Ludwik Pius Bartosik

OFMConv ur.21 sierpnia 1909 w Kokaninie,zm.13 grudnia 1941 w Auschwitz)polski kapłan zakonny zakonu franciszkanów z Niepokalanowa,redaktor„Rycerza Niepokalanej”,błogosławiony Kościoła katolickiego.Ludwik Bartosik urodził się w ubogiej rodzinie we wsi Kokanin koło Kalisza,a w wieku siedemnastu lat wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych.Otrzymał imiona zakonne Pius Maria.Po odbyciu nowicjatu w Kalwarii Pacławskiej,podjął studia teologiczne w Krakowie.Święcenia kapłańskie przyjął w 1935 roku,a w rok później został zastępcą św.Maksymiliana,pełniąc jednocześnie obowiązki redaktora„Rycerza Niepokalanej”,„Rycerzyka”oraz kwartalnika„Milles Inmmaculate”.19 września 1939 roku został aresztowany i przebywał w obozach Lamsdorf,Amtitz i w Ostrzeszowie.17 lutego 1941 roku został aresztowany przez Gestapo razem z ojcem Maksymilianem i przewieziony na Pawiak.Do niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz został przetransportowany jako więzień numer 12832.W obozie wielokrotnie bity i maltretowany niósł pomoc duchową współwięźniom.Zmarł w szpitalu obozowym w nocy z 12 na 13 grudnia 1941 roku.
Po trzymiesięcznym przybywaniu w obozach jego dewizą stało się stwierdzenie:

Dotychczas pisaliśmy i mówiliśmy innym, jak należy znosić cierpienie teraz musimy sami praktycznie to przejść,bo w przeciwnym razie co warte byłyby nasze słowa”.

Otoczony za życia opinią świętości,w obozie Auschwitz-Birkenau nazywany apostołem cierpienia.Beatyfikowany przez papieża Jana Pawła II w Warszawie 13 czerwca 1999 w grupie 108 polskich męczenników.