następnie statkiem via Gibraltar do Anglii.20 lipca 1940 Kołaczkowski wyokrętował się w porcie w Liverpoolu.4 grudnia 1940,po przeszkoleniu myśliwskim w 5 OTU w Aston Down,przydzielony został do 303 Dywizjonu Myśliwskiego im.Tadeusza Kościuszki.Pierwszy sukces w dywizjonie zanotował 17 czerwca 1941,gdy nad przylądkiem Gris Nez zestrzelił Bf 109.Drugiego wroga zniszczył kilkanaście dni potem,2 lipca,w rejonie Lille.Dzień po swym drugim zwycięstwie objął dowództwo eskadry"A",a 21 listopada 1941 dowództwo całego dywizjonu.13 marca 1942 zestrzelił nad Hazebrouck swego trzeciego Messerschmitta.6 maja 1942 Kołaczkowski zdał dowództwo"Kościuszkowców"kpt.Walerianowi Żakowi,odchodząc na odpoczynek do Inspektoratu Polskich Sił Powietrznych.Powierzono mu stanowisko zastępcy płk.Stefana Pawlikowskiego polskiego oficera łącznikowego w Fighter Command.25 września 1942 powrócił do latania bojowego,obejmując dowództwo 2 Polskiego Skrzydła Myśliwskiego(dywizjony 303,316 i 317).26 stycznia 1943 przeniesiony został na dowódcę 1 Skrzydła Myśliwskiego,złożonego z dywizjonów 302,306,316 i 317.W czasie lotów nad Francję powiększył swe konto o jedno zestrzelenie prawdopodobne(13 maja 1943 FW 190) i dwa uszkodzenia(3 i 16 kwietnia 1943 oba FW 190).20 sierpnia 1943 rozpoczął pracę w sztabie 11 Grupy Myśliwskiej jako zastępca oficera operacyjnego.1 kwietnia 1944 trafił do Wyższej Szkoły Lotniczej,gdzie wykładał taktykę lotnictwa myśliwskiego.Dokładnie siedem miesięcy potem,1 listopada,przeniesiony został do Ambasady Polskiej w Londynie jako attaché lotniczy.Na stanowisku tym pozostał do zakończenia wojny.W czasie wojny wykonał 249 lotów bojowych.Zdemobilizował się w 1946 r.jako polski major i angielski Wing Commander.
Na emigracji

W cywilu zajął się handlem używanymi samochodami w Anglii,a po emigracji do Stanów Zjednoczonych w 1948 r.był przedstawicielem handlowym i kierowcą fabrycznym wielkich firm motoryzacyjnych,takich jak Austin,BMC,Leyland i Jaguar w Nowym Jorku.Aktywnie działał także społecznie w Instytucie Józefa Piłsudskiego w Londynie,Bratniej Pomocy Kombatantów,Skarbie Narodowym oraz Stowarzyszeniu Lotników Polskich.W połowie lat dziewięćdziesiątych Kołaczkowski ożenił się ze swoją kuzynką Martą i przeprowadził do miasteczka Sarasota na Florydzie.Zmarł tam 19 lipca 2001 w wieku 93 lat.Zgodnie z jego wolą prochy sprowadzono do Polski i 6 września 2001 złożono na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.Pozostawił jedynego syna Jana z pierwszego związku z Wandą Kołaczkowską.Jan Kołaczkowski mieszka w Nowym Jorku.Wizerunek pilota został umieszczony na samolocie myśliwskim MiG-29 nr 67 z 23 Bazy Lotnictwa Taktycznego.
Zestrzelenia
Na liście Bajana sklasyfikowany został na 72 pozycji z 3 samolotami Luftwaffe zestrzelonymi na pewno,jednym zestrzelonym prawdopodobnie i dwoma uszkodzonymi.
Chronologiczny wykaz zwycięskich walk powietrznych:
Zestrzelenia pewne

• Bf-109 17 czerwca 1941(pilotował Spitfire IIb nr P8336 RF-W)
• Bf-109 2 lipca 1941(pilotował Spitfire IIb nr P8522 RF-W)
• Bf-109 13 marca 1942(pilotował Spitfire Vb BL670, RF-K)

Zestrzelenia prawdopodobne

• Fw-190 13 maja 1943(pilotował Spitfire IX nr EN526 RF-K)

Uszkodzenia

• Fw-190 3 kwietnia 1943(pilotował Spitfire IX nr EN123 PK-T)
• Fw-190 16 kwietnia 1943(pilotował Spitfire IX nr EN526 RF-K)

Odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari(nr 9240)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Komandorski Orderu Zasługi RP(27 sierpnia 1998)
• Krzyż Oficerski Orderu Zasługi RP
• Krzyż Walecznych czterokrotnie
• Kawaler Orderu św.Olafa(Norwegia,1937 r.)
• Distinguished Flying Cross(Wielka Brytania)