Wędrowiec(czasopismo)

Polski ilustrowany tygodnik o tematyce podróżniczo-geograficznej a następnie społeczno-kulturalnej,wydawany w Warszawie od czerwca 1863 do 1906 roku.Czasopismo Wędrowiec zostało założone przez Józefa Ungera.Jego pierwszym redaktorem(i założycielem)był Władysław Ludwik Anczyc.W 1874 roku redaktorem został publicysta i późniejszy redaktor Słownika geograficznego Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich Filip Sulimierski.Pod jego redakcją tygodnik przybrał formę ilustrowanego magazynu geograficznego,w którym publikowano relacje z podróży geograficznych,opisy miejscowości oraz artykułu dotyczące zagadnień przyrodniczych.W roku 1884 redakcję tygodnika objął Artur Gruszecki,który zmienił program pisma,dołączając artykuły dotyczące literatury i filozofii oraz artykuły poruszające kwestie społeczne i polityczne.Tygodnik opowiadał się za pozytywizmem i popierał idee rozwoju ekonomicznego Królestwa.Na jego łamach w 1885 roku wydrukowano„Placówkę” Bolesława Prusa.Szczególną rolę w zespole redakcyjnym pełnili Stanisław Witkiewicz i Antoni Sygietyński,którzy w swoich artykułach krytykowali pozytywistyczną teorię podrzędnej roli pracy artysty w stosunku do innych form ludzkiej działalności oraz zaznajamiali czytelników z nowych prądami w literaturze i sztukach plastycznych w Europie.Propagowali naturalizm,rozwój przemysłu i antyklerykalizm.Witkiewicz popularyzował również dzieła malarstwa zagranicznego oraz polskich realistów,np.Józefa Chełmońskiego i Aleksandra Gierymskiego.