Bogusław Kożusznik

Ur.29 stycznia 1910 w Suchej Dolnej,zm.9 lipca 1996 w Warszawie polski lekarz,profesor medycyny,działacz polityczny i społeczny.
Życiorys
Urodzony na Zaolziu,ukończył medycynę w Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Karola w Pradze.W 1935 r.uzyskał stopień doktora,a w 1965 r.tytuł profesora.Początkowo pracował w szpitalu górniczym w Petrzkowicach(dzielnica Ostrawy).Następnie w latach 1937–1939 pełnił funkcje kierownika miejskiego ośrodka zdrowia i dyrektora szpitala zakaźnego w Karwinie.Po włączeniu Zaolzia do Polski występował w obronie lekarzy narodowości czeskiej urodzonych na tych ziemiach,którym nakazano je opuścić w ciągu 48 godzin.Podczas II wojny światowej był ochotnikiem w Wojsku Polskim.Po klęsce kampanii wrześniowej przez Litwę,Łotwę,Szwecję,Norwegię i Anglię dotarł do Francji,gdzie w Wojsku Polskim pełnił funkcję lekarza poborowego.Następnie razem z Wojskiem Polskim przedostał się do Wielkiej Brytanii,gdzie współtworzył rządową administrację polską na uchodźstwie(był m.in.naczelnikiem wydziału zdrowia w Ministerstwie Pracy i Opieki Społecznej oraz lekarzem naczelnym Polskiej Marynarki Handlowej z siedzibą w Londynie).W 1945 r.wrócił do Polski,gdzie włączył się w tworzenie struktur służby zdrowia(zwłaszcza inspekcji sanitarnej).Dzięki niemu do Polski po raz pierwszy sprowadzono w tym czasie znaczne ilości penicyliny.Wiceminister zdrowia(1946–1959),poseł na Sejm Ustawodawczy z ramienia PPS i PZPR(1947–1952),Główny Inspektor Sanitarny Polski(1955–1959).W latach 1971–1977 pełnił funkcję dyrektora Studium Medycyny Społecznej w Centrum Medycznym Kształcenia Podyplomowego w Warszawie.Uczestniczył z ramienia Polski w pracach powołujących do życia Światową Organizację Zdrowia WHO(wziął udział w inauguracyjnym posiedzeniu i uczestniczył przez lata w jej pracach).W latach 1948–1951 był członkiem Rady Zarządzającej tej organizacji.Przez 20 lat był też przewodniczącym Polskiego Komitetu Współpracy z Funduszem Narodów Zjednoczonych na rzecz Dzieci(UNICEF),a w latach 1957–1979 wiceprzewodniczącym Rady Zarządzającej UNICEF.Był ponadto działaczem Państwowej Rady do spraw Pokojowego Wykorzystania Energii Jądrowej oraz prezesem Rady Naczelnej Polskiego Komitetu Pomocy Społecznej i Towarzystwa Sztuk Pięknych oraz przewodniczącym Społecznego Komitetu Zwalczania Palenia tytoniu.Był członkiem m.in.Polskiego Towarzystwa Medycyny Społecznej,którego był prezesem w latach 1964–1977 i prezesem honorowym od 1977 r.W latach 1962–1979 pełnił funkcję redaktora naczelnego czasopisma„Zdrowie Publiczne”.Autor i współautor ponad 200 publikacji oraz promotor 6 prac doktorskich.Autor 94 haseł do Wielkiej Encyklopedii Powszechnej PWN.Pochowany w Warszawie na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
Odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
• Medal Komisji Edukacji Narodowej
• Odznaka„Zasłużony Nauczyciel PRL"
• Order Białego Lwa II i III klasy(Czechosłowacja)
• Medal Claude Bernard(Francja)
• Medal Ribeiro Snnches(Portugalia)
• Medal UNICEF