Wacław Świerzawski

Wacław Józef Świerzawski(ur.14 maja 1927 w Złoczowie)polski duchowny rzymskokatolicki,profesor nauk teologicznych,biskup diecezjalny sandomierski w latach 1992–2002,od 2002 r.biskup senior diecezji sandomierskiej.
Życiorys
Młodość i wykształcenie
Urodził się 14 maja 1927 w Złoczowie.Podczas okupacji kształcił się w średniej szkole handlowej,kończąc ją w 1943 r.a także pobierał nauki na tajnych kompletach w liceum humanistycznym w Złoczowie,uzyskując w 1944 r.świadectwo dojrzałości.W obawie przed wywozem na przymusowe roboty do Niemiec w roku szkolnym 1943/1944 był kościelnym w Złoczowie.W 1944 r.rozpoczął studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym we Lwowie.Od 1945 r.po przymusowym przeniesieniu seminarium,odbywał studia w Kalwarii Zebrzydowskiej.Święcenia subdiakonatu i diakonatu otrzymał przez posługę Eugeniusza Baziaka,arcybiskupa metropolity lwowskiego,który 11 grudnia 1949 w kościele Matki Bożej Anielskiej w Kalwarii Zebrzydowskiej(sanktuarium Matki Bolesnej Kalwaryjskiej)udzielił mu również święceń prezbiteriatu.Magisterium z teologii uzyskał w 1950 r.na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego.W latach 1952–1954 studiował prawo kanoniczne na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Warszawskiego.W związku z likwidacją wydziału magisterium otrzymał na Wydziale Prawa Kanonicznego Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie.W latach 1964–1968 studiował w Instytucie Liturgicznym św.Anzelma w Rzymie,gdzie w 1968 r.na podstawie dysertacji Wiara i kult w komentarzach św.Tomasza z Akwinu do«Listów św.Pawła»uzyskał doktorat teologii.Habilitację otrzymał w 1975 r.na Papieskim Wydziale Teologicznym w Krakowie na podstawie rozprawy Dynamiczna«Pamiątka»Pana.Eucharystyczna anamneza Misterium Paschalnego i jego egzystencjalna dynamika.Specjalizację pogłębiał na stypendium naukowym w Waszyngtonie w 1978 r.W 1981 r.uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego,a w 1989 r.tytuł profesora zwyczajnego nauk teologicznych.
Prezbiter
W latach 1949–1950 pomagał w pracy duszpasterskiej w Nysie,dokąd zostali przesiedleni jego rodzice.W latach 1950–1952 pracował jako wikariusz w parafii św.Wojciecha w Cieszanowie.W latach 1952–1957 był kapelanem sióstr dominikanek w Zielonce koło Warszawy,a w latach 1957–1964 duszpasterzem akademickim przy kolegiacie św.Anny w Krakowie.W latach 1968–1989 pełnił funkcję rektora kościoła św.Marka w Krakowie,a w latach 1980–1985 był równocześnie dyrektorem pobliskiego domu księży emerytów.Przy kościele św.Marka otworzył ośrodki duszpasterstwa liturgicznego i duszpasterstwa akademickiego dla studentów Papieskiej Akademii Teologicznej,zorganizował katechumenat i reaktywował Bractwo św.Zofii.Założył świeckie instytuty:Wspólnotę Przenajświętszej Trójcy(1956 r.) i Wspólnotę Chrystusa Kapłana,Proroka i Króla(1971 r.)a także zgromadzenie jadwiżanek wawelskich(1990 r.)W Episkopacie Polski został w 1975 r.członkiem Komisji ds.Uchwał Soboru Watykańskiego II,a w 1980 r.Komisji ds.Liturgii i Duszpasterstwa Liturgicznego.W 1979 r.otrzymał godność kapelana honorowego Jego Świątobliwości.
Działalność naukowo-dydaktyczna
W 1968 r.na Papieskim Wydziale Teologicznym w Krakowie(następnie Papieskiej Akademii Teologicznej)założył Instytut Liturgiczny im.bł.Michała Giedroycia,którym kierował do 1998 r.W 1991 r.utworzył przy nim Studium Katechumenalne.W latach 1969–1975 był kierownikiem i wykładowcą w Studium Liturgicznym w Rzeszowie(przekształconym później w Studium Pastoralne).W 1975 r.został mianowany docentem oraz kierownikiem Katedry Teologii Liturgii i kuratorem Katedry Homiletyki Papieskiego Wydziału Teologicznego w Krakowie.W 1989 r.objął funkcję kuratora Katedry Teologii Życia Wewnętrznego.W latach 1988–1992 sprawował urząd rektora Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie.W tym czasie zaaranżował konwersatoria interdyscyplinarne„Communio et Communicatio”,a herb uczelni opatrzył hasłem„Euntes docete”(Idźcie i nauczajcie).Został przewodniczącym Kolegium Władz Akademickich Uczelni Papieskich w Polsce,a także członkiem Zespołu Rektorów Federacji Uniwersytetów Katolickich Europy.W 1983 r.wszedł w skład zespołu redakcyjnego polskiej edycji czasopisma„Communio”.
Biskup
25 marca 1992 decyzją papieża Jana Pawła II został prekonizowany biskupem diecezjalnym diecezji sandomierskiej.28 kwietnia 1992 otrzymał święcenia biskupie i odbył ingres do katedry Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Sandomierzu.Konsekrował go arcybiskup Józef Kowalczyk,nuncjusz apostolski w Polsce,w asyście Ignacego Tokarczuka,arcybiskupa metropolity przemyskiego,Bolesława Pylaka,arcybiskupa metropolity lubelskiego i Mariana Jaworskiego,arcybiskupa metropolity lwowskiego.Jako zawołanie biskupie przyjął słowa„Apostolus Iesu Christi”(Apostoł Jezusa Chrystusa).W latach 1996–1999 przeprowadził drugi synod diecezjalny,a w 1997 r.diecezjalny kongres eucharystyczny.Założył ośrodek katechumenalny dla diecezji sandomierskiej(1993 r.)Dom Rekolekcyjny w Radomyślu nad Sanem(1995 r.) i Katolicki Dom Kultury Arka w Racławicach(1996 r.)Powołał ośrodki Caritas(1992 r.)Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży(1993 r.)Stowarzyszenia Rodzin Katolickich(1993 r.) i Akcji Katolickiej(1995 r.)W 1994 r.otworzył Dom Samotnej Matki.W 1992 r.erygował w Sandomierzu Instytut Liturgiczny im.bł.Michała Giedroycia(od 1993 r.Instytut Teologiczny im.bł.Wincentego Kadłubka).Utworzył Liceum Katolickie im.Świętej Jadwigi Królowej w Sandomierzu(1997 r.)oraz katolickie uniwersytety ludowe w Staszowie(1994 r.)Modliborzycach(1995 r.)Nisku(1995 r.) i w Łagowie Opatowskim(1997 r.)W 2000 r.ustanowił kapitułę kolegiacką w Ostrowcu Świętokrzyskim.W 1994 r.zarządził wieczystą adorację i dyżury w konfesjonale w kościele Świętego Ducha w Sandomierzu,a w 1996 r.zapoczątkował doroczną diecezjalną pielgrzymkę do grobów św.Stanisława i św.Jadwigi.W 1994 r.wprowadził duszpasterskie konwersatoria„Communio et communicatio”dla duchowieństwa i świeckich,a w 1997 r.zebrania naukowe dla kapłanów w Wyższym Seminarium Duchownym w Sandomierzu.W 1999 r.gościł w Sandomierzu papieża Jana Pawła II.7 października 2002 papież Jan Paweł II przyjął jego rezygnację z obowiązków biskupa diecezjalnego sandomierskiego.W 1993 r.zorganizował krajowy kurs katechumenalny dla duszpasterzy,a następnie przygotowywał coroczne sympozja„Sandomierskie Dni Duszpasterskie”.W 1996 r.powołał Sodalicję św.Jadwigi Królowej,a w 2001 r.Wspólnotę Kapłanów Chrystusa Paschalnego(2001 r.)W ramach prac Episkopatu Polski był przewodniczącym Komisji ds.Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów(1994–2001),a ponadto zasiadał w Komisji ds.Duszpasterstwa Ogólnego(1994–2001) i w Radzie Naukowej(1997–2001).W 1994 r.został członkiem Kongregacji ds.Kultu Bożego i Dyscypliny SakramentówW 2002 r.był współkonsekratorem podczas sakry biskupa diecezjalnego sandomierskiego Andrzeja Dzięgi.
Tytuły
W 2007 r.z nadania Burmistrza Sandomierza otrzymał Honorowe Wyróżnienie„Bene meritus”.