Władysław Smolarski

Ur.6 stycznia 1895 w Banialuce,zm.27 kwietnia 1975 w Krakowie pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys
Był uczniem I Gimnazjum św.Anny w Krakowie.We wrześniu 1910 roku uczniowie gimnazjum wybrali go zastępowym„Zastępu Kruków”.W 1912 roku założył 5 Krakowską Drużynę Skautową tzw.krakowską„Piątkę”.W następnym roku rozpoczął studia rolnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim.W sierpniu 1914 roku wstąpił do Legionów Polskich.Mianowany dowódcą plutonu,a następnie kompanii w 4 Pułku Piechoty.Po kryzysie przysięgowym pozostał w Polskim Korpusie Posiłkowym(Polnisches Hilfskorps).11 listopada 1918 roku otrzymał przydział do Naczelnego Dowództwa.Na przełomie 1918/1919 roku(w wieku 22 lat)był szefem Sztabu Obrony Lwowa.Z dniem 14 kwietnia 1919 roku został przeniesiony z Dowództwa„Wschód”do dyspozycji generała porucznika Stanisława Szeptyckiego.7 maja 1919 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia majora Sztabu Generalnego.W latach 1921–1922 był słuchaczem Kursu Doszkolenia w Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie.Z dniem 1 października 1922 roku,po ukończeniu kursu,uzyskał tytuł oficera Sztabu Generalnego i przydział służbowy do Dowództwa 2 Dywizji Piechoty Legionów w Kielcach na stanowisko szefa sztabu.Z dniem 15 października tego roku przydzielony został do Oddziału IV Sztabu Generalnego WP.Następnie odbył praktykę na stanowisku dowódcy batalionu w 31 Pułku Strzelców Kaniowskich w Łodzi.Z dniem 3 stycznia 1925 roku został przeniesiony w stan nieczynny,bez poborów,na przeciąg 8 miesięcy.Z dniem 5 grudnia 1925 roku został przywrócony ze stanu nieczynnego do służby czynnej z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Oddziału IV SG WP na okres do 1 kwietnia 1926 roku.W czerwcu 1926 roku wyznaczony został na stanowisko szefa sztabu 23 Dywizji Piechoty w Katowicach.W październiku 1927 roku przeniesiony został z 81 Pułku Piechoty w Grodnie do 18 Pułku Piechoty w Skierniewicach na stanowisko zastępcy dowódcy pułku.W styczniu 1931 roku przeniesiony został z Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi na stanowisko dowódcy 86 Mińskiego Pułku Piechoty w Mołodecznie.Ze stanowiska dowódcy pułku przeniesiony do Sztabu Głównego WP i mianowany szefem Oddziału IV.Przed wojną powierzono mu stanowisko dowódcy piechoty dywizyjnej 17 Wielkopolskiej Dywizji Piechoty.Na tym stanowisku walczył w kampanii wrześniowej,w bitwie nad Bzurą.Brał udział w ruchu oporu w obozie jenieckim m.in.w Lubece.Po zakończeniu II wojny światowej w Europie powrócił do kraju,gdzie 31 grudnia 1950 roku został przeniesiony w stan spoczynku.W 1970 roku na łamach Wojskowego Przeglądu Historycznego opublikował list"O 17 Wielkopolskiej Dywizji Piechoty w kampanii 1939 r.Uwagi i sprostowania dotyczące książki Ludwika Głowackiego(...)".
Awanse

• podporucznik 5 listopada 1914
• porucznik 2 lipca 1915
• kapitan 1 lipca 1916
• major zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919(w 1924 r.zajmował 5 lokatę)
• podpułkownik 12 kwietnia 1927 ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 1 lokatą w korpusie oficerów piechoty
• pułkownik ze starszeństwem z 1 stycznia 1934

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Złoty Orderu Wojennego Virtuti Militari(3 lutego 1972),leg.nr 1301-71-5
• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari(1 maja 1933),nr 6036,dekret 12030/V.M.Adj.Gen.
• Krzyż Niepodległości(1931 r.)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski(10 listopada 1938)
• Krzyż Walecznych czterokrotnie(po raz 1,2 i 3 w 1922 r.)
• Złoty Krzyż Zasługi(19 marca 1931)4224/Or./30
• Brązowy,Srebrny i Złoty Medal za Długoletnią Służbę
• Virtuti Civili 6 VI 1974