Ludwika Wawrzyńska

Ludwika Antonina Wawrzyńska(ur.22 kwietnia 1908 w Warszawie,zm.18 lutego 1955 tamże)pedagog,z narażeniem życia uratowała z pożaru czworo dzieci z sąsiedztwa,stając się jego ofiarą.

Życiorys
Urodziła się jako Ludwika Koralewska.Wychowywała się na Kujawach.Maturę uzyskała w Toruniu.Podjęła studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim,lecz ze względów ekonomicznych musiała je przerwać.Równocześnie pracowała w składach aptecznych.Zawarła związek małżeński ze Stanisławem Wawrzyńskim(1905-1978),żołnierzem Armii Krajowej,więzionym na Pawiaku.Po wojnie uzupełniała wykształcenie pedagogiczne w liceum pedagogicznym.W czasie II wojny światowej nauczała na tajnych kompletach.Od 1947 r.pracowała jako nauczycielka nauczania początkowego w szkołach podstawowych,w ostatnim roku ze względu na chorobę strun głosowych nie mogąc wykonywać swojego zawodu podjęła pracę w świetlicy szkolnej.Ostatnim miejscem zatrudnienia była szkoła ogólnokształcąca TPD nr 10 w Warszawie przy ul.Młynarskiej nr 2.
Pożar przy ul.Włościańskiej 52
8 lutego 1955 w zamieszkiwanym przez nią baraku hotelowym"Metro budowy"przy ul.Włościańskiej 52 w Warszawie wybuchł pożar.Szykując się do pracy usłyszała alarm i wiadomość,że w jednym z mieszkań w płonącym baraku,w pomieszczeniu zamkniętym na kłódkę,znajduje się czworo dzieci.Ludwika Wawrzyńska rozbiła zamknięte drzwi siekierą i wyniosła z pomieszczenia dwoje dzieci:sześciomiesięczną Annę Sowul i jej dwuletniego brata Ryszarda.Następnie wróciła i ocaliła ich trzyletnią siostrę Elżbietę.W trakcie trzeciego wejścia do płonącego pomieszczenia uratowała jeszcze trzyletniego Marka Kaźmierczaka.Po tym powróciła w to miejsce w celu ratowania mienia i w tym momencie zawalił się strop.Matka uratowanych dzieci,nie wiedząc,co zaszło podczas jej nieobecności,rzuciła się w kierunku swego mieszkania i spaliła się żywcem.W trakcie ratowania dzieci Ludwika Wawrzyńska doznała tak dotkliwych poparzeń,że mimo wysiłków lekarzy i zastosowania najnowocześniejszych na owe czasy metod leczenia nie zdołano uratować jej życia.Zmarła w szpitalu Instytutu Hematologii przy ul.Chocimskiej 5 w Warszawie.
Uhonorowanie i upamiętnienie
Za swój czyn Ludwika Wawrzyńska została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.Na jej cześć powstały wiersze,m.in.Wisławy Szymborskiej("Minuta ciszy po Ludwice Wawrzyńskiej") i Leopolda Staffa("Uratowała z ognia dzieci czworo").
Jej imię nadano wielu polskim szkołom,m.in.

• Szkole Podstawowej 139 przy ulicy Syreny 5/7 w Warszawie
• Szkole Podstawowej nr 109 przy ulicy Pryncypalnej 74 w Łodzi
• Szkole Podstawowej w Witoszowie Dolnym
• Szkole Podstawowej w Biskupicach Zabarycznych
• Szkole Podstawowej nr 105 w Krakowie

Jej imieniem nazwano ulicę na stołecznym Żoliborzu.Uwieczniono ją na dwóch polskich znaczkach pocztowych z 1956 r.
Miejsce pochówku
Została pochowana na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.Na jej nagrobku widnieje napis:"Ludwika Antonina z Koralewskich Wawrzyńska ur.1908 r.zm.1955 r.Nauczycielka Szkoły T.P.D.nr 10.Wzór szlachetności,bohaterstwa i patriotyzmu,oddała życie ratując dzieci z pożaru,odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.Cześć Jej pamięci".