Jerzy Korczak

Ur.16 lutego 1927 w Krakowie polski prozaik i satyryk.Urodził się w zasymilowanej rodzinie żydowskiej.Jego ojciec był adwokatem.Podczas II wojny światowej przebywał w krakowskim getcie,następnie ukrywał się w Warszawie i Otwocku,dzięki pomocy Ireny Sendlerowej.Od 1944 r.był żołnierzem Armii Ludowej.W latach 1944–1948 służył w Ludowym Wojsku Polskim.Należał do PZPR.Studiował na Wydziale Dyplomatyczno-Konsularnym Akademii Nauk Politycznych w Warszawie.Debiutował w 1947 r.na łamach dodatku do Dziennika Polskiego.W latach 1949–1950 pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych.Od 1950 r.był redaktorem Polskiego Radia w Krakowie.Od 1952 r.zamieszkał w Poznaniu.W okresie 1953–1962 był kierownikiem artystycznym Teatru Satyry.Odznaczony m.in.Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski,Krzyżem Walecznych i Srebrnym Medalem Zasłużonym na Polu Chwały.

Nagrody

• 1960 r.nagroda miasta Poznania
• 1966 r.nagroda III stopnia Ministra Obrony Narodowej za Klucz do Berlina

Twórczość

• Trzy spotkania
• Czterdzieści osiem gwiazd
• Odcinek południowy
• Pierożek drewniany
• Pogrzeb z gramofonem
• Między swastyką a trójzębem
• Hamletówka
• Klucz do Berlina
• Wał Pomorski 1945
• Przeklęte wzgórze 186,0
• Jak na niebie,tak i na ziemi
• Noc w Quedlinburgu
• Wysoki krzyż
• Zwiadowcy
• Cóżeś Ty za pani...
• Blaszane nieśmiertelniki
• Przypadki niemieckiego Polaka