Juliusz Dąbrowski

Ur.12 października 1909 w Krakowie,zm.2 kwietnia 1940 w Palmirach prawnik,instruktor harcerski,harcmistrz.Był synem warszawskiego adwokata Jana Dąbrowskiego.Mając 12 lat wstąpił do„20 WDH”(Warszawskiej Drużyny Harcerskiej)w gimnazjum Lorentza.W latach 1922–1924 był uczniem gimnazjum im.Mikołaja Reja i harcerzem„8 WDH”(Warszawskiej Drużyny Harcerskiej).Od 1927 r.podczas studiów prawniczych na Uniwersytecie Warszawskim był członkiem Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej i harcerzem„40 WDH”(Warszawskiej Drużyny Harcerskiej)w stopniu podharcmistrza,z którą był związany do 1939 r.Był jednym z inicjatorów i pierwszych instruktorów Wydziału Drużyn Szkół Powszechnych Komendy Chorągwi Warszawskiej ZHP,w którym objął komórkę szkolenia kierowników pracy(1923–1933).Prowadził w tym czasie wiele obozów stałych i wędrownych drużyn i kursowych. 10 grudnia 1931 został mianowany harcmistrzem.Jeden z założycieli i głównych ideologów Koła Instruktorów im.Mieczysława Bema tzw.KIMB-u.W 1933 r.został zastępcą kierownika Wydziału Drużyn głównego działu programowego w Głównej Kwaterze Harcerzy ZHP.Autor wielu artykułów o aspektach działania harcerstwa w środowisku młodzieży robotniczej,regulaminów nowych sprawności dla starszych chłopców,podręczników„Harce w zimie”,„Gry i zabawy w izbie harcerskiej”.Był także członkiem redakcji„Harcmistrza”głównego miesięcznika kadry instruktorskiej ZHP.Zajmował się także sprawami zastępów oraz problemami drużyn,o których pisał na łamach czasopisma harcerskiego„Na Tropie”,w latach 1928–1939.Jego idee KIMB-owskie były kontynuowane po wojnie w Ośrodku i Hufcu ZHP w Ursusie.Był wizytatorem Hufca ZHP Warszawa Mokotów i członkiem komisji prób na stopień podharcmistrza w Komendzie Chorągwi Warszawskiej.W grudniu 1936 r.był jednym z inicjatorów i organizatorów Zjazdu KIMB z przedstawicielami wielu podstawowych środowisk z ZHP.10 listopada 1937 został zwolniony z Głównej Kwatery Harcerzy za opublikowanie w prasie opozycyjnej listu otwartego z protestem przeciw przyjęciu przez ZHP delegacji Hitlerjugend.W grudniu 1937 r.wstąpił z grupą instruktorów z KIMB do Klubu Demokratycznego w Warszawie,a do kwietnia 1939 r.był członkiem Stronnictwa Demokratycznego.27 września 1939 wszedł w skład Głównej Kwatery Szarych Szeregów jako jeden z jej założycieli wraz z Aleksandrem Kamińskim,Florianem Marciniakiem i Lechosławem Domańskim.W październiku 1939 r.współzałożyciel Polskiej Ludowej Akcji Niepodległościowej(PLAN).W styczniu 1940 r.po aresztowaniu rodziny i aktywu PLAN dla ratowania zakładników dobrowolnie zgłosił się do gestapo.Został rozstrzelany w Palmirach.Spoczywa na cmentarzu w Palmirach,część środkowa cmentarza,kwatera zamordowanych 2 kwietnia 1940.