Fortunata Obrąpalska

Z domu Szurowska(ur.1909 r.we Włodzimierzu Wołyńskim,zm.10 czerwca 2004 w Poznaniu)polska fotografka.Otrzymała wyróżnienia honorowe nadawane przez Międzynarodową Federację Sztuki Fotograficznej AFIAP w 1953 r. i EFIAP w 1963 r.Fotografią zainteresowała się w 1935 r.pod wpływem męża Zygmunta(działacza ZPAF)oraz zaprzyjaźnionego Jana Bułhaka,którego poznała na chwilę przed wybuchem wojny.Na początku lat 40 mieszkała z mężem w Wilnie.Tam,w ich mieszkaniu,w 1941 i 1942 roku zorganizowano dwie konspiracyjne wystawy.W 1945 r.przeprowadziła się do Poznania,zapisała się do Stowarzyszenia Miłośników Fotografii,a w 1947 r.została członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików.W tym czasie jej twórczość została doceniona na licznych wystawach(Nowoczesna Fotografika Polska,Warszawa,Kraków 1948 r.I Wystawa Sztuki Nowoczesnej,Kraków 1948-1949).Współredagowała w latach 1948-1952 pierwszy powojenny periodyk poświęcony zagadnieniom związanym z fotografią artystyczną poznański"Świat Fotografii".Jej artystyczne zainteresowania surrealizmem i abstrakcją zaowocowały przyznaniem jej wielu nagród,otrzymała m.in.pierwszą nagrodę na I Konkursie Fotograficznym Ministerstwa Kultury i Sztuki za serię"Dyfuzja w cieczy".Był to cykl fotografii ukazujących oniryczne kształty,jakie przyjmuje czarny tusz rozchodzący się w naczyniu z wodą.Prace te dalekie były od fotograficznego dokumentu zjawiska fizycznego.Artystka mocno ingerowała w ich kształt,a poszczególne finalne odbitki nosiły swoje własne tytuły nadane im zgodnie z przedmiotami,które zdawały się przypominać.Starała się przenieść swe fascynacje zaburzeniami stereotypowego widzenia do fotografii.Należała do poznańskiej grupy 4F+R,w szeregach której znajdowali się m.in.Alfred Lenica,Ildefons Houwalt,Feliks M.Nowowiejski.W późnych latach 50 Obrąpalska kontynuowała swoje wcześniejsze zainteresowania estetyką surrealizmu z lat 40,rozwijając wcześniej poruszane wątki i wzbogacając je o estetyczną fascynację materią,czy abstrakcyjnym obrazowaniem rzeczywistości.Oba te okresy przedzieliła stylistyka obowiązującego w Polsce realizmu socjalistycznego,w której artystka przez kilka lat próbowała odnaleźć własną drogę twórczą,stosując m.in.takie techniki ekspresji jak:solaryzacja,pseudosolaryzacja czy wielokrotne naświetlanie.Była współorganizatorką międzynarodowej wystawy"Krok w nowoczesność"(1957 r.)pierwszej po okresie socrealizmu.Pod koniec życia zajmowała się fotografią przyrodniczą.Największymi wystawami retrospektywnymi były prezentacje w Galerii Miejskiej"Arsenał"(1999 r.)Muzeum Historii Fotografii w Krakowie(2001/2002),Galerii Fotografii B&B w Bielsku-Białej(2004 r.)część swych zdjęć przekazała Muzeum Historii Fotografii.Pod koniec życia zajmowała się fotografią przyrodniczą.Silna alergia na chemię stosowaną przy obróbce materiałów światłoczułych,zmusiła Obrąpalską do zaprzestania fotografowania.