Wanda Modlibowska

Ur.19 listopada 1909 w Czachorowie,zm.11 lipca 2001 w Łężeczkach polska lotniczka sportowa i szybowniczka,instruktor-pilot,zmobilizowany pilot eskadry sztabowej we wrześniu 1939 roku,pierwsza emisariuszka Rządu RP w 1940 roku wysłana do okupowanej Polski,żołnierz AK,uczestniczka powstania warszawskiego.W roku 1930 wstąpiła do Aeroklubu Poznańskiego,gdzie w 1931 r.wyszkoliła się na samolocie Hanriot H.28(instruktorem był pilot doświadczalny Wytwórni Samolot i instruktor Edmund Hołodyński.Pod jego kierunkiem uzyskała licencję pilota samolotowego).Współuczestniczyła w utworzeniu sekcji szybowcowej.W roku 1933 wyszkoliła się na pierwszym,organizowanym przez sekcję,kursie szybowcowym w Bałczynie,będąc pierwszą pilotką w Aeroklubie Poznańskim z kategorią A.Kategorie B,C i C urzędowe zdobyła jesienią w Bezmiechowej.W 1934 r.ustanowiła swoje dwa pierwsze szybowcowe rekordy Polski,przeszła także przeszkolenie w lotach na holu za samolotem we Lwowie.W roku 1935 wzięła udział w III Krajowych Zawodach Szybowcowych.Uczestniczyła także w V KZS w Inowrocławiu w roku 1937,pierwszych zawodach w Polsce i na świecie rozgrywanych w terenie płaskim,oraz w VI KZS w Masłowie w roku 1938.13/14 maja 1937 r.startując z Bezmiechowej ustanowiła na szybowcu Komar bis nr 422 konstrukcji Antoniego Kocjana kobiecy rekord świata w konkurencji długotrwałości lotem trwającym 24 godz. i 14 min.poprawiając dotychczasowy wynik Dyrgały o 10 godzin.Był to pierwszy i jedyny przed wojną rekord świata w szybownictwie uzyskany przez Polaka.Był on także rekordem Polski,zarówno w kategorii kobiecej,jak i męskiej.Rekordy kobiecy międzynarodowy i krajowy zostały pobite dopiero pod koniec lat czterdziestych.Nigdy jednak nie został poprawiony ustanowiony przez nią krajowy rekord kobiecy.W roku 1937 uzyskała jeszcze cztery inne rekordy Polski.Jako pierwsza Polka otrzymała 354 w świecie i 54 w Polsce Srebrną Odznakę Szybowcową FAI,została także dwukrotnie laureatem nagrody Ministra Komunikacji, a w 1939 r.odznaczono ją Srebrnym Krzyżem Zasługi.W 1938 r.ustanowiła rekord Polski w odległości przelotu 343 km,gorszy zaledwie o kilka kilometrów od aktualnego rekordu świata Hanny Reitsch.Reprezentowała Aeroklub Poznański w szeregu zawodów samolotowych:Zlocie gwiaździstym do Poznania,VI Krajowym Konkursie Turystycznym w Warszawie w 1936 r.III Zlocie do Morza w Gdańsku,VII Krajowych Zawodach Lotniczych w Warszawie w 1937 r.VIII Krajowych Zawodach Lotniczych w Warszawie w 1938 r.W latach 1933-1937 trzykrotnie wybierana była do Zarządu Aeroklubu Poznańskiego.Posiadała uprawnienia instruktora szybowcowego,brała udział w pierwszym kursie akrobacji szybowcowej w Polsce.Jeszcze przed wojną ukończyła kurs akrobacji samolotowej oraz w lotach bez widoczności.Miała uprawnienia do lądowania w terenie przygodnym,holowania szybowców za samolotem oraz wykonywania lotów na motoszybowcu.Pracowała jako instruktor w Fordonie,Bezmiechowej i Ustianowej,prowadząc m.in.pierwszy kurs szybowcowy dla kobiet.Zajmowała wysokie 6 i 4 miejsca w klasyfikacjach premiowanych wyczynów szybowcowych w latach 1937 i 1938.W kampanii wrześniowej brała udział jako pilot łącznikowy.Po ewakuacji do Francji wróciła do kraju w 1940 r.gdzie pracowała w Delegaturze Rządu RP na kraj,początkowo jako kurier,następnie jako kierownik komórki szyfrów i kierownik sekretariatu Delegatury.Brała udział w powstaniu warszawskim.Aresztowana przez NKWD w 1945 r.trafiła do Berezówki pod Uralem w ZSRR.Wieziona na przesłuchania do Niemiec uciekła z transportu we Frankfurcie,by w roku 1946 powrócić do pracy w Aeroklubie Poznańskim,gdzie pełniła funkcje instruktora.W latach 1946-1948 pracowała jako pilot doświadczalny w Instytucie Szybownictwa,będąc jednocześnie instruktorem w Aeroklubie Bielsko-Bialskim.Brała udział w pierwszej wyprawie badawczej Instytutu zajmującej się badaniem zjawisk falowych w Aleksandrowicach.W 1948 r.uczestniczyła w pierwszych po wojnie VII Krajowych Zawodach Szybowcowych na Żarze.Negatywnie„zweryfikowana”przez władze pod koniec 1948 r.została usunięta z Aeroklubu.Do tego czasu wylatała na szybowcach 738 godzin,na samolotach 1123 godziny.Ustanowiła 9 rekordów Polski i jeden międzynarodowy.Po„weryfikacji”pracowała jako asystent w Zakładzie Chemii UAM.Bezpodstawnie aresztowana za domniemaną próbę nielegalnego przekroczenia granicy,została skazana w ramach represji okresu stalinizmu na 18 miesięcy więzienia.Po odbyciu kary pracowała w Urzędzie Patentowym w Warszawie.W roku 1956 została członkiem Warszawskiego Klubu Seniorów Lotnictwa.W 1969 roku Zarząd Aeroklubu Polskiego nadał Modlibowskiej za wybitną działalność w polskim szybownictwie tytuł i odznakę Zasłużonego Działacza Lotnictwa Sportowego.Za działalność niepodległościową została odznaczona m.in.Warszawskim Krzyżem Powstańczym,Srebrnym Krzyżem Zasługi,Krzyżem Walecznych.Więzień NKWD i PRL.Zmarła 11 lipca 2001 w Łężeczkach koło Pniew.Została pochowana w rodzinnym grobowcu w Gostyniu.Od roku 2003 imię Wandy Modlibowskiej nosi Aeroklub Poznański.