Rodzina
Ojciec dr Wandy Błeńskiej,Teofil Błeński,po śmierci żony ożenił się ponownie.Jego druga żona Helena miała córkę Janinę z poprzedniego małżeństwa.Wanda miała starszego brata Romana,który był prawnikiem.Zmarł na chorobę wrzodową.
Biografia
Wanda nie chodziła do szkoły podstawowej,ale uczyła się w domu z ojcem.Ukończyła Gimnazjum Żeńskie w Toruniu.Absolwentka Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Poznańskiego z 1934 roku.Na studiach działała w Akademickim Kole Misyjnym,redagowała Annales Missiologicae.W latach 1934–1936 pracowała w Szpitalu Miejskim w Toruniu,w latach 1936–1945 w PZH tamże,w roku 1939 w Szpitalu Morskim w Gdyni.W czasie wojny była podporucznikiem AK,członkiem organizacji Gryf Pomorski,komendantką oddziału kobiecego w obwodzie toruńskim AK.Po wojnie prowadziła szpital miejski w Toruniu.W latach 1945–1946 w PZH i Akademii Lekarskiej w Gdańsku.W 1946 r.wyjechała do Hanoweru,do brata.Skończyła kursy medycyny tropikalnej w Hanowerze,a w 1948 r.podyplomowe studia w Instytucie Medycyny Tropikalnej i Higieny na Uniwersytecie w Liverpoolu.W latach 1951–1994 pracowała w ośrodku leczenia trądu w Bulubie nad Jeziorem Wiktorii w Ugandzie,a w latach 1951–1983 była lekarzem naczelnym.Początkowo mała placówka prowadzona przez irlandzkie franciszkanki,stała się pod jej kierownictwem nowoczesnym centrum leczniczym i szkoleniowym ze 100-łóżkowym szpitalem i oddziałem dziecięcym,zapleczem diagnostycznym,domami dla trędowatych i kościołem,noszącym obecnie jej imię(„Buluba Leprosy Centre,The Wanda Blenska Training Centre”).W ośrodku tym,oprócz szkoleń dla lekarzy,dr Błeńska zainicjowała i zorganizowała kursy opiekunów nad trędowatymi(Leprosy Assistants Training Courses).Wraz z dr Błeńską w Bulubie pracowali inni polscy lekarze:dr Bohdan Kozłowski,dr Wanda Marczak-Malczewska,dr Elżbieta Kołakowska,dr Henryk Nowak.Jej długoletnia praca sprawiła,że dorobiła się przydomka„Matki Trędowatych”,a miejscowi nazywali ją„Dokta”.W 1955 roku dr Wanda Błeńska weszła jako pierwsza kobieta na szczyt Vittorio Emanuele w Ruwenzori.W 1993 roku wróciła do Polski i osiedliła się w Poznaniu.Była członkiem Rady Fundacji Pomocy Humanitarnej Redemptoris missio,patronką Piątkowskiej Szkoły Społecznej przy ul.Stróżyńskiego w Poznaniu,Zespołu Szkolno-Przedszkolnego w Niepruszewie,Szkoły Podstawowej i Gimnazjum w Kowalach k.Gdańska oraz Oddziału Toksykologii Szpitala Miejskiego im.Franciszka Raszei w Poznaniu.Jej pogrzeb odbył się 3 grudnia 2014 roku na cmentarzu przy ul.Nowina w Poznaniu.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski(postanowieniem prezydenta Bronisława Komorowskiego z 26 października 2011„w uznaniu wybitnych zasług w pracy naukowo-badawczej w dziedzinie medycyny tropikalnej i leczenia trądu,za dawanie świadectwa miłości do człowieka i niesienie pomocy osobom potrzebującym,za osiągnięcia w pracy misyjnej”)
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski(1993 r.)
- Order Świętego Sylwestra
- Order Ecce Homo
- Order Uśmiechu
- honorowe obywatelstwo Poznania i Ugandy
- doktorat honoris causa Akademii Medycznej w Poznaniu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz